No Censorship!

خبری، تحليلی و انتقادی

ميرحسين مهدوی

عبدالجبار ثابت ، لوی سارنوال افغانستان ، در گفتگوی اختصاصی با کابل پرس نکات جالبی را بیان کرده است. معمولا سیاستمداران تا زمانی که عصبانی نشده اند مکنونات قلبی شان را بروز نمی دهند. اصولا یکی از شگردهای روزنامه نگاری عصبانی ساختن سیاستمداران در هنگام مصاحبه است. اوریانا فالاچی – که چندی پیش به رحمت حق رفت- نیز با توسل به همه شیوه توانست مصاحبه های فوق العاده جالبی با چند تن از چهره های معروف سیاسی ترتیب دهد. " مصاحبه با تاریخ سازان" از آنروی اهمیت یافت که خانم فالاچی توانسته بود از خطوط سرخ سیاستمداران عبور کند. آقای میر هزار نیز توانسته است آقای ثابت را عصبانی کند. البته بخشی از این توفیق ناشی از ضعف آقای ثابت است. او همانند دیگر سیاسمتداران کلاسیک  افغانستان خود را مظهر قدرت وشوکت می دانند و همواره سعی می کنند از سر نیزه سخن بگویند. او خیلی زود عصبانی شده است و این عصبانیت را تا پایان مصاحبه حفظ کرده است. چنین به نظر می رسد که لوی سارنوال پیر ، قبل از اینکه لوی سارنوال باشد مامور اعمال خشونت است. در تمام این مصاحبه کوتاه ، وی حتی یکبار هم از اراده مردم ، حقوق شهروندی ، قانون و ... نام نبرده و یکسره فریاد زده است که من چین می کنم و من چنان می کنم. این " من " محوری در تعاملات سیاسی خشونت را می آفریند. وقتی که وی به بشر دوست دیوانه می گوید و به عده ای از خبرنگاران می گوید که مغز گنده دارند گفتمان سیاسی جامعه را خود به خود به سمت خشونت سوق می دهد.

آقای ثابت در این گفتگوی کوتاه از چندین راز پرده بر می دارد.

1-   اصلاح ساختار اداری و مبارزه با فساد یک رقص سیاسی است. این رقص سیاسی با شعار های تند همراه بوده و مجری پیر و عصبانی آن هر از چندی بر اساس داستان از پیش نوشته شده دست یا پای خود را به شکل نمادین حرکت می دهد. دشنام می دهد و اگر لازم شد واژه های کوچه – بازاری را در یک گفتگوی رسمی و علنی استفاده می کند. نقش لوی سارنوال پیر در تیاتر " رقص اصلاحات " عصبانیت و سفر است. این عصبانیت و سفر همراه با شعار های شتاب زده و حرکت های تند و بی معنی دست و پا همراه است. دستور برای توقیف آقای چکری منجر به این شد که آقای چکری به جای زندان به چکر های دور دنیا برود. لحن تند و مرچ آگین لوی سارنوال پیر در مورد شاروال هرات درپشت درهای بسته هیئت دولت شکر آگین شد و لوی سارنوال ماند و ادامه اقتدار و احتمالا تدوام فساد اداری در شاروالی هرات. لوی سارنوال خوب شعار می دهد اما بد عمل می کند. اول قبل از اینکه بخواهد زمینه اجرای حکمش را فراهم کند آنرا با صدای بلند در صحن سیاست افغانستان جار می زند. البته این نقشی است که نقاشان چیره دست در قصر گلخانه و قصر سفید برای او نوشته اند. او باید جیغ بزند و جیغ هایش نیز حتما باید سیاه باشد.

2-   چه کسی آرزو ندارد که روزی شاهد پایان یافتن استبداد اداری در افغانستان باشد. تمام امید های مردم به بازسازی توسط  ادارات فاسد از بین رفت. ملیون ها دالر به جای اینکه بازسازی را با خود به ارمغان بیاورد وارد کیسه های ازپیش دوخته شده گردید. اگر لوی سارنوال عزیز می تواند این کیسه های دوخته شده را برملا کند و کیسه دوزان را حد اقل به محکمه تاریخ و و جدان مردم افغانستان بسپارد ، هزاران دورد و افتخار نثار این سارنوال عادل و عزیز باد. اما سارنوال پیر ما ، ظاهرا در پشت شعارهای عدالتمندانه اش ، اهداف سیاسی خاصی را تعقیب می کند. اگر چنین باشد – که مبادا چنین- جریان اصلاح گری ادارات نیز خود به یکی از عوامل غیر دموکراتیک ، اهرمی در دست حکومت برای بستن زبان ها و پایمال کردن حق مردم تبدیل خواهد شد.

3-   اصلاح نظام اداری و محو فساد تنها از راه تکیه به قانون میسر است. اگر این جریان به جای اینکه به قانون تکیه کند با گرایش های کرزی محورانه و با برخورد گزینشی و انتخابی کارش را ادامه دهد به جای اینکه عدالت را به ارمغان بیاورد ، خشونت ، بی اعتمادی و بی عدالتی را نصیب جامعه خواهد کرد.

4-   کسی تصمیم ندارد که فساد در افغانستان ریشه کن شود. چون با فساد با شیوه های فاسد برخورد می شود. لوی سارنوال حق ندارد به کسی توهین کند. دشنام بدهد و یا اینکه قبل از سنجش زمینه های سیاسی واجتماعی لازم برای اجرای یک امر ، آنرا تبدیل به یک حربه تبلیغاتی نماید. دراین صورت عدالت جویی در زیر پای شعار ها و هیاهوی تبلیغاتی گم می شود.

5-   آقای سارنوال در نمایش " رقص اصلاحات" ژورنالیستان را زاید و اضافی می داند و گاهی حتی آنان را عامل ترویج فساد قلمداد می کند. او با لحن تحکم آمیزی که یکی از خصوصیت های نظام های مطلقه واستبدادی می باشد ، ژورنالیستان را به گندگی مغز متهم می کند. این رویکرد نشان می دهد که آگاهی لوی سارنوال پیر ما از دنیای پیرامونش بسیار کم است. او به شکل بسیار کلاسیکی سیاست را آموخته اما از دانش لازم برای فهم تحولات جوامع امروزی برخوردار نیست. او باید می دانست که ژورنالیستان حق دارند بنویسند .

6-   به نظر من آقای ثابت دراین نمایش کمدی تنهاست. او پس از چندی عصبانیت و دشنام ، جایش را به یک چهره آرام تر خواهد داد. البته با تغییر چهره ها و مهره ها در لوی سارنوالی مشکل بی عدالتی و فساد اداری حل نخواهد شد. این مشکل زمانی حل می شود که سیستم حاکم بر کشور یکسره متحول شود.  این سیتسم ذاتا فساد را در دل و دامن خود پرورش می دهد. ما از دموکراسی می گوییم اما استبدادی عمل می کنیم. ما از عدالت می گوییم اما راههای مبارزه با دزدی را مشخص نمی کنیم.

7-   اگر لوی سارنوال پیر ما راست می گوید باید یا دزدی را رسمی و قانونی اعلام کند ، یا ریشه های فساد اداری را – به جای چسپیدن به شاخ و برگ، به مردم معرفی کند یا از مقام خود استعفا دهد.

8-      به تعبیر سعدی  ، ما شب تاریک و زمستانی " سنگ ها را بسته ایم و سگ ها را رها کرده ایم".

سايت ها و وبلاگ ها تنها می توانند به کابل پرس لينک بدهند. هر نوع استفاده ديگر ممنوع می باشد