تبريک باشد آقای شاهد!

نعمت الله مختارزاده دهم فبرور 2008

خطر مِلی

دوستِان ! تـــــرکِ هــــمـه فـتـنـه و شر باید کرد

همتی ، تـــا شـــبِ تـــاریـــک سـحــــر باید کرد

دزد و قـــاچــاقـبـر و ، قاتل و ، قـطاع الطــــریق

بـــه هـــــمه تــوپ و تفنگــــــدار ، نـظر باید کرد

زور و زر ، دستِ هـــمه خائن و غـدّار و پلید

( دوبی ) و ( لندن ) و ( پاریس ) ، سفر باید کرد

ملکِ ما ، پُـــر ز یـتـیـمـان شــده و بـیـــوه زنـان

شـــکــوه هــای ز قــــضا و ، ز قَـــدَر باید کرد

هـمـــــوطــن دربــــدر و ، مامِ وطن ویـــرانـــه

چـــــارۀ اصــلـی ، ز یـــــک راۀ دگـــــر باید کرد

ریــخـتـــه از در و دیـــوار ، ( ملیـشای جـنون )

( دوستم ) گفت ! هــمه ، شــوقِ پـــسر باید کرد

آنــچــه او کرده ، قـلم عاجــز و قــاصر ، ز رَقَم

ورنـــه بشنو چی عــمل ، بی کــر و فَر باید کرد

( دُوستم ) زانی و ، جانی و ، لواطتگر و، دزد

بســـــته او را ، ز عــقـب برِسرِ خـــــر باید کرد

لیکـــــــن اول ز هـــــمه ، خـلـــــع سلاحش بـایـد

بعــــــد بــا تــیغِ دودَم ، قــطـــــع ذَکـــر باید کرد

زنگ ، در پــــای وی و ، جـامنی هـم ، در بـرِ او

( دُرَیِّ لــــوگـــــری ) را ، نــــیز خـبر باید کرد

قرسک و دایـره و دمبوره و نی ، غیچک و چنگ

دهــــــل و سُـــــرنــا زده ، اعـلان ظفر باید کرد

با خــــر و ، یابو و ، با اسپ ، قـرینش کردن

شــــاخِ گـــاومیش ، فـــرو تا بـه کمر باید کرد

یا کـه با (خـرَّم) و با (اتمر) و (مسعود) و (فهیم)

طـُعـــــمـۀ شـــــهـوتِ صـد قــاطــــرِ نر باید کرد

بعــــــد بـــر دار آویــــزان ، ز فــلانش کــردن

خـتـنـه از بــیـخ ، بــه یـک ضــربِ تبر باید کرد

حـلـقــــــۀ خــتـنـۀ او ، گـــــردنِ ( قانونی ) را

لاکــــتِ دانــــــه نــــشان ، بســـته ز زَر باید کرد

تخـم هـایش ، به در آورده ، به دیگِ ( شـورا )

پـخـتـه ، بـــر ( جـبـهـۀ ملـی ) ی خـطر باید کرد

ز ریـیـــــسان و ، وزیـــران و ، وکـــیـلان و سـنا

بـــا کــــرم خِشــتکِ خـُـشکِ هــمه ، تر باید کرد

لیک بر ( صبغت ) و ( ربانی) و ، بر(گلب الدین)

کـفــــــلِ گـــــــنـدۀ او را ، چــــو ســــپر باید کرد

ریش و پشمش هـمه بر حضرت و بر حضرته ها

لـنـگــــی و چـــــادر و رومـال ، به ســر باید کرد

لگــــــنِ خــاصره اش ، هــدیـه به ( طالب ) باید

تـاجِ نـــفـرت ، ســـری ( مـلای عــمـر ) باید کرد

بخــدا ، ( تیمورِ ) خونخـــــوار ، نکردست چو او

شــرم زیـن فـــــاجـــعه ، تاریــــخِ بشر باید کرد

شـایــــد از طـائـفـۀ ( هیتـلر ) و ( چنگیز ) بُـوَد

خــــونِ او تـجــزیـــه بــا خــــونِ ِ پـــدر باید کرد

یاکـه از نسلِ هـــمان ، ( انـتـر و مـنـتـر ) باشـد

( نخــلِ پـیونـدی ) ، چنین برگ و ثمـر باید کرد

چکنـــــم عـفـــت و حـــرمت نگـــذارد ، ز کـــلام

ورنـه با شــــــعر ، جهــــان زیـر و زبـر باید کرد

« نعمت» اینگونــه کـه بی پـرده و ، آزاد نوشت

وقــتِ آنـست ، ز هـــر پـــــرده حــذر باید کرد