صفحه نخست > خبر و گزارش > شصتمین سالروز کنوانسیون پناهندگان

شصتمین سالروز کنوانسیون پناهندگان

این پیمان جهانی برای اشخاصی که واجد شرایط پناهندگی میباشند تعریفی را ارائه نموده – شخصیکه بنابر دلایل مربوط به نژاد، مذهب، ملیت، عضویت یک گروپ اجتماعی مشخص یا نظریه سیاسی ترس موجه از ایذاء داشته باشد، پناهنده میباشد – و حقوق و مسئولیت های کشور های میزبان و پناهندگان را تصریح مینماید.
جمعه 29 جولای 2011

زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )

همرسانی

ارسال شده توسط دفتر یو ان اچ سی آر در کابل

جنیوا، 28 جولای 2011 – کنوانسیون پناهندگی جنیوا امروز شصتمین سالروز خود را در حالی تجلیل مینماید که پدیده بیجاشدگی اجباری بطور روز افزون پیچیده تر شده و کشور های روبه انکشاف تلاش دارند تا اکثریت عمده پناهندگان جهان میزبانی نمایند.

کنوانسیون ملل متحد در رابطه به وضعیت پناهندگان بتاریخ 28 جولای سال 1951 رسماً به تصویب رسید تا مشکلات پناهندگان اروپا را بعد از جنگ دوم جهانی حل نماید. این پیمان جهانی برای اشخاصی که واجد شرایط پناهندگی میباشند تعریفی را ارائه نموده – شخصیکه بنابر دلایل مربوط به نژاد، مذهب، ملیت، عضویت یک گروپ اجتماعی مشخص یا نظریه سیاسی ترس موجه از ایذاء داشته باشد، پناهنده میباشد – و حقوق و مسئولیت های کشور های میزبان و پناهندگان را تصریح مینماید. این کنوانسیون به مثابه اساس حقوقی که فعالیت های UNHCR برمبنای آن استوار میباشد، این را اداره قادر ساخته تا در طول 60 سال گذشته میلیون ها آواره را در آغاز دوباره زندگی عادی شان کمک نماید.

امروز، هنوز هم این کنوانسیون منحیث سنگ بنیاد حمایت از پناهندگان باقی مانده است. در طول شش دهه گذشته درین کنوانسیون تغییرات عمده وارد گردیده، اما امروز با چالش های بی سابقه مواجه میباشد.

آقای انتونیو گترس، کمشنر عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان گفت، "عوامل بیجاشدگی اجباری افزایش می یابند." "مردم نه تنها بنابر درگیری ها و آزار و اذیت، بلکه بنابر فقر شدید و تأثیرات تغییر در اقلیم نیز از محلات بودوباش اصلی شان بیجا میشوند. این عوامل بطور فزاینده با هم مرتبط میباشند."

در کشور سومالیا، از ماه جنوری تا اکنون بیش از 170،000 نفر بدلایل قحطی، خشکسالی و نا امنی ها به کشور های همجوار فرار نموده اند. حدود یک میلیون تن دیگر از لیبیای جنگ زده فرار نموده اند که در میان آنها پناهندگان و پناهجویان، و همچنان مهاجرین اقتصادی که در جستجوی زندگی بهتر اند، میباشند.

آقای گترس علاوه نمود، "ما به مرز های مصئون نیاز داریم تا آنهائیکه زندگی و آزادی شان در خطر میباشد، بتوانند به آنها دسترسی حاصل کنند." در عین زمان لازم است تا در صدد شیوه های ابتکاری جهت پر نمودن خلاء های موجود در سیستم حمایتی بین المللی برآمده و بعوض ترس و شک، ارزش های تحمل و پذیرش یکدیگر ارتقاء بخشیم."

چهار بر پنج حصه پناهندگان جهان در کشور های روبه انکشاف زندگی میکنند، و بحران های اخیر در کشور های سومالیا، لیبیا و ساحل عاج به این مشکل افزوده است. در حالیکه افریقای شرقی جهت مقابله با خشکسالی بی سابقه در طول 60 سال مبارزه مینماید، کشور های کینیا، ایتوپیا و جی بوتی حدود 450،000 پناهنده سومالیائی را پذیرفته و تعداد این افراد روز بروز افزایش می یابد. با وجود آشوب های موجود در جهان عرب، تونس و مصر تعداد کثیری از مهاجرین لیبیائی را در کشور های خود جایگزین ساخته اند. کشور لایبریا که بعد از سالهای متمادی جنگ داخلی هنوز هم از بحران نجات نیافته، 150،000 نفر از مردم کشور ساحل عاج را که از خشونت های پس از انتخابات فرار نموده اند و کشور شان هنوز هم در وضعیت نامعلومی قرار دارد، پذیرفته است.

از نظر مقایسوی، 27 کشور اتحادیه اروپا در سال گذشته جمعاً فقط 243،000 درخواست پناهندگی را بدست آورده اند که حدود 29 فیصد مجموع درخواست های پناهندگی در سراسر جهان را تشکیل میدهند.

کمشنر عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، با اشاره به اینکه اتحادیه اروپا دارای ظرفیت توسعه سهم آن اتحادیه در بدوش گرفتن مسئولیت پناهندگان و پناهجویان میباشد گفت، " اروپا مدیون این افراد، و تمام پناهندگان دنیا بوده و باید از ارزش های کنوانسیون 1951 در رابطه به پناهندگان حمایت نماید."

آقای گترس با اشاره به پروسه ایکه از طریق آن پناهندگان یک کشور، که معمولاً از جمله کشور های روبه انکشاف میباشد، بشکل دایمی به کشور های جدید، که اکثراً کشور های انکشاف یافته اند، انتقال می یابند، علاوه نمود، "در حال حاضر، سیستم کاملاً منظم ما مبهم و گیچ کننده میباشد، زیرا در میان کشور های عضو کنوانسیون پناهندگی، تفاوت های قابل ملاحظه در نحوه پذیرش و برخورد آنها با پناهندگان وجود دارد. امیدواریم شصتمین سالروز کنوانسیون پناهندگی، تحرک و انگیزۀ را در ایجاد یک سیستم مشترک پناهجوئی در اروپا، ایجاد نماید. همچنان اروپا میتواند تعداد بیشتری از پناهندگان را بپذیرد."

دنمارک اولین کشوری بود که کنوانسیون 1951 را تصویب نمود. بعد از گذشت 60 سال، 148 کشور (سه ربع تمام کشور های جهان) عضویت کنوانسیون 1951 و یا پروتوکول سال 1967 آنرا دارند. کشور ناورو آخرین کشوریست که در ماه جون سال جاری به این کنوانسیون پیوست. اما هنوز هم بخش هائی از جهان است – بیشتر در جنوب و جنوب شرق آسیا و شرق میانه – که تا حال اکثریت کشور های آن این کنوانسیون را به تصویب نرسانیده اند.

در ماه دسمبر، اداره امور پناهندگان ملل متحد مجلس کشور های عضو کنوانسیون 1951 را در سطح وزراء دایر خواهد نمود. کشور های عضو خواهند توانست تعهدات شانرا در قبال این کنوانسیون، به مثابه قانونی جهت حمایت از پناهندگان، تجدید نموده و تعهد نمایند تا جهت رفع مشکلات پناهندگان و افراد بدون تابعیت، اقدامات جدی اتخاذ نمایند. همچنان درین مجلس راه های پر نمودن خلاء های حمایتی موجود در وضعیت بیجاشدگی اجباری که بسرعت در تغییر میباشد، جستجو خواهد شد.

اداره UNHCR معتقد است که حتی یک فردیکه از جنگ یا ایذاء فرار مینماید، نیز بسیار زیاد است. برای تجلیل از شصتمین سالروز کنوانسیون پناهندگی، اداره UNHCR کمپاین "1" (“1” campaign) را براه انداخته که هدف آن انسانی ساختن موضوعی است که اکثراً با گفتن داستانهای انفرادی پناهندگان و سایر افرادیکه جبراً از مناطق شان بیجا گردیده اند، تعداد این افراد را کاهش میدهد، میباشد. جهت معلومات مزید به صفحه انترنتی ذیل مراجعه نمایید:
http://www.unhcr.org/do1thing

آنتولوژی شعر شاعران جهان برای هزاره
آنتولوژی شعر شاعران جهان برای هزاره

مجموعه شعر بی نظیر از 125 شاعر شناخته شده ی بین المللی برای مردم هزاره

این کتاب را بخرید

پيام‌ها

  • بلقی سمندر
    اسد سال ۱۳۹۰
    ۲۹ جولای سال ۲۰۱۱

    سلام به خوانندګان ارجمند
    سلام به تهییه کننده متن ای وانتشار دهندګان بزبان دری در کابل پرس? در باره حقوق پناهندګان
    وطنداران !
    همین اکنون تعداد از انسانهایی که افغانستان با دها دلایل سیاسی و مذهبی وامنیتی ...... فرار نموده اند و در شبه زندانها در آسترالیا بسر میبرند - نیاز به اشد حمایت و پشتیبانی دارند تا پناهندګی شان پذیرفته ګردد ـ
    اګر امکان تماس تیلفونی و یا ایمیل به آنها در آسترالیا وجود داشته باشد - باید یک شبکه دفاع انترنتی بوجود بیاید و پیوسته برای اعتصاب کنندګان يیام ها را از همه کشور ها بفرستند - همزمان پیام های آنها را منتشر نمایند تا همبستګی عملی با انها بوجود بیاید
    این يک ګام عملیست !
    اینکه چه وقت رخت پناهندګی در دنیا بسته میشود و هر انسان برای خودش دارای اجازه سفر یا اقامت در هر کشوری میباشد - بحث جدا ګانه ایست !
    اینکه چه وقت جنګ های نیابتی - جنګهایی تحمیلی ـ جنګهای نو استعماری بپایان میرسد و رسانیده میشود - این هم نیاز به بحث جدا ګانه دارد .
    اینکه چه وقت توزیع عادلانه در سطح بین المللی بوجود می آید و جوامع متعددی از جامعه صرف مصرفی رهایی می یابند و در رابطه تولید - توزیع - تبادله ومصرف تغییر ژرف کیفی بوجود آورده ميشود-
    یا اینکه چه وقت جوامع معینی از تولید تک بعدی و تولید برای صادرات برای شرکت های انحصاری رهایی می یابند
    اینکه چه وقت مردم کشورهای زیادی در سه قاره امریکای جنوبی - آسیا و افریقا توانایی بدست ګرفتن حق تعیین سرنوشت خود را در نطر وعمل بیشتر از حالا می یابند و عملن بر زندګی مادی ومعنوی خود حاکم میګردند
    اینکه چه وقت حاکمیت قدرت های ۸ ګانه ( با شمول ۲۰ ګانه ) صنعتی از سلطه و سیطره جهانی توسط خود مردم کشور های صنعتی اروپا وامریکا ومردم کشورهای پیرامونی بسوی پایان کشانیده میشود و کشور هایی پیرامونی دیګر زیر سلطه سیاسی - اقتصادی- فرهنګی و نظامی ګروه « ۸» نمیباشند - اینهم نیاز به بحث وروشنګری ادامه دار دارد
    امید وارم این ګام حمایت از اعتصاب پناهندګان در آسترالیا را ادامه بدهیم تا بتوانیم از حقوق بیشتر از ۴ - ملیون انسان پناهنده افغانستان زمین در ایران - پاکستان - هند و کشورهای اروپایی وامریکایی و افریقایی هم در آینده پیوسته به این ګام حرکت های فعال ای بوجود بیاوریم .
    پافشاری روی مبارزه کلید پیروزی است !

Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

تازه ترین ها

اعتراض

ملیت ها | هزاره | تاجیک | اوزبیک | تورکمن | هندو و سیک | قرقیز | نورستانی | بلوچ | پشتون/افغان | عرب/سادات

جستجو در کابل پرس