No Censorship!

        صادق مدبر معین اداره امور طی سخنانی حمایت دولت را از رسول سیاف اعلام کرد و اتهامات وارده از سوی دیده بان حقوق بشر که طی سالها تحقیق بدست آمده است را رد کرده و عاری از حقیقت اعلام نمود٬ حال اینکه تجمع اهالی پغمان برای چندمین بار مقابل پارلمان علیه رسول سیاف مبنی بر غضب زمین هایشان توسط این جنگ سالار دیروز و  وکیل  امروز ( سیاف ) گواه و شواهد عینی  است که ایشان را به هیچ عنوان و هیچ مصلحتی نمیتوان از اتهامات گذشته و حال ایشان تبرئه و حمایت کرد.

         در غرب کابل هنوز تصاویر زنده از فاجعه های که توسط ایشان و امثال ایشان به نمایش گذاشته شد ٬برجاست و هنوز مرحم بر این ستم ها گذاشته نشده است که از ایشان و امثال ایشان بشود حمایت کرد٬ هر وقت اسم از رسول سیاف گرفته میشود  نا خود آگاه فاجعه افشار٬ سیلو و دهمزنگ بر اذهان هزاران هزار اهالی این بخش از کابل تجلی میشود آن فاجعه ها وحشتناک و دردناک را چگونه میشود از یاد برد؟ که نه آقای مدبر و نه دیگر اراکین دولتی با این دردها آشنایی ندارند و اگر هم داشتند و دارند مقام و پول پرده سیاه نفسانی بر چشم و وجدان شان کشیده شده است که خود فاجعه ای دیگریست دردناکتر. البته با این حمایت ها  دور از انتظار نخواهد بود که فردا  ملا عمر و گلبدین حکمتیار نیز که فرقی با رسول سیاف ندارد از همه جنایاتشان چشم پوشی شود و مردم بار دیگر در چنگال های خونین اینان گذاشته شود.

          همچنین آقای مدبر در سخنانی دیگر گفت که عملیات انتحاری چیزی نیست که بشود با آن مقابله کرد و نمی شود بر هر دروازه خانه مردم پولیس گمارده شود تا تفتیش و تلاشی صورت گیرد که بمب در کمر دارند یا نه ! با اینکه مقابله با این شیوه تروریستی کاری دشوار به نظر میرسد ٬ اما این نوع اظهار نظر مأیوسانه از سوی دولت سوال ساده را خلق میکند که پس دولت چه کاره است در این میان  و این مسوولیت گریزی را چگونه میشود توجیه نمود؟!

آنچه که در وزارت دفاع به عنوان خرچ دسترخواهن مهماندری و ... پول های انگفت که مال ملت فقیر است به جیب و به اصراف میرسانند دولت است؟!

و یا آنچه که در پارلمان کشور به عنوان  (حقوق و امتیازات وکلا )  خرچ میشود که سر به میلیون ها افغانی میکشد دولت و پارلمانی وجود دارد؟!

معلیمن که پرورش دهنده اطفال این سرزمین و برای فردای این کشور با زحمت و خطر زندگی٬ به تعلیم فرزندان این کشور میپردازند حدود ۵۰ دالر معاش دارند آنگاه وکلا محترم  در ازدیاد نمودن امتیازات و معاشات شان درخواستهای هر چه سریعتر و عاجل تر ارائه نموده و برای گرفتن امتیازات بیشرتأکید میورزند که در بحثهای  حساس ملی و سرنوشت ساز   چنین عجله و تأکید بر خرچ نمیدهند٬ البته از تعداد زیادی این وکلا هم چنین درخواست های بعید نیست چون در راه رسیدن به پارلمان هزینه ها و تهدیدهای زیادی و حتی .... نموده اند که باید این سرمایه گذاری بازدهی داشته باشد. و تعدادی دیگر هم که برای گرفتن این امتیازات تأکید دارند گمان میرود مالیات خوابهای نشسته شان را که در طول روز بر صندلی پارلمان و در ساعت رسمی به آن میپردازند  را ادعا دارند.

            طبق قانون شاروالی کشور هر شهروند افغانستانی یک نمره زمین برای اعمار سرپناه مستحق است (کمیسیون امتیازات و حقوق وکلا ) نیز برای وکلای محترم   یک نمره زمین از شاروالی کابل درخواست کرده است. جالب ترین نکته اینجاست که تعدادی زیادی از وکلا پارلمان قصرگونه ها و بلند منزل های تجاری در سطح شهر کابل و تعدای هم در ولایات  یا از دژهای محکم (قلعه ) خانی و ملک الطوایفی سابق در اختیار دارند و یا هم جیریب ها زمین دارند که هیچ نیاز به این نمره زمین شاروالی ندارند مگر برای فروش ! و تعداد اندکی از وکلا دلسوز امثال آقای بشردوست و ملالی جویا و هم فکران شان که در انزوا گذاشته شده اند مستثنا هستند که خود به افشا گیری این نوع چپاول های قانونی و غیرقانونی میپردازند و با سانسور و تهدید مواجه هستند. اگر اندکی بر توضیح زمین توسط شاروالی کابل دقت شود بیشترین نمره برای اشخاص صاحب مقام صاحب زور و صاحب پول توضیح میشود و همچنان شهروندان داریم که در طول ده ها سال هنوز نمره زمینی به اسم شان نخورده است چون نه زور داشته نه پول  و هنوز وسایل خانه را بردوش و از این خانه به آن خانه سرگردان میگردند که حتی پرداخت کرایه خانه برایشان مقدور نیست مهاجرین و بیجا شدگان در فضای باز و خرابه ها٬ چندین زمستان سرد را گذراندند که نه دولت و نه پارلمان محترم اقداماتی را انجام نداند.

این سر درگمی و دستبردها قانونی و غیر قانونی شبهات زیادی با دولت داکتر نجیب الله در آستانه فروپاشی دارد که نگران کننده به نظر میرسد.