سقوط فدرر؛ سقوط ثبات تنیس

تا همین سال پیش بود که مسابقات رولند گاروس فرانسه را پیگیری می کردیم و همه جا صحبت فقط از دو نام بود: روجر فدرر، رافائل نادال. بعد از آن مسابقات دیگری هم آمد ولی رقابت رولند گاروس بود که تنها جایی به حساب می آمد که نادال فرصت داشت تا روجر فدرر را شکست بدهد آن هم به خاطر نوع زمین اش. زمینهای رسی که به فدرر همیشه از آن ترس داشته است.

بحثهای شیرینی درباره رقابت نفسگیر این دو ستاره دنیای تنیس در میان بود. یکی از جنتلمن بودن مرد سوئیسی حرف می زد و دیگری از نوع لباس پوشیدن های رافائل نادال که او را به پسرک شیرین دنیای تنیس تبدیل کرده بود. اما کسی فکر نمی کرد رقابتهای سال و سالهای گذشته دیگر امسال و حداقل تاکنون دیگر تکرار نشود.

این روزها هر کسی و به آسانی خراشی به اعتبار آنان وارد می کند. روزی تسونگا از در وارد می شود و نادال را بر زمین می کوبد و همه به تعریف کردن از او می پردازند که محمد علی کلی دنیای تنیس وارد شد و روزی تنیسور کوچکی همچون ماردی فیش به راحتی می تواند فدرر را شکست دهد.

روجر فدرر و همتایش یعنی نادال نامهای کوچکی نیستند، همین نام آنهاست که میلیونها نفر را به پای تلویزیونهایشان می کشاند و هزاران نفر را به محل مسابقاتشان در سرتاسر دنیا. مسابقات آنها خالی از هیجان نیست هرچند گهگاهی چنان خشک و مقرراتی پیش می رود که اعصاب همه را خرد می کند.

ولی تا بدینجای سال میلادی هیچ بخاری از این دو بزرگمرد بلند نشده است. آیا دوران نزول آنها فرا رسیده است؟ آیا دیگر شوق و علاقه ای بخصوص در وجود فدرر مشاهده نمی شود؟ فدرری که تا چندی پیش نوعی بیماری را بهانه ضعفش کرده بود، یا بهانه های دیگر. با نگاهی که به همتاهای آنها در رده های بعدی جدول می اندازیم بعید می دانیم که کسی بتواند به راحتی جای آنها را پر کند و پیش بینی می شود که شکست ثبات فدرر شکست ثبات صدر جدول تنیس است، و تا مدتها بعید است که کسی همچون او پیدا شود و همه ستارگان این رشته باید او را همچون الگویی فراموش نشدنی به یاد داشته باشند، همین ثبات و پشتکار مثال زدنی اش را.