حرف‌ و حدیث‌های عنوانی این دو مرد؛ انتخابات تکرار شدنی‌ست

تازه از شهر خودم برگشته ام. پیش از اینکه یادداشت پائین را بخوانید؛ لازم به یادآوری می دانم که من فقط خبرنگارم و مسوولیتم تنها بیان موضوع است؛ نه قصد تظاهر دارم و نه هم قصد جبهه گیری و منفی بافی علیه این و آن. تنها هدف برجسته کردن مشکلات مردمم است و بس.

خوشبختانه به لطف رخصتی ها و دید و بازدیدهای عیدی برخی از بزرگان و متنفدان غزنی را ملاقات کردم. از طرفی هم خدا را سپاسگزارم که فرصتی پیش آمدم و یک شب مهمان ساکنان دره ترکان (ترگن) ولسوالی جغتو بودم؛ با برخی از بزرگان و جمعی از جوانان و نوجوانان این منطقه ملاقات و صحبت های شیرین و سازنده داشتم.
محور اصلی صحبت ها، انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی و مساله 2014 بود. همه، از منی که به تعبیر آنها از پایتخت سیاست و مملکت آمده بودم، از بازار سیاست، نامزدان مطرح ریاست جمهوری و نگرانی های 2014 می پرسیدند. همه به یک نحوی نگران بودند و از دولتمداران به خصوص نمایندگان شان در پارلمان سخت هم شاکی و دل خور.

آنان از دو نماینده غزنی (جناب داکتر صاحب شاه جهان و جناب عارف رحمانی) که دوستان شخصی و قابل احترامم بوده و هستند؛ به رسم شکوه و گلایه نام بردند. به تعبیر یکی از جوانان، این عارف رحمانی که برای کسب ربودن آرای مردم ولسوالی جغتو تقلا می‌کرد و خانه به خانه با عذر و زاری طلب ری داشت و به لطف آرای همین مردم نماینده شد؛ نباید این قدر نمک حرامی می‌کرد و حتی برای یک بار هم اگر شده بود، در این چند سال جویای احوال مردم این ولسوالی می‌شد، گرچند به باور آنان کاری هم از دست شان بر نمی آید.

آنان از داکتر صاحب شاه جهان نماینده مقتدر و محبوب غزنی که در میان مردم ولسوالی جغتو از شان و منزلت بالای برخوردار است؛ نیز گله و شکوه داشتند. آنان به این باور بودند که داکتر صاحب آنچه که انتظار می رفت و مردم امید داشت در خصوص حل مشکلات مردم ولسوالی جغتو از جمله دره ترگن تلاش و توجه نکرده است.
به هرحال، گذشته از شکایت و گلایه های مردم که متاسفانه کمتر کسی به آن احترام کرده است؛ واقعن به ولسوالی جغتوی غزنی توجه نشده است. تعمیر لیسه شهید فیضی ترگن از بی توجهی، به تمام معنا به یک تعمیر غیر قابل استفاده مبدل شده است. دیوارهایش قسماً بهم ریخته، شیشه ها و دروازه اتاق های درسی شکسته و اصلن خبر رنگ و روغن و مواد و امکانات درسی نیست.

مشکل جدی دیگر، خرابی راه مواصلاتی دره ترگن به مرکز غزنی است. این مسیر که راه رفت و آمد مردم دره ترگن، سراب، قسمت های از ولسوالی های ناهور و مالستان است؛ وضعیت نگران کننده دارد. مردم دره ترگن نگران هستند که با آمدن فصل زمستان که چیزی به آن نمانده است؛ این مسیر کامل برای وسایط غیرقابل استفاد خواهد شد و در این صورت مردم مشکل مریضان و موضوع رساندن موارد خوراکی را چگونه حل کنند؟
مشکل خرابی راه ولسوالی جغتو خصوصن دره ترگن برای ساکنان این منطقه با آمدن فصل زمستان به یک کابوس تبدیل شده است. مشکل جدی دیگر، مساله نبود مراکز صحی در ولسوالی جغتو است. تنها یک و دو مرکز صحی بی امکانات در مرکز ولسوالی و دره ککرک (کرکین) وجود دارد که مساله محاصره جغرافیایی فرصت انتقال مریضان را به این مراکز صحی سخت و دشوار کرده است.

و در پایان دوستان نگویید که چرا این همه حرف حدیث را عنوانی جناب داکتر صاحب شاه جهان و جناب عارف رحمانی نوشتم؛ نماینده پارلمان را چه به سرک و کلنیک صحی و مکتب مردم؟

جناب داکتر شاه جهان متولد و ساکن همین ولسوالی است، عارف رحمانی هم چون در ولسوالی قره باغ ذات گاهش انتخابات نشد به لطف آرای ولسوالی جغتو نماینده شد و مردم به او اعتماد کردند؛ حالا این مردم حق دارند، حداقل برای رساندن مشکلات شان به گوش مقامات اجرایی یخن این دو بزرگوار را بگیرند؛ زیرا جنرال قاسمی و جناب اعتمادی وچند نماینده دیگر غزنی... در قدم اول به فکر حل مشکلات ناهور و مالستان و جاغور اند تا ولسوالی جغتو.
با احترام و روابط دوستانه‌ و شخصی که با جناب داکتر صاحب شاه جهان و جناب عارف رحمانی دارم؛ از این دو بزرگوار، علی رغم بی باوری مردم که گویا به هر دلیلی کاری از دست شان ساخته نیست؛ تقاضا دارم تا به فکر مشکلات یاد شده به خصوص مساله بازسازی راه مواصلاتی جغتو به مرکز غزنی باشند تا فصل زمستان از مردم ما قربانی انسانی نگیرد که در این صورت مردم آنان را نخواهند بخشید.