آیا ممکن است افغانستان چهره ی دیگری داشته باشد؟

آقای سترادا درمورد اعزام نیروی های بیشتری ایتالیایی به افغانستان گفت که اولا شرکت درجنگ خلاف قانون اساسی ماست ودوم اینکه اگرما بازهم زیرنام بردن صلح به آن کشورمیرویم باید متوجه باشیم که صلح را نمیشود بابماردمان قریه ها وکشتن هزاران زن وکودک تامین کرد. اوافزود ایتالیا درظرف هشت سال حظورنظامی اش درافغانستان 2،5 ملیارد یورو مصرف نموده وازاین مبلغ حتا یک سنت هم برای مردم آن کشورمفید نبوده است، این پول ها همه فقط برای نگه داشتن دوهزار سربازدرآن کشوربه مصرف رسیده است درحالیکه همیشه ازرسانه های دولتی ما فقط خبرهای گمراه کننده را شنیده ایم. این پول به نام کمک به مردم افغانستان وتامین امنیت برای شهروندان آن کشوربه آنجا سرازیر شده است درحالیکه تاهنوز این نیروها قادربه تامین امنیت خودشان نیستند چه رسد به امنیت مردم آنجا. اوگفت ما بااین پول میتوانستیم 200 بیمارستان درآن کشوربسازیم که حد اقل گراف مرگ ومیرجامعه افغانستان نسبت عدم دسترسی به دارو ودرمان؛ کمتر میشد، نیروهای امریکایی درظرف هشت سال گذشته 300 ملیارد دالر را به خاطرجنگ درافغانستان مصرف نموده اند درحالیکه با این مبلغ میتوان چهار بارآن کشوررا بازسازی کرد. او گفت سازمان ما درمدت ده سال فعالیت درزمینه صحی مبلغ 48 ملیون یورو را دراین کشوربه مصرف رسانده است ونتیجه آن نجات دادن ده ها هزار نفرازمرگ وحد اقل موجودیت سه بیمارستان باسرویس دهی مجهزورایگان درآن کشور بوده است. اوگفت وقتی در11 دسامبر2001 نیروهای ایتالیایی وارد افغانستان شد، تلویزیون دولتی ما"1Rai"خبری خنده آوری داشت! (کشتی های حامل نیروهای حافظ صلح ایتالیا امروز درافغانستان لنگرانداختند)" شناخت ما ازافغانستان این بود وقتی ناخواسته وارد جنگ درآن کشورشدیم." اودرجواب این سوال که چگونه میشود صلح را درافغانستان تامین کرد؟ گفت: تاوقتی ما باتانک هاو جلیقه های ضد فشنگ به خانه ی افغانها برویم هیچ وقتی آنها به ما اعتماد نخواهد کرد ووقتی اعتماد بین مردم افغانستان ونیروهای بین المللی وجود نداشته باشد هیچ وقتی خواب صلح را نخواهیم دید زیرا درحال حاضراعتماد مردم افغانستان نسبت به نیروهای خارجی به طالبان وجنگ سالاران جهادی بیشتر است. ازسوی دیگر کشورهای غربی نباید درمورد سرنوشت افغانستانی ها تصمیم بگیرند، زیرا این مداخلات اکنون به بزرگترین درد برای مردم کشورتبدیل شده است.

آقایDon Dino رئیس بنیاد کاریتاس وMassimo cacciari شهردار ونیز،نیزسخنان آقای سترادا را تائید نموده وافزودند ما امید واریم برای تغییر استراتیژی درقبال افغانستان کشورهای غربی، بیشتر به مردم آن کشور رجوع نموده وبامشوره ی آنها درمورد حل معضلات تصمیم بگیرند. مانباید اشتباهات گذشته را تکرار نماییم وبه کسانی اعتماد نماییم که درطول هشت سال هیچ کاری نتوانسته اند درآن کشورانجام دهند، خوبترین الترنتیف باید شناخته شود وبه کرزی باید فشارآورده شود تادرمورد تعهدات بین المللی که دارد جدا عمل کند.

وعده ی کمک های صحی بیشتر وساختن 2000 واحد مسکونی :

بنیاد کاریتاس ایتالیا وعده نمود که درسال آینده سه باب مکتب و2000 واحد مسکونی درمناطق فقیرنشین افغانستان خواهد ساخت وسرویس کمکهای صحی اش را نیز افزایش خواهد داد.

دراخیرآقای جینو سترادا رئیس سازمان امرجنسی نیزوعده شد تادرسال آینده یک کلینک دیگررا درافغانستان فعال نماید. این سازمان که ازسال 2000 تاحال درافغانستان فعالیت دارد سه شفاخانه مجهزدرولایات کابل،پنجشیروهلمند ساخته وچندین کلینک دیگررا نیزبطور مستقیم کمک میکند. گرچند کارکنان شفاخانه امرجنسی درهلمند همیشه به دست داشتن باطالبان متهم شده اند ولی درکل فعالیت های این سازمان درعرصه ارائه کمک های صحی رایگان خصوصابرای زخمی های جنگ وماین بسیار موثربوده است.

دراخیراین محفل سازمان حقوق بشربرای همه، نیزبیانیه ی را ایراد نمود که درآن علاوه ازنقد سیاست های غرب درمورد افغانستان، نسبت به مشکلات مهاجرین افغانستانی دراین کشورسخن نیزهشدارداده بودند. دراین بیانیه آمده بود وقتی ماازافغانستان دیگریاد میکنیم نباید این افغانستان که درجلوی دروازه های ما پرپرمیشود را فراموش کنیم، زیرا دراین شهرما افغانستان را بواسطه کودکان نوجوانی شناخته ایم که همه روزبرای گریختن ازمرزبانهای بندرهای مدیترانه درزیرکامیون ها له میشوند. ما افغانستان را درقدم اول بواسطه ظاهر رضایی کودک 13 ساله افغانستانی شناختیم که به خاطر پناهنده شدن زیرلاستیک های کامیون درهمین شهرتکه تکه شد. اگرهمه حرف ازکمک به افغانستان میزنیم باید اول ازهمین افغانستانی که درجلوی دروازه های مان هست شروع کنیم بی آنکه 8000 کلومتر دورتر رفته وباتانک ها وهلی کوپترها وبمب ها به آن مردم دموکراسی تزریق نموده وبابرچه وتفنگ صلح را به آنها هدیه کنیم.