گزارش مختصر از کنفرانس بین المللی مهاجرین افغان

1 2 3 4 5 6

خردمایه گان ارجمند

هموطنان درد کشیده و سایر صلاحیت فکری

اتحادیهء بین المللی مهاجرین افغان، با درک مسئوولیت جدی و اعتقاد عمیق به نسل توان نگر جامعهء ما، با داشتن رسالت کاملأ انسانی، افغانی و ملی، از همه فرهنگیان قلم به دست، فعالان جامعهء مدنی، نهاد های حقوقی و سیاسی، و دانشمندان بیرون مرزی چیز فهم و با تفکر، در یک کنفرانس بین المللی دعوت نمود، تا با عمق نگری و صدور نظریات عالمانه و مرحمت آفرین، پیرامون « نقش مهاجرین افغان در بازسازی افغانستان»، اندیشه ها و پندار های شان را در مورد موضوع ویژه با روند سازمان یافته و به گونهء گسترده، ابراز نمایند.

به همگان آشکار است که، بحران دردناک اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و حقوقی ، از سالیان متمادی دامنگیر هم میهنان ما بوده، بر پیکرهء جامعهء مرموز و بی احساس ما با سنگینی کامل نشسته است.

اتحادیهء بین المللی مهاجرین افغان، در کنفرانس، مورخ 25 ماه مارچ سال 2012 میلادی در شهر «ایسن» کشور آلمان، از متخصصین و اشخاص سر شناس، و از نیروی نسل جوان تحصیل یافته و وطن پرست در خارج کشور، دعوت نمود تا روی یک میکانیزم کاری این پروسهء مهم، طرح ریزی نمایند.

نکات قابل اهمیت در این کنفرانس:
 نقش مهاجرین افغان در بازسازی کشور.
 بسیج کردن نیروی چیزفهم در این راستا.
 ترویج احساس ملی اندیشی.
 دفاع از حقوق مهاجرین افغان در سایر کشور ها.
 ایجاد میکانیزم کاری میان اتحادیهء بین المللی مهاجرین افغان و دولت جمهوری اسلامی افغانستان، به منظور فراهم ساختن راهبرد دولتی در مورد استفاده از نیروی مهاجرین به خاطر نوسازی افغانستان و دفاع از منافع و اعتبار کشور در سطح جهان توسط مهاجرین.

کنفرانس، با سخنان عالمانه و تحلیل نهایت جامع و دقیق از حالت کنونی کشور عزیز ما افغانستان و وضع مهاجرین افغان در کشور های بیرون مرزی، توسط شخصیت فرهنگی، نویسنده و شاعر نستوه و شناخته شدهء کشور، جناب استاد سمیع رفیع، مسئوول روابط خارجی اتحادیهء بین المللی افغان که گردانندگی موفق این کنفرانس را به عهده داشت، آغاز گردید.

عبدالسمیع رفیع صافی، مسئوول روابط خارجی اتحادیهء بین المللی مهاجرین افغان

به نام خداوند حکیمی که گواه ثبوت کمالات انسان، کلام را آفرید و درود به روان پاک حضرت محمد مصطفی «ص»
مبرهن است که افغان های مهاجر ما، این قشر گهربار میهن، در دیار غربت بدون اندکترین توجه و دستگیری به حالت زار در دنیای اندوه و رنج بی پایان بسر می برند. مهاجرت جبری شان به کشور های آسیایی و اروپایی آگنده از الم و حرمان بی حد است که با تأسف باید گفت، هیچ گونه مددگاری و مساعدت به حال شان تا کنون نشده است و هر آن مصیبتی بر مصیبت های شان افزوده می شود.

اگر براستی، راهبرد منظم و کاری در داخل کشور ریخته می شد، چرا این سرمایه های ناب میهن که می توان گفت قوای بشری و فکری شان جامعهء فلاکت بار ما را به سوی رفاه و شکوفایی هدایت می کند، این چنین درمانده و آواره در کشور های بیگانه سراسیمه و بی سرنوشت می شدند.

نهایت تأسف برانگیز است که کشور های بیرونی از خلاقیت کاری، استعداد های آتشین و درخشندهء جوانان ما به خاطر اعمار جامعهء غضب آلود خود سود می برند، اما دولت مردان نغمه سرای ما با سروده های کاملأ ریاکارانه به حقوق بشر و نسل جوان ما حاشیه پردازی می نمایند. این به وضاحت می رساند که نبود حاکمیت قانون، برنامه گذاری مشخص اقتصادی به خاطر ایجاد شغل، عدم توسل به مسئوولیت ملی، که می توان بر روی آن مکث نمود، موید ادعای ماست.

اگر زمینهء رشد فکری مهاجرین افغان به خاطر کسب دانش و اندوختن تکنالوژی معاصر بدون تبعیض میسر می شد، از خلاقیت های توانمند مهاجرین عذب زدهء ما به درستی استفادهء سودمندی می گردید، چه جامعهء عقب گرای ما به همت همین نیروی پر فضیلت به شکوهمندی و آبادانی به آسانی هدایت می گردد.

از آن جا که فساد اداری در تمام عرصه ها در داخل کشور به اوج خود رسیده، روند هرنوع پیشرفت را بطی ساخته است، دال بر این است که یک عده اشخاص فاقد دانش و مسلک، بدون مسئوولیت در دوایر دولت تقرر یافته اند.

ما بر آنیم که مصلحت طلبی ها به هر عنوانی که باشد، به سود ملت و مردم نیست. افغانستان به یک جامعهء قانونمند ضرورت دارد که افراد آن به اساس شایسته سالاری به خدمت گماشته شوند، و برای اشخاص دانشمند، متخصص، دلسوز و مجرب از خارج کشور شرایط مساعد گردد تا به وطن خود بر گشته، در نوسازی و اعمار مجدد آن، سهم فعالانهء خود را ایفا نمایند.

کشور های که مهاجر دارند، برای آن ها برنامه های خیلی مفصل روی دست گرفته شده که پیگیر به آن عمل می شود. مهاجرین در ساختار، تشکیلات و پیشبرد کار ها در عرصه های سیاست، اقتصاد، فرهنگ و روابط اجتماعی با کشور خود در تماس اند و تلاش می ورزند تا رابطه های بسیار مفید و موثر اقتصادی، سیاسی و فرهنگی کشور خود را با کشوری که در آن زیست می کنند، قایم نموده به کشور خود مثمر واقع شوند. دولت های شان به اهمیت(لابی) بودن مهاجرین خود پی برده اند. مهاجرین کشور های دیگر، در مورد وطن شان می اندیشند و وابستگی ملی به فرهنگ و به یک کشور واحد را در ذهن خود می پرورانند، و دولت های آن ها نیز نیاز خود را به نیروی فکری، معنوی و مادی مهاجرین خود سریحآ ابراز می کند. کشور های همسایهء ما، مثل ایران و پاکستان به اهمیت لابی بودن مهاجرین خود ملتفت شده، زمنیهء هر نوع ارتباط و تماس را با آن ها فراهم ساخته اند. این دو کشور، پیشرفت های قابل وصفی را در تمام عرصه ها، در این اواخر نصیب شده اند.

پاکستان، پیشرفت تکنالوژی اتمی خود و در مجموع در بیشترین عرصه ها را، مدیون مهاجرین خود میداند، یکی از این مهاجرین، عبدالقدیر خان، پدر بم اتمی پاکستان است. وی، در مهاجرت به پاکستان می اندیشید و این آرزو را که روزی کشورش به یک قدرت اتمی مبدل می گردد، در دل و دماغ خود می پرورانید.

کشور ایران، بعد از انقلاب اسلامی، به ایرانی های مهاجر به دیدهء تحقیر می نگریست و حتی آن ها را دشمن ایران و انقلاب اسلامی خطاب می کرد، ولی با گذشت زمان، دولت ایران به اهمیت لابی بودن آن ها ملتفت شد و امروز مهاجرین شان در تمام عرصه ها، نقش شایانی را ایفا می کنند و عملآ در تمام فعالیت ها و پیشرفت های کشور شان سهیم اند.

1 2 3 4 5 6