No Censorship!

با تقـدیم احترام به متصدیان محترم سایت "کابل پرس" ،  به ایمیل ایشان جواب آتی را عـرضه میکنم:

آقای کامران میر هـزار مدیر مسؤول "کابل پرس" در جواب ایمیل بنده که حاوی دو مضمون بود، چنین مینگارند :

Salam doost e aziz,   
Matlab e shoma ra khandam, Sepasgozar. Dar Kabul Press matalebi nashr mishawad ke be soorat e ekhtesasi ersal showad va dar jaye digari nashr nashawad.
ba ehteram

Kamran Mir Hazar
Independent poet, writer and journalist
 Editor-in-chief 

به عـرض عـزیزان رسانده شود، که با در نظر داشت کمی کمیت و تعداد نویسندگان فعال افغان، دور از تأمل خواهـد  بود اگر توقع گردد، که نویسنده یا نویسندگانی فـقـط برای یک سایت یا مجله و نشریه بنویسند. اگر چنین توقع را درست هم بدانیم، در مسایل مهم ملی نباید آنرا مدار اعـتبار قـرار بدهـیم. مقالاتی که به مسایل با اهمیت ملی تماس میگیرند، باید در تمام جراید و نشرات ــ مطبوع یا انترنتی ــ نشر گردند، عـیناً به مانند مکتوب های متحد المآل و باصطلاح ایرانی "بخشنامه" ، که در دسترس  تمام منسوبان یک اداره و یک دستگاه قـرار داده میشوند. نشر در تمام جرائد  ازینرو، تا چنین نوشته ها به نظر تعداد بزرگ هموطنان برسد. خواندن چنین مقالات  در واقع حکم "فـرض عـین" را بخود میگیرد و این امر در صورتی ممکن میشود، که تمام و یا حد اکثرجرائد وطن در اشاعۀ آنها ها سهم بگیرند.

اگر نوشته های ارسالی بنده از چنین بُعـدی برخوردارند، پس باید بگذارید که تمام مجلات و روزنامه ها و سایت های ملی به نشر آن اهـتمام ورزند و شما هم خود را مستثنی ندانید و در قـفـس نیاندازید. اما اگر برداشت شما ازین مقالات طور دیگریست، کار تمام است و توقعی هم از شما ندارم.  

اگر شما در فکر انحصار نویسندگان باشید و طوری بیاندیشید، که نویسندگان تنها برای شما بنویسند، تعداد نویسندگان تان شاید از شمار انگشتان یک دست هم فـرا تر نرود. و از کجا معلوم که شما خود تنها بمانید؛ هم کوزه گردید ، هم کوزه گر و هم گل کوزه ؛ خود بنویسید و خود بخوانید. اما مضامینی که به مسایل مهم ملی تماس میگیرند،   نباید در انحصار یکی دو مجله و سایت قـرار داشته باشند. برعکس، در چنین موارد باید خود مجلات و نشرات، هم  اقـتباس کنند و هم اجازۀ اقـتباس را بدهـند.

جناب میرهـزار که خود را "شاعـر و نویسندۀ مستقـل" معرفی میکنند، مگر نمیدانند که انحصار طلبی خود از استقلال نویسندگان میکاهـد، چون نویسنده ای که تنها برای یک مجله و نامه و سایت بنویسد، باید حتماً ذوق و پالیسی همان مجله و نامه و سایت را مراعات نماید و بالوسیله حلقۀ انقـیاد را در گردن اندازد؟؟؟؟؟  از نگاه این قـلم، نویسنده ای که آزادی خود را از دست داد، همه چیز خود را از دست میدهـد. چه فـرق است بین نشریات سرکاری، که به ذوق سرکار مینویسند، با سایتی که می خواهـد نویسنده ای را در انحصار خود درآورد؟؟؟ از نگاه من بنده  فـرق ماهـوی بین شان وجود ندارد.

من این سطور را نه از آن نوشتم، که شما حتماً مقالات مرا نشر کنید، چون بسا نشرات مردمی و ملی ما  مضامینم را حتی بدون اجازۀ نویسنده اش از منابع دیگر اقـتباس میکنند و بسا جرائد افغانی بخود میبالند، که مضامینم را برایشان ارسال کنم. این سطور را فـقـط برای رونق افـق دید خود شما نوشتم. اگر میخواهـید در خدمت مردم و وطن خود باشید، باید مطالب خوب و آموزنده و روحیه دهـنده را از هـر جای و از هـر کسی  که باشد، نشر نمائید ولو که این جای و کس،  دوست و وظیفه دار و هـمسنگر شما هم نباشند. در هـر صورت خوش شدم که نظر خود را بی پیرایه بر زبان آوردید و خط  فاصل بین طرز دید و نویسندگان خودی و بیگانه کشیدید.

 سلامهایم را بپذیرید و آزرده خاطر هم نگردید که پوست کنده نوشتم و از مجامله کار نگرفـتم . موفـق باشید

خلیل الله معروفی

برلین، 28 آگست 2006

خواننده ی عزيز جناب خليل الله معروفی!

بسيار سپاسگزارم از اينکه بدون هيچ تشويش خاطری نقد و نظر خود را درباره روش نشراتی کابل پرس برايم ارسال کرديد. من به نظر شما احترام می گذارم اما لازم است که به شما بگويم که شما يک برداشت اشتباه از پاسخ من داشته ايد. من به هيچ عنوان مخالف محدود کردن نويسنده نيستم و تقريبا تمام نوشته ها را بدون در نظر گرفتن نوع نگاه آن نشر کرده ام. من به آزادی بيان اعتقاد دارم و از همين روست که حتا نوشته ها در نقد و يا حتا عليه خود، نويسندگان کابل پرس و سايت کابل پرس را نشر می کنم.  شما به نکته ای اشاره کرديد که ما آن را حرکت بسوی حرفه ای شدن قلمداد می کنيم و شما آن را محدود کردن يک نويسنده. شما در برلين زندگی می کنيد و ما در کابل و طبيعتا ما در اينجا با رسانه های چاپی، صوتی و تصويری کشور بيشتر در تماس هستيم و از اندازه و سطح کيفی آن اطلاع دقيق داريم. شايد شما گاه گاه سفری به افغانستان داشته و گذرا ، نگاهی به رسانه ها و وضعيت آنان داشته ايد. من می خواهم برايتان اين مساله را دقيق تر واگشايی کنم. رسانه ها در افغانستان از فضای حرفه ای کاملا دور هستند. رسانه های کشور ما و شما تبديل به يک مصرف کننده شده اند و از روزنامه ی وابسته ی انيس گرفته تا آن هايی که دم از مستقل بودن می زنند، خود توليد نمی کنند و فقط مصرف می کنند. اينترنت برای آن ها حکم يک تحريريه را دارد. مطلب و نوشته کم می آورند، به اينترنت سری می زنند و براحتی نوشته ی کسی را بدون اجازه نشر می کنند. جالب اينجاست که بسياری از اين رسانه ها از طرف دولت، سازمان های بين المللی و يا احزاب و گروه های بنيادگرا و غير بنيادگرا حمايت مالی می شوند. آن ها پول می گيرند که مزد نويسنده را بدهند و عملا نمی دهند.

اين درحالی است که من پولی ندارم که به نويسنده بدهم و نويسندگان با درک اين موضوع و درک اين مساله که در يک وب سايت حرفه ای نوشته ی شان نشر می شود و بازتاب گسترده دارد، نوشته را برای نشر به کابل پرس ارسال می کنند. من همانطور که نمی خواهم و اجازه نمی دهم کسی مرا محدود کند، به خود نيز اجازه نمی دهم که کسی را محدود کنم. نويسنده ای که برای کابل پرس می نويسد، می تواند برای هر جايی که دوست داشت بنويسد. اما يک نوشته را همزمان به دو رسانه دادن هم، ازحرفه ای بودن رسانه می کاهد. فکر نمی کنم اشپيگل نوشته ای را که در ولت نشر شده باشد دوباره نشر کند. لطفا اجازه دهيد که ما در افغانستان کمی تحرکی داشته باشيم و خود را در رقابت با رسانه های بين المللی نيز قرار دهيم.

کابل پرس خود را از فضای مطبوعاتی افغانستان هم جدا نمی داند؛ جدا نمی داند يعنی چه؟ يعنی اينکه تلاش کرده و فضای مجازی اينترنت را شکسته و اکنون مانند يک رسانه ی پويا در تحولات کشور نقش دارد. کابل پرس نمی خواهد بخشی از فضای غير حرفه ای رسانه ها در کشور باشد و بلکه تلاش می کند به حرفه ای بودن فضا کمک کند. ما خود را از فضای کلی جدا نمی دانيم و در آينده تاثير کابل پرس در حرفه ای کردن بخش های ناحرفه ای رسانه ها بيشتر لمس خواهد شد. در شرايط جاری ما بيشتر از ديگران به کپی رايت تاکيد می کنيم. کپی رايت شايد کشنده ی مصرف زدگی رسانه های ما باشد. شما می گوييد نويسنده چرا فقط برای سايت شما بنويسد. من نمی گويم که نويسنده فقط برای کابل پرس بنويسد. ما کابل پرس را طوری عيار نکرده ايم که دست و پای نويسنده را ببنديم و بعد از چند روز هرچه می دانست را هم فراموش کند. نويسندگان محترمی که برای کابل پرس نوشته ارسال می کنند، می دانند که نوشته ی آنان بازتاب گسترده در داخل و بيرون پيدا می کند و ما دست در دست هم می خواهيم اين فضای رخوت رسانه ها را از ميان برداريم. جا دارد همين جا هم خبری را به اطلاع شما و ديگر خوانندگان کابل پرس برسانم: بخش ورزشی کابل پرس با علاقه و تلاش همکارمان آقای دهقان و کمک تعدادی از همراهان، بزودی با ساختار جديد راه اندازی خواهد شد که اولين منبع ورزشی افغانستان روی شبکه اينترنت خواهد بود.

در پايان باز هم از شما دوست عزيز سپاسگزارم که وقت گذاشتيد و اين نامه را برايمان نوشتيد. اگر مطلب اختصاصی و قابل انتشار برای کابل پرس داشتيد، بروی دو ديده نشر خواهيم کرد.

با احترام

کامران ميرهزار

نهم سنبله سال 1385 - کابل

برای نوشتن نظرات اينجا را کليک کنيد