مزد "گورکن" از آزادی "ما" افزونتر است!

شام سه شنبه ی هفته ی جاری، تلویزیون غیر دولتی " طلوع " به دستور شفاهی دادستان کل ( لوی سارنوال)، توسط نیروهای امنیتی حوزه ی دهم پولیس شهر کابل، مورد حمله قرار گرفت و سه تن از کارمندان این رسانه، برای مدتی بازداشت و سپس رها گردیدند.

نحوه ی برخورد پولیس دربرابر خبرنگاران و مسوولین این رسانه، خلاف کرامت انسانی و احترام به حقوق خبرنگاران بود. تصاویری که از جریان این حمله، از جانب "طلوع" پخش گردید ،نشانه ی عملکرد غیر مسوولانه ی افراد پولیس در برابر حیثیت این رسانه بود.

با توجه به روند برخورد مقامات دولتی و رویکردهای مبتنی بر احساسات زده گی دولت در برابر رسانه ها ، این مسأله به شدت مطرح می شود که دولت با وصف ارائه شعارهای دهن پر کن، زیر نام ارزش گذاشتن به آزادی بیان و ارزش های جامعه ی مردم سالار، به هیچ روی به آنچه می گوید، اعتقاد نهادینه ندارد.

تهدید دولت در برابر رسانه ها – به منظور تحدید کار رسانه های آزاد- به هیچ وجه با قرائت های دموکراتیک و سیاست اعمال دموکراسی در جامعه همخوان نیست. از جانب دیگر توسل به خشونت در برابر عملکرد رسانه های آزاد، رویارویی روشن دولت به حیث یک قوه ی اعمال فشار در عرصه ی حق اطلاع رسانی آزاد برای شهروندان است.

با استناد بر مواردی که اشاره شد، این مسأله به درستی دستیاب می شود که دولت در چشمداشتش از درک آزادی بیان و ارزش های جامعه ی مردم سالار، دچار بیماری " خودبرتر بینی" و "دکتاتوری" شده است. توسل به همچو اقداماتی به صورت واضح می رساند که سیاست کنونی دولت، دچار ضعف اراده و تصمیمگیری های احساساتی گردیده است.

احتمال دیگری که می تواند، بهانه ای برای ایجاد فشار در برابر رسانه ی " طلوع"، پنداشته شود، در اصل، به کارگیری واژه های درست و هنجارمند در زبان رسانه ای "طلوع" است؛ زیرا طلوع به تعبیر نادرست برخی از مقامات دولتی که چیزی از ماهیت،گسترش و توسعه ی زبان نمی دانند، رسانه ای است که بیشتر از واژ ه های به توجیه آنان "ایرانی"، استفاده می کند؛ در حالی که این طرز تفکر در برابر رسانه ی طلوع ، ناشی از نافهمی – و بد فهمی – به اصطلاح " عقل کل های دولت " است؛ زیرا زبانی به نام " فارسی ایرانی " و " فارسی یا دری افغانستانی" اصلاً وجود ندارد و همه در حوزه ی زبان " دری فارسی" یا " پارسی" وجود دارد.

احتمال دیگر این برخورد غیر هنجار مند می تواند یک رویکرد سیاسی مبتنی بر دید گاه افراطی باشد. تا جایی که آگاهی در دست است، نشر بسیاری از برنامه های طلوع به مذاق و سلیقه ی برخی ازگروه های افراطی – که اکنون به خاطر رسیدن به دم و دستگاهی، نشانه های صوری افراطی گرایی را از چهره ی شان پاک کرده اند و به نکتایی و دریشی متوسل شده اند – برابر نیست، و از این رو گاهی به صورت روشن و گاهی هم با ایما و اشاره، تفنگ های حساسیت و تعصب شان را به طرف طلوع و رسانه های آزاد نشانه می گیرند و با تهدید رسانه ها ( و بعد هم پوزش خواستن) به نقل از عوام: " هم به میخ می کوبند و هم به نعل".

درک این وضعیت، مرا به یاد همان شعر " شاملو" می اندازد که چه ژرف و صمیمانه، به رویکردهای منفی در برابر آزادی و ارزشهای مبتنی به آن اشاره نموده است:

" هرگز از مرگ نهراسیده ام

اگرچه دستانش از ابتذال شکننده تر بود

.........

هراس من، باری همه ازمردن در سرزمینی ست

که مزد گورکن

از آزادی آدمی افزونتر باشد."