جرگه مشورتی صلح یا ترور حقوق انسانی

جرگه ها و لویه جرگه ها در تاریخ افغانستان زمانی راه اندازی گردیده است که شاهان در گیرودار رقابت های حکومت سازی خویش بودند.بهترین ثبوت این مدعا لویه جرگه های دایر شده طی دهه های اخیر توسط نادرخان، هاشم خان، داؤد خان، ظاهرخان، تره کی، امین، کارمل، داکتر نجیب ، کرزی ،ملا عمر و غیره است که ، همه و همه صرفاً با هدف اغوای مردم و ادامه کار حسب دلخواه خود و اربابان ایشان راه اندازی گردیده و مصدر کوچکترین کاری خیری که به نفع مردم باشد، انجام نگرفته و حاصل آن هم برای همه گان معلوم است که عبارت ازتداوم فقر، نفاق، بدبختی، جهالت، جنگ،تصاحب جنگل و علفچرو...............!!!!!

جرگه مشورتی صلح هم تداوم بازی های معامله گرانه و ضد منافع مردم مظلوم افغانستان است، که سیاستمداران قبیله سالار، همانند گذشته از طریق مغشوش ساختن اذهان عامه و جامعه بین اللملی به آن متوسل شدند. این بازی از آنجا به فکر این سیاستمداران دوران پیدا کرد که ایشان مشاهده کردند منافع شخصی و فامیلی ایشان در معرض خطر قرار دارد.بهترین اندیشه که ایشان از نیاکان خویش به ارث برده اند داشتن اندیشه جرگه گرایی و تجمعات افرادی بی سواد، استثمارگر و خود فروش می باشد. مادر حال حاضر در قرن بیست و یک زندگی می کنیم ولی از وسایل و ابزار دوران بدوی جوامع انسانی استفاده می کنیم.

آیا در عصر حاضر می توانیم در کشوری که نهاد های قانونی فعال باشد، زمامداران خود را نیز مشروع بدانند، می توانیم بازهم از یک نهاد غیر قانونی و غیر حقوقی بنام "جرگه" حرف بزنیم؟ آیا تجمعات سران قبایل که خود مفسد اند و جز منافع خود وخانواده های خود به هیچ چیزی دیگری نمی اندیشند، و اصلاً طبق فرمایشات صادر شده از مجریان قدرت عمل می نمایند، می تواند کلیدی برای مشکلات کنونی کشور ما باشد؟
آیا کدام معیاری خاصی برای دعوت اعضای این جرگه ها در طول تاریخ وجود داشته است، خودی افراد دعوت شده در جرگه ها آگاهی دارند که به چی مناسبتی گردهم آمده اند؟

جرگه ها هیچ اثری در روند زنده گی مردم افغانستان نداشته و توقع اهل دانش هم جز ضیاع وقت چیزی دیگر نیست. رو آوردن به این چینن جرگه ها زیر پا گذاشتن ارزش های انسانی و ایجاد تفرقه بین ملیت های مختلف است. هرگاه مطالعات دقیق نمایم ، می بینیم که در سده های اخیر حیات سیاسی کشور به وضوح نشان میدهد که از جرگه بازی ها فقط در زمان های استفاده به عمل آمده است که ، زمامداران در رابطه با تعمیل خواسته های خود بالای مردم ما ، دچار مشکلات گردیده اند.

این نباید یک عرف میان تمام مردم افغانستان گرددکه با آنهایکه انواع فجایع و جرایم ضد بشری را علیه مردم مظلوم انجام داده اند، در یک زمانی مهر توقف و عدم پیشرفت را در جامعهء ما می کوبیدند، علم و معرفت را از بین بردند، تمدن و تکامل جامعه را خنثی کرده بودند، مکاتب و شفاخانه ها را به آتش کشیده بودند، شاگرد و معلم مکتب را تکفیر و مباح الدم شمرده اند، رادیو تلویزیون و دیگر وسایل مدرن زندگی امروز را ممنوع کرده بودند، دو باره با چند تن از مزدوران مفتخوار و بلی گوی به عنوان چوکی دار به حاکمیت شامل سازند.
تاریخ معاصر افغانستان شاهد جرگه های زیادی بوده است ، هر کدام از این جرگه به نوعی ابتدایی ترین حقوق بشری انسان های این سرزمین را نقض کرده است. نتایجی که این جرگه ها از خود به جا مانده اند عبارت اند از: 1. ازبین بردن فهم و بینایی شعوری و بطی ساختن روند مردمی
2.ترویج اندیشه های پرخشگرانه
3. فیصله های عوامفریبانه و به دور از حقیقت
4.مشروعیت بخشیدن به پاسداران ظلمت و سیاه روزی
تا جاییکه دیده می شود، رجوع های مکرر به تشکیل لویه جرگه و جرگه های عوامفریبانه اینک جرگه مشورتی صلح که هیچ نوعی وجاهت و خواست مردمی و تودهءدر اساس خود نداردو صرفاً رؤسای مزدور قبایل، که به اساس استثمار در جوامع بدوی کسب کرده اند، ودر پای سندی که به عنوان فیصله جرگه امضاء کنند چیزی از ارزش های انسانی و مردمی در آن ها دیده نمی شود.

احمد راشد "جمال"