No Censorship!

خبری، تحليلی و انتقادی

احمد مختار لشکری

اشاره: مدتی می شود که احمد مختار لشکری از تلويزيون ملی افغانستان اخراج شد. لشکری را مردم افغانستان با 90 ثانيه ورزش و نيز مستطيل سبز (برنامه ی تخصصی ورزش) می شناسند. شيوه ی تازه ی او در ارايه ی معلومات ورزشی و نيز اخبار ورزشی نشان از يک گوينده ی خوب تلويزيونی بود. چند روز پيش لشکری با من تماس گرفت و گفت موضوعی را می خواهم با شما طرح کنم. ما يکديگر را ديديم و گپ زديم و در انتها من از او خواستم که حرف هايش را بنويسد و برايم روان کند. آنچه که در ادامه می آيد نوشته ی اوست که نشان دهنده ی  تهديد در بخش ورزش کشور می باشد. همچنين نشان می دهد که  به حقوق اين خبرنگار در تلويزيون ملی هيچ توجهی نشده است و حتا سازمان های مدافع آزادی بيان نيز در اين مورد بی توجهی کرده اند. آقای لشکری فلم هايی را به من نشان داد که از زبان يکی از مقامات بلندپايه ورزش به اختلاس در فدراسيون تکواندو و ساير بخش های ورزشی کشور اشاره دارد. مبلغ واضحی که اين مقام به آن اشاره کرده 10 ميليون دالر می باشد. ما پيشتر خبر کوتاه اين موضوع را ده ميليون افغانی ذکر کرده بوديم که پس از ديدن دوباره تصاوير و دقيق شنيدن 10 ميليون دالر بحساب آمد. اين فلم ها در سايت کابل پرس محفوظ می باشد و چنانچه آقای لشکری بخواهد کابل پرس آن را نشر خواهد کرد. اگر محکمه و يا دادستانی با صلاحيت درخواست اين تصاوير را نمايد، کابل پرس آن را در اختيآر مراجع قضايی قرار خواهد داد.

کابل پرس اميدوار است که سارنوالی محترم با درک حساسيت موضوع اين مساله را تعقيب کرده و مجرمين را به پنجه ی عدالت بسپارند. همچنين از سارنوالی يا دادستانی محترم می خواهيم تا برای امنيت خبرنگاران و نيز منابع افشای فساد جديت به خرج دهند.      با احترام   کامران ميرهزار

بنام خدا

احمد مختار لشگری هستم، تحصيلات متوسطه را در ايران به پايان رسانيدم و در کابل مدت 9 ماه به عنوان خبرنگار در تلويزيون آينه در نمايندگی کابل کار کردم. سپس بدليل تحولاتی که در آينه بوجود آمد در تلويزيون ملی افغانستان در بخش برنامه های ورزشی مشغول شدم.

از زمانی که در تلويزيون آينه کار می کردم رفت و آمد های من به کميته ملی المپيک زياد شده بود و متوجه بودم که در اين کميته چه حق خوری ها و فسادی وجود دارد. مسوولين کميته ملی المپيک که اکثرا افرادی غير مسلکی و سودجو هستند به تنها چيزی که فکر نمی کنند، رشد ورزش کشور می باشد. آن ها بيشتر سعی دارند که جيب های خودشان را پر کنند. به اين دليۀ خواستم که اين نابسامانی ها را در برنامه ای بنام مستطيل سبز در تلويزيون ملی انعکاس دهم. بعد از ساخت دو برنامه مسوولين المپيک متوجه شدند که اين برنامه يک برنامه کاملا جدی و انتقادی است و می خواهد که دست افراد سودجو، غير مسلکی و فرصت طلب را رو کند. مشخصا يکی از برنامه ها باعث شد که من به همراه تيم فلمبرداری مستطيل سبز در کلوپ اردو به شدت مورد لت و کوب قرار بگيرم و از سوی افراد ناشناس تهديد شوم. نشر برنامه مستطيل سبز کاملا المپيک را در يک جبهه رو در رو با ما قرار داد و باعث شد که آن ها با لحن خصمانه و تحقير آميز با ما برخورد کنند. حتا چند بار از حضور ما در ميادين مختلف ورزشی جلوگيری کردند و از مصاحبه با ما امتناع نمودند. اما چون رسالت من به عنوان يک خبرنگار ايجاب می کرد تا وقايع موجود را بازتاب دهم و پرده از اختلاس های کلان ميليونی مسوولين ورزشی کشور بردارم، کميته کلی المپيک در اقدامی کاملا خصمانهبا ايجاد يک دسيسه ی دقيق و حساب شده، مرا به عنوان قاتل يک نفر معلول معرفی کردند و در حوزه 8 امنيتی عريضه ای را به جرطان انداختند که 14 معلول شهادت داده بودند که با چشم خود ديده اند که موتر لشکری باعث قتل فردی شده است. با تلاش های من و اثبات اينکه در لحظه وقوع حادثه در خود تلويزيون ملی و در يک جلسه طولانی شرکت داشتم، اين دوسيه به يکباره ناپديد شد. همه اين حوادث که از درون يک نهاد رهبری می شد، باعث گرديد تا حکم اخراج من از تلويزيون ملی صادر شود.

پس از اخراج از تلويزيون ملی، باز هم تهديد های افراد ناشناس ولی معلوم الحال ادامه پيدا کرد که باعث شد تا من از کمپنی مخابراتی روشن خواستار رديابی تماس هايی شوم که مرا تهديأ می کردند. مدتی بعد تصميم گرفتم به يکی ديگر از رسانه های تصويری برای کار مراجعه کنم اما همزمان دوباره و در حوادثی مشابه موتر کرولای من توسط افراد ناشناس تعقيب شد و صدمه ديد. من متوجه شدم که اين تعقيب و گريز ها اتفاقی نيست و دست های پشت پرده است که نمی خواهند در مطبوعات چهره واقعی شان مشاهده شود.

فعلا در اضطراب و نگرانی به اين مساله می انديشم که چرا نمی توانم به عنوان يک خبرنگار دلسوز به رشد ورزش کشورم کار کنم. چرا اين همه توطئه و اتهام بر من وارد می شود؟ اما به همه کسانی که فکر می کنند من از تلاش هايم دست بر می دارم می گويم که تا زنده هستم و در هر کجایيی که باشم کارم را ادامه خواهم داد و فرياد خواهم زد که کميته ملی المپيک جای اشخاص زورگو نيست. المپيک محل خدمت کسانی است که قلب شان برای ورزش کشور می تپد و می خواهند نام افغانستان و بيرق آندر سراسر دنيا با افتخار به اهتزاز درآيد.