گزارشگران بدون مرز خواهان آزادی فوری و بدون قيد وشرط رضا عليجانی ، سردبير مجله توقيف شده ايران فردا و برنده دهمين جايزه گزارشگران بدون مرز ايران و بنياد فرانسه در سال 2001، تقی رحمانی روزنامه نگار هفته نامه توقيف شده اميد زنجان و هدی صابر عضو تحريريه ايران فردا است. علت بازداشت اين سه روزنامه نگار که از ٢٥ خرداد ماه ١٣٨٢ بدون هيچ دليل قانوني در زندان بسر مي برند در پرده ای از تاريکي و ابهام قرار دارد.

گزارشگران بدون مرز در آستانه ی بازداشت اين روزنامه نگاران اعلام مي کند" رضا عليجانی سردبير مجله توقيف شده ايران فردا و تنها برنده جايزه گزارشگران بدون مرز ايران در جهان است که هنوز در زندان بسر مي برد. اين روزنامه نگار به همراه دو همکار ديگرش، تقی رحمانی و هدی صابر بعد از تحمل چندين ماه سلول انفرادی هم اکنون در "بخش ويژه ی " زندان اوين زندانيند. عليرغم بيانيه ی پر از سخن های نغز آيت اله شاهرودی رييس قوه ی قضاييه مبني بر رعايت قانون در ايران اما ادامه بازداشت اين روزنامه نگاران نشان مي دهد که جمهوری اسلامي حتا با رعايت حداقلي از موازين حقوق بشرهم فاصله ی بسياری دارد. در آستانه ی آغاز چهارمين دور "گفتگو های سازنده" اتحاديه اروپا با جمهوری اسلامي که در روزهای ٤ ٢ و ٢٥ خرداد ماه در تهران آغاز مي شود، يادآور مي شويم که وضعيت آزادی مطبوعات در ايران بدتر شده است. زمان آن فرا رسيده که اتحاديه اروپا به اين موضوع توجه و قاطعانه نقض حقوق بشر در ايران را محکوم کند."

٢٠ ارديبهشت ١٣٨٢، شعبه بيست وشش دادگاه انقلاب اسلامي تهران در پشت در های بسته، تقی رحمانی را به يازده سال زندان و يازده سال محروميت از حقوق اجتماعي، رضا عليجاني را به شش سال زندان و ده سال محروميت از حقوق اجتماعي و هدي صابر را به ده سال زندان و ده سال محروميت از حقوق اجتماعي محکوم نمود. اين روزنامه نگاران که تقاضای تجديد نظر در حکم صادره کرده بودند تا برگزاری دادگاه تجديد نظر آزاد شدند.

٢٠ اسفند١٣٧٩ تقی رحمانی در يک حمله شبانه به منزل محمد بسته نگار يکی از چهره های اپوزيسيون ترقی خواه ايران، به همراه تعداد ديگری ازجمله چند روزنامه نگار، توسط نيروهای قوه قضائيه دستگير شد. وی ٢٧ فروردين ١٣٨١ با سپردن وثيقه از زندان آزاد شد. رضا عليجانی در اسفند ماه ١٣٧٩ توسط مامورين اطلاعاتی رژيم دستگير گرديد. وی تا اواخر مهر ماه همان سال و بيش از دويست روز را در يک سلول انفرادی بسر برد و در در ٢٥ آذر ١٣٨٠ آزاد شد. هدی صابر در هشت بهمن ١٣٧٩ دستگير شده بود. پس از در دادگاهي غير علني در روزهای ١٤ و١٥ اسفند، در ٢١ اسفند١٣٨٠ با سپردن صدوسي ميليون تومان وثيقه از زندان آزاد شد.

در ٢٥ خرداد ماه ١٣٨٢ اين سه روزنامه نگار مجددا بدون ارائه هيچ دليل قانوني بازداشت شدند. و از تاريخ دستگيری به مدت سه ماه در سلول انفرادی بسر بردند. وکلای اين روزنامه نگاران موفق به ديدار با آنها نشدند و به پرونده ی موکلين خود نيز دسترسي نداشتند. چهارشنبه بيست و سوم مهر ماه آقای غلامحسين الهام سخنگوی قوه ی قضاييه ايران اعلام نمود که اين سه روزنامه نگار" محكوميت حبس خود را در زندان آغاز كرده اند". اما سخنگوی قوه ی قضاييه مشخص نکرد که دادگاه اين روزنامه نگاران در چه زماني و در کجا برگزار شده است

١٢ و ١٩ ارديبهشت ١٣٨٣ اين سه روزنامه نگار در آستانه ی "مرخصي" خود اطلاع يافتند که "دادگاه تجديد نظر" پرونده ی مربوط به سال گذشته، بدون حضور متهمان و وکلایشان، برگزار شده است. رضا عليجانی به چهار سال زندان، هدی صابر به پنج سال و نيم و تقي رحماني به هفت سال زندان محکوم شده اند. در فردای اين روز وکلای روزنامه نگاران اعلام کردند که " هنوز حکم محکوميت موکلين خود را دريافت نکرده ، اجازه ی ملافات با آنها و حق دسترسي به پرونده ی آنها را نيز ندارند "

تا امروز ٩ ١ خردادماه ١٣٨٣ هيج مدرکي به خانواده و وکلای اين سه روزنامه نگار مبني بر تاييد حکم زندانشان داده نشده است.

رضا عليجانی در سال ١٣٧٢ همکاری خود را با تحريره ی مجله ايران فردا آغاز کرد. وی ابتدا دبير سرويس نظر و انديشه اين مجله و سپس به سردبيری آن برگزيده شد. ايران فردا به سرعت در ميان اصلاح طلبان غير حکومتي و به ويژه دانشجويان طرفداران بسياری پيدا کرد و به مرجعی برای حاميان اصلا حات تبديل شد. رضا عليجانی بارها برای مقالات چاپ شده و مواضع اش در دفاع ازآزادی و آزادی مطبوعات از سوی دادگاه انقلاب احضار و يا تهديد شد. وی بيش از اين نيز برای مقامات امنيتی ايران چهره ای شناخته شده بود. در اواخر دهه ی هشتاد برای فعاليت های سياسي دستگير و شکنجه شده بود.

در پی فتل تعدادی از روشنفکران ايرانی در سال ١٣٧٧ که به "قتل های زنجيره ای" معروف شدند، نام رضا عليجانی در صدر ليست سياه محکومين به مرگ جای داشت وی از معدود روزنامه نگاران داخل کشور بود که در مصاحبه ها و يا مقالاتش از آزادی مطبوعات بدون قيد وشرط و برای همگان دفاع می کرد. اين امر در دی ماه ١٣٧٨ منجر به تهديد به مرگ او، از سوی بنيادگراياتی که مسئوليت قتل های زنجيره ای را به عهده گرفته بودند، شد. با اين وجود رضا عليجانی سکوت را نپذيرفت، در مصاحبه ای با روزنامه ی آريا برای اولين بار در ايران از قتل عام هزاران زندانيان سياسی در سال ١٣٦٧ و مجازات مسئولين آن سخن گفت. رضا عليجانی در اسفند ماه ١٣٧٩ توسط مامورين اطلاعاتی رژيم دستگير گرديد. وی تا اواخر مهر ماه همان سال و بيش از دويست روز در سلول انفرادی بسر برد و در در ٢٥ آذر ١٣٨٠ آزاد شد.