تأمل بر وضعیت زن امروز افغانی

چند وقتی است کوچه و خیابان کابل را متر و سانتی متر می کنم، با مرد و نامردش(زن) سخن می کنم، رفتارش را تماشا می کنم، گفتارش را می شنوم، کارش را می پرسم، کردارش را تجربه می کنم.... و بالاخره زنده گی اش را! اینهمه بران داشت تا تامل بر وضعیت زن امروز افغانی داشته باشم.

با توجه به پیش زمینه های ذهنی و مشاهدات عینی میتوان گفت زن امروز افغانی در جامعه قرون وسطی یی، زن روز اروپایست، او در جامعه زندگی می کند که مادرش چند سال پیش بدون چادری حق نگاه کردن به بیرون خانه را نداشت، او زاییده چنین عصریست و نطفه بسته شده چنان زمانی، او خود می داند که هنوز متهم است، متهم به خیانت، متهم به بیکاره گی، متهم به هبوط ادم به کویر، متهم به بی توجهی، متهم به دون مایه گی، متهم به، به، به...... او هنوز جنس دوم است، بلی زن امروز افغانی اینرا میداند ازمن هم بهتر می داند، ازتو هم بهتر می داند و ازهر کسی بهتر میداند، با این حال حق انتخاب را یافته، او اختیار دارد انتخاب نماید، او مختار است ستاره افغان شود یا حافظ کل قرآن، او ازاد است افتخار بیافریند یا انتحار، انتحار نه به ان معنی، که خودکشی کند او دیگران را ازبین می برد! نه جسم شان را که مغزشان را، او میتواند ازادی را تجربه کند، ازادی جنسی را، ازادی فکری را، ازادی رفتاری را، ازادی ... حق انتخاب با اوست، او این حق را یافته است!

اما معلوم می شود این انتخاب، به دست او نبوده، انتخاب انها نیست! انتخاب ما هم نیست؛ وقتی سال پیش پروژه توانمندسازی زنان افغانستان را کار می کردم، مردان افغانی زن را فقط مربوط به کارهای خانه می دانست، برای زن حتی حق تحصیل قایل نبود، حق انتخاب نمی داد، حق کار در بیرون برایش حرام بود، از این معلوم میشود که انتخاب مردان این خطه هم نیست؛ شاید انتخاب پریناست، انتخاب فاطمه گل است، انتخاب بانو کامولیکاست، انتخاب .............

انها برای زنان افغانی مسیر تعین کرده است، طوری که در ولایات دیگر کمتر میتوان اثار چنین انتخاب را سراغ داشت، مثلا در هرات هر چه هست از ایران است، رفتار ایرانی، گفتار ایرانی، کردار ایرانی، نه پرینایی، نه تولسی یای نه، نه، نه.......

زن افغانی پیش از اینکه خود داند که هست؟ در کجا زندگی می کند؟ در چه زمانی و با کدام عقیده یی؟ با کدام شعور و اگاهی یی؟ با کدام شخصیتی و پیشینه تاریخی یی؟ با کدام مختصات فرهنگی یی؟ با کدام ویژگی اجتماعی یی؟ او خود شده است: دختر فلم هندی، ایرانی، امریکایی، اروپایی، ترکی، جاپانی و... اما اینهمه برای چه؟ برای خودنمایی، برای عقده گشایی، برای جبران خلایی، برای ، برای.....برای هیچ!
اودراین فرصت میتوانست انسانیتش را ثابت کند، بایستی قسمی دیگری انتخاب میکرد اما افسوس که هیچ گونه تمثال و هیچ گونه نمونه و ایده آل نداشت، به محض یافتن فرصتی، بدون هیچ اتلاف وقتی برایش ستاره سینمایی هند را معرفی نمودیم، ستاره موسیقیایی اروپا را نشانش دادیم، ازادی جنسی را برایش معرفی کردیم، نه آزادی فردی را ، ازادی عینی را برایش ارائه کردیم، نه ازادی فکری را، آزادی خود نمای را برایش نشان دادیم، نه ازادی حیثیتی را، ازادی تقلید را برایش مهیا ساختیم، نه آزادی ابتکار را......
اینست که می بینی دموکراسی با ازادی جنسی اشتباه گرفته میشود و حقوق بشری با امتیاز طلبی خانواده گی؛ انوقت می شود جنگ وتضاد دو قطب مرد قرون وسطی یی با زن روز اروپایی؛ و نتیجه اش میشود خود سوزی، قتل های ناموسی، تجاوز جنسی، فرار و آوارگی......... و اخیرش پوچ!

این انتخاب زن امروز است و وضعیت او! وقتی می بینی زن خلاصه شده به لباسهای ساری، نمی دانم بتلون کوبایی، پیراهن تی شیرتی، چند قلم ارایش ظاهری و اکتهای رفتاری و، و، و....وفقط پوش نه متن، نه محتوا، نه درون، فقط و فقط جلد و پوش و دیگرهیچ! می فهمی چه وضعیتی داری و درکجای زمان ایستاده ای!
شاید بعضی ها که دموکراسی را اشتباه درک کرده اند و حقوق انسانی را کج فهمیده اند مرا به باد نقد بگیرند که باز هم علیه زن سخنی گفته ام، نقدی نوشته ام اما باید بدانیم که سخن من علیه زن نیست به همان پیمانه علیه مرد هم است، سخن گفتن درباره هرچیزی که واقعیت باشد در هر زمانی بد نیست؛ چه شعارهای حقوق بشری باشد یا نباشد، چه ازکرامت انسانی سخن گفته شود یا نشود، چه تبلیغات رسانه یی صورت گیرد یا نگیرد، باید فهمید که این ازادی ، ازادی افغانی نیست، ازادی اروپای است ، ازادی امریکایی است، ازادی افریقای است ، برای انحراف جوانان ما، برای اغفال اذهان ما، برای استکبار افکار ما، برای تحریف حیثیت انسانی ما، برای تحریم ارزش های دینی ما؛ کدام کار عملی برای اثبات توانمندی زن افغان صورت گرفته،؟ کدام عمل ما کرامت انسانی زن را به نمایش می گذارد؟ اینکه او را به نمایش گاه تاریخ بکشیم؟ و شعار دهیم از حقوق که فقط در حد شعار بودن به ان معتقدیم نه در عملی شدنش! نه درتحقق یافتنش! نه درنقش بستنش به عنوان یک حقیقت!

اینست که میگویم هنوز به حق زن افغانی جفا می شود، بی انکه خودش متوجه شود، بی انکه ما متوجه شویم ، بی انکه تاریخ ما متوجه شود، بی انکه جامعه ما متوجه شود، ما باید حیثیت انسانی را به زن افغانی می دادیم نه حقوق روی کاغذ را! باید انتخاب اگاهانه را به او مهیا می ساختیم نه کور کورانه را، زن افغانی باید ملالی می شد، سیما ثمر می شد، رابعه می شدو....نه ستارهای سینمایی هالیود وبالیود....