ارزگان و مردم مظلوم گیزاب همچنان در چنگال خونخوار عبدالرحمنی!

درحالیکه فساد اداری، تروریست گرائی، ترافیک و تولید مواد مخدر از شاخصه های اصلی رشد و گسترش یافته در ده سال گذشته بوده و افغانستان در این راستا شهرت جهانی کسب نموده است. همینطور این حکومت نیز در امتداد سیاست های تاریک و قبیله گرایانه زمامداران گذشته عمل نموده و بر تداوم آن اسرار داشته و دارد. چنانچه سیاست های خصمانه علیه هزاره ها در نقاط مختلف نمونه بارز ترویج همان ظلم پروری های سابقه است.

بحث اصلی مورد نظرم دراین نوشته روشن نمودن گوشه ی از وضعیت ناگوار هزاره ها ساکن در ولسوالی گیزاب ولایت ارزگان است که بنابر تعلقات قومی شان همچون گذشته از فرهنگ هزاره ستیزی خشن مانند قتل، تجاوز و فشار های گوناگون رنج می برند.

تاریخ ارزگان با خون ساکنان اصلی آن یعنی “هزاره ها” و ظلم و خشونت تکان دهنده علیه آنها رقم خورده وعجین شده است.

میر محمد صدیق فرهنگ در کتاب افغانستان در پنج قرن اخیر چنین می نویسد:

“پس از قتل عام هزاره ها توسط عبدالرحمن، بخش هایی از سرزمین هزارجات که غنی ترین زمین های کشاورزی محسوب می شد، از چنگ هزاره ها خارج و به پشتون ها واگذار گردید. سرزمین دایه، دای چوپان، ودیگر مناطق ارزگان از هزاره ها گرفته شد”.

وی در همین کتابش چنین نیز می نگارد:

“عبدالرحمن خان 12000 خانوار درانی و 4000 خانوار غلجایی را به اروزگان کوچ داد و زمین هایی را که قبلا ملک هزاره ها بود به آنها بخشید. بطوریکه درمنطقه اروزگان که تا آنوقت قلب هزارجات بود و مرکز آن محسوب میشد، فقط یک اقلیت هزاره محروم از ملک و زمین باقی ماند وبس”.

جنایات عبدالرحمن علیه هزاره ها درتمام نقاط افغانستان و منجمله در ارزگان زبان زد عام وخاص بوده، اسارت زنان، جوانان ، کودکان و همچنین انواع و اقسام ظلم و وحشی گری در قبال آن مردم مظلوم ثبت تاریخ شده است. یکی ازآثار ظلم و ستم عبدالرحمن حادثه چهل دختران می باشد. این حادثه بیانگر مظلومیت آن مردم و نشان دهنده ظلم و ستم حاکم بیرحم و خدا ناترسی میباشد که اثرات آن تا هنوز باقی است. وی هزاران جنایت مختلف انجام داده و قلب های مردم نجیب مان را داغ دار نموده کرده که متاسفانه ظلم واستبداد بعد از عبدالرحمن جابر نیز همچنان بالای هزاره ها ادامه داشته و ادامه دارد.

در ماه مارچ 2004 پس از بیست دهه کشتن وراندن های بدون وقفه و متواتر، دایکندی منحیث ولایت سی وچهارم از ولسوالی های گیزاب، کجران و شهرستان بخاطر بافت جغرافیائی و همخوانی طبیعی تشکیل گردید. آغاز کار ولایت دایکندی با استقبال و همکاری جدی مردم ساکن آنجا همراه بوده و بلافاصله زمینه فعالیت های تروریستی طالبان را در آن منطقه محدود و دشوار نمود. اما طی ده سال گذشته هیچگاهی حکومت افغانستان مشکلات و محدودیت طالبان را در کشور تحمل نتوانسته بنابرین درسال 2006 طی فرمانی ولسوالی گیزاب را از ولایت دایکندی جدا ومجدداَ به ولایت ارزگان ملحق نمود. در حالی که ارزگان یکی از نقاطی نا آرام در کشور بوده که ترور و تریاک در اثر همکاری حکومت و طالبان در آنجا به اوج خود رسیده است.

جدائی گیزاب از دایکندی و ملحق نمودن آن به ارزگان نا امن و برخلاف تمام بافت های جغرافیائی و ساختار های طبیعی آن منطقه بوده و نه تنها باعث آشفتگی در ساختار جغرافیائی شده بلکه بحران را تا عمق 20 کیلومتری ولایت تازه تشکیل دایکندی گسترش داده است. ظلم تروریستان طالب و همکاری مقامات ارزگان با آنان باعث قیام عمومی مردم مظلوم هزاره در گیزاب شده و در فبروری 2010 طالبان از آن ولسوالی محو و نابود شدند. اما باز هم طی سناریوی جدید میان حکومت و تروریستان جهت کنترول مجدد منطقه توسط یک تن از فرماندهان خشن و سابقه طالبان بنام لالی قوماندان که ظاهراَ به حکومت پیوسته، آغاز شد . لالی بلافاصله پس از پیوستن ظاهری به حکومت در راس پولیس اربکی مقرر گردیده و مجدداَ کنترول گیزاب را بدست گرفته گرفت. وی و اعضای خانوده اش در رژیم طالبان نیز از افراد صاحب نفوذ و با صلاحیت در ارزگان بوده است.

طبق گزارش و تماس های متعدد، برخی از ساکنان گیزاب برای انعکاس وضعیت نا مطلوب و غیر انسانی آن منطقه و رساندن صدای شان بگوش هموطنان با احساس و وجدان بیدار چنین می گویند: با حاکم شدن مجدد این فرمانده خشن طالب “لالی”، بر ولسوالی گیزاب زندگی برای مردم هزاره دراین ولسوالی وبخصوص ساکنان حواشی تمزان "تمزو" بسیار دشوار شده است. همینطور در پهلوی ظلم و جنایات این اربکی نما های طالب، توطئه های آنان با همدستی حکومت باعث فشار های مضاعف و کشنده علیه ساکنان مظلوم و بیدفاع هزاره در این منطقه شده و میشود.

لالی جهت رسیدن به اهداف شوم و فشار بیشتر بر مردم بیدفاع هزاره در سنبله 1390 گزمه ایساف را توسط افراد خود از منطقه مسکونی هزاره ها مورد اثابت قرار داده وباعث تشنج جدی در ولسوالی می گردد. حملات هوائی علیه مناطق مسکونی مردم بیدفاع هزاره در گیزاب و پس از آن آغاز تجاوز اربکی های طالبی حکومت، بالای خانه های آنان تا بیست روز قبل "برای مدت بیشتر از دوماه" ادامه داشته است. در جریان این توطئه شماری از مردم بیدفاع هزاره کشته و مهاجر گردیده و همواره منازل و املاک آنها مور تجاوز، تاراج و تفتیش قرار گرفته و از سوی دیگر عبور و مرور آنان در گیزاب بسیار دشوار و تردد وسایل نقیله ایشان در ارزگان ممکن نبوده است.

باند جنایت و خشونت لالی برخی منازل مسکونی حاکم بر ساحه منجمله قلعه کربلایی "یکی از قلعه های مشهور متعلق به هزاره ها" ، نزدیک به بازار تمزان "تمزو" را برای دوماه در اشغال داشته و از آنجا منازل و تردد مردم هزاره را تحت نظر گرفته و بر آنان تجاوز و خشونت را عملی و اجرائی می نمودند.

ضمن تماسی با یکی از ساکنان ولسوالی ارزگان خاص وی نیز از وضعیت بسیار وخیمی هزاره های پراگنده و ساکن در آن ولسوالی بخصوص در این اواخر حکایت نمود که در آینده مورد بحث قرار خواهد گرفت و گزارش های بیشتر ارایه خواهد شد.