No Censorship!

سخنی با يک خانم و آقایان پرده نشین

صدیقه سادات

  از دیرگاهیست که سایت های انترنتی و سهولت های ایجاد شده از همین بابت ، برای تعدادی از بازنشسته گان افغان  باعث مشغولت و مصروفیت خوبی برای فرار آنان از منجلاب خیلی ناگواری های ناشی از پیری و کبر سن گردیده است .

روشن است که مصروفیتی چنین در بساء موارد به گفتگو های لفظی و تاخت و تاز هایی به اقوام و ملیت های مظلوم مبدل گردیده است . در جایی دیپلوم انجنیر زبان فارسی سمارق وار قد می افرازد و میخ و چکش گرفته لطافت واژه های زیبای فارسی را چون گلی پرپر میکند ، و در گوشه ی دیگر سرسفید بازنشسته ی دیگر تمام عقده ها و درد های جوانی و کمبود های شخصیتی خود و خانوادگی اش را در دشنام دادن به دیگران مداوا مینماید ، و یا هم خانمی وقتی میبیند که هیچ حرفی برای گفتن ندارد ولی میخواهد که شهرتی هم داشته باشد ، نامهایی را بر میگزیند و به بیهوده گویی میپردازد . خوش به حال همه ...  

چند تا آقای بلی گو و ملا صاحب پرستان هم هستند که دنباله روی این بیچاره گان وامانده را که درد انتظار مرگ در گمنامی ، لرزه به اندام پوسیده ی آنان انداخته است ، میکنند . باید افزود اینکه از سیلی زدن ها و اهانت نمودن به دیگران در فرهنگ رابطه های مردانه افغانستان کم نیست . خداوند را شکر که مردان ما زور و بازوی خودرا در لت و کوب همسران وخواهران خویش آزمایش میکنند و لفاظی و دشنام باد کردن را هم در اجتماع و چه بهتر که در پس پرده ی اینهمه امواج انترنتی .

این بار باز هم مردی قلم برمیگیرد و از رادیو پیام زنان که از آنان جزء درد بیدرمان مردان ( تقسیم قدرت و چوکی ) حرف دیگری به گوش نمیرسد ، پیام های خانم فرشته حضرتی  را که گویا اکنون به صدای هزاران زن بدبخت افغانستان مبدل گردیده به گوشها میرسد ، ولی چه رکیک و ناپسند .

آری ! آقای رحمت الله بیژن پور که خود جرآت رویارویی با دیگران را ندارد اکنون به نام فرشته حضرتی مینویسند.  مثلآ خانم   فرشته که از سبک نوشتار با ده ها اشتباه انشایی و املایی ایشا ن آیینه وار  روشن است ؛ در دفاع وپا بوسی از افغان ملتی شرور روستار تره کی مقیم فرانسه مینویسد : کسانی اند که در زیر نام چرندیات خویش به هرچه شرافت و انسانیت است آشکار توهین مینمایند . آقای بیژن پور !

  در افغانستان شاگردان کلاس ششم به قول ( خود شما ) بسیار اند که  از تاریخ و جریانات گذشته آگاهی چندانی نداشتند ، و شما حد اقل به خود دروغ گفته نخواهید توانست اینکه چوکی صنف هفتم را ندیده اید ... هر چند ادعای تان کم نیست . ولی فقط نوشته مؤرخه ی 15 اکتوبر 2005 جناب تره کی تانرا زیر عنوان ( درنگی بر پروسه ی دردناک ملت سازی در جوامع قبیلوی امیر عبدالرحمن خان در ترازوی تاریخ ! ) بخوانید و سپس تعصب قومی و قهرمان سازی بی جهت این آقاییرا که شما پس از ورود گلبدین و رهبران طالب در کابل به دفاع نشسته اید یکبار به قضاوت بنشینید . قبول کنید که گلبدین ، استاد ربانی نیست که شما و چند کم سواد دیگر را وزیر بسازد .

و اینکه نوشته اید : شخصیت آقای روستار برای صراحت بیان و شجاعت اخلاقی در موضوعات ملی و قومی و امور کشور بسیار اهمیت دارد . طبیعتآ ! از اینگونه شرافت شما هم کم ندارید . حد اقل در سطح نویسنده سازی . آنهم از یک خانم کاملآ بیسواد . در مورد واژه ی افغانستانی که شما فرمود ه اید ؛ ببخشید خانم حضرتی فرموده اند . این نه اختراع چهارتن ستمی  که هیچکس هم آنان را نمیشناسد ، بلکه نقل قولی برایتان میاورم که استفاده این صفت پیش از این گپ رواج داشته و دقیق و منطقی هم بوده است . راجه  مهندرا پرتاب رییس نخستين حکومت موقت هند رساله ی نبشته است زیر نام ( دآرین زره ) وی این رساله را در آوانی که در چین میزیسته است نگاشته است ، که در سال 1933 یعنی 72 سال پیش از امروز چاپ شده است و در سال 1382 خورشیدی استاد رحیمه رشید و همسرش عبدالخالق رشید آنرا ترجمه نموده اند . وی در این رساله در جایی گفته است  ( کابلی یا دافغانستانی آس ) همچنان در کتاب ( چه خارج کشی پشتو حیرونکی ) به قلم آقای عبدالرحیم جدران چنین آمده است :

د 1855 ع کال د نومبر په میاشت کشی دروسی دملی معارف په وزارت کشی درون ته اجازه وشوه چه د پیترزبورگ په پوهنتون کشی دافغانستانی ملی ژبی تدریس په غاره واخلی) وی مدت دوسال در دانشگاه یاد شده استاد زبان پشتو بود درست هنگامیکه همین زبان یعنی پشتو را زبان افغانستانی میخواند . ( توجه شود به نوشته دانشمند بزرگ آقای فضل الرحمن فاضل ، سایت سرنوشت ، نومبر 2005 )

محترما ! اگر کمی از لغت پرانی بگذرید که باور دارم در بسیاری اوقات همچنان خواننده گان دیگر ، خود جناب شما هم نمیدانید که چه میخواهید بگویید .

در رابطه به خانم حضرتی خواهر خانم آقای ولی مسعود سابق پادشاه افغانستان در لندن ، اعتقاد من بر این است که ایشان حتی نوشته را هم نخوانده اند . ورنه از یک خانم جوان با تربیت خانوادگی (!) که بیشترین عمرش را در خارج سپری نموده  اند ، باور نکردنیست که چنین دشنام های مردانه را بروی کاغذ بیاورند . و فکر نمی کنم که با اين نوشته های چاپلوس مآبانه بتوانيد احمد ولی   جان را بار ديگر بر کرسی سفارت بنشانيد.

به هر رنگی که خواهی جامه میپوش

من از طـــــــــــــــرز خرامت میشناسم

راستی یادم نرود یک قصه کوتاه که در همین مورد هم صدق میکند .

میگویند یکروز شیطان به خدا زنگ زد و گفت : اسلام و علیکم ! من جبرییل امین هستم . خدا بلافاصله جوابش را چنین گفت : بی حرمت دروغ نگو شماره ات افتاده .

در پایان از خانم حضرتی با احترام زیاد تمنا دارم که محافل بزم های پای کوبی اشرا کمتر ساخته و به خوشگزرانی ها وقتش را سپری نکرده ، به خود کمی زحمت بدهند ، و به آبروی هر چه زن است بازی نفرمایند .

 در پایان از تمام هموطنان نجیبم خواهشمندم، تا در راستای محو فساد اخلاقی با ما همصدا شوند و نگذارند اینکه

 عشوه سالاری ،جاگزین شایسته سالاری شود ؛زیرا استفاده از کرشمه های زنانه ی تعداد کمی از زنان ، سبب

  به حاشیه راندن زنان کوشا و عفیف دیگر  گریده با دریغ مجال نفس کشیدن در  یک فضای پاک را از آنان میگیرد. در ضمن ادامه ی چنین وضعیتی زمینه ی خوبی میشود برای عقده گشایی   مردان عقده مند که زیر نام همین شمار از زنان وابسته و محتاج صورت میپذیرد .

با عرض حرمت

ص. سادات