واکنش‌های بازاری و افزایش نگرانی‌های مردم

انتخابات‌های قبلی و انتخابات کنونی از یک فرمول واحد تابعیت دارد و آن کثرت نامزادان و رقیبان است، که در هر سه انتخابات واضح است. لیست طویل انتخابات همواره در کشور درد سر ساز بوده و مشکلات عدیده‌ی را فراه راه شهروندان قرارا می‌دهد. این مشکلات برای نامزدان انتخاباتی سال آینده روشن تر از آفتاب بوده و همگی به خوبی میداند که این کار شان چی پیامد‌های را خواهد داشت، اما با آن هم صرف نظر کردن از نامزدی امر ناممکن به نظر می‌رسد. یک بخش انتخابات اما این بار متفاوت‌تر از گزینش‌های قبلی است. در اولین مرحله حذف نام هفده تن از شرکت کننده‌گان از لیست ابتدائی توسط کمیسیون مستقل انتخابات واکنش‌های متفاوت را به دنبال داشت، و به تعقیب آن گفتگو‌های رییس این کمیسیون مبنی بر همین موضوع نیز جنجال بر انگیز بود.

لیست طویل نامزدان تا حدودی کوتاه گردید اما نه به آن حد که ابهام و سردرگمی مردم را از بین بی‌برد. کمیسیون مستقل انتخابات 17 تن از این نامزدان را از لیست ابتدائی حذف کرد، و به دنبال آن واکنش‌های تند و تیز برخی از این افراد چاشنی میز گیرد های رسانه‌ها شد. مهم‌تر از همه حرف و حدیث‌های بسم الله شیر و حشمت غنی احمدزی بسیار قابل توجه بود،‌ همون روز که لیست ابتدائی نامزدان ریاست جمهوری اعلان شد، در شب آن بسم الله شیر و حشمت غنی احمدزی در میز گرد در یکی از تلویزیون‌ها انتقاد تند از حکومت کردند و هر کدام از عکس العمل فوری و موثر برای راه یابی دوباره در لیست کاندیدان حرف می‌زدند. حشمت غنی احمدزی با لحن منحصر به خودش کرزی و خوانوده اش را محکوم به اعمال فشار بالای کمسیون مستقل انتخابات می‌کرد و از دارائی‌های شخصی خودش یاد آوری می‌کرد. وی بالای کرزی و تیم اش این چنین می‌تازد << بیبینید اگر این‌‌ها اینطور فکر میکنند که تنها به شکایت سروکاردارم من از این جا برای شان می‌گویم مه پولش را هم دارم، امکانات اش را هم دارم، مردم اش را هم دارم، خسته هم شدیم از اینکه این‌ها این قسمی باداری سری ای ملک بچرخاند>> وی همچنین از راه اندازی انقلاب سفید در سخنان اش یاد آور شد و گفت از فردا دست به انقلاب سفید خواهد زد. اینکه ایشان حالا در جستجوی چی هست کسی نمی‌داند، تا اکنون که چندین فردا از این گفته می‌گذرد نه انقلاب سفید در راه است و نه هم کرزی به کاسه سرش آب خورده است.

بسم الله شیر نامزد دیگر که نامش در شماره اول داوطلبان ریاست جمهوری نوشته شده بود، اما نتوانست در لیست ابتدائی کاندیدان احتمالی راه یابد. وی نیز حکومت را به اعمال فشار بالای کمیسیون انتخابات متهم کرده و دلیل اصلی حذف شدن نامش را از لیست ابتدائی برنامه‌های کاری خودش بعد از موفقیت اش عنوان می‌کرد. وی از اینکه خودش اولین فرد بوده که نامش را برای کانیداتوری ثبت کرده یاد آور می‌شد و می‌افزود این من بودم که امید رفته مردم از عدم کاندیداتوری را دوباره زنده کردم. وی از رجوع به مردم سخن به میان آورد، و می‌گفت من برای شکایت به مردم افغانستان مراجعه می‌کنم و از آنها خواهان اجرای عدالت خواهم شد. اما تا اکنون عدالت این شیر زخمی تحقق نیافته است و حرفی هم از آمدنش طنین نینداخته است.

اینکه گفته‌های این افراد تا چی حد می تواند عملی باشد و یاخیر قابل بحث است، اما این جا مجال برای این کار نمی‌باشد، ولی اینکه این حرف‌ها به سردرگمی مردم عوام چرخش 180 درجه‌ی داده است نباید شک کرد. مردم این مرز و بوم متنفر از جنگ و دهشت اند، و برای رسیدن به زندگی برادری و برابری آماده اند. زمان حاضر بهترین فرصت برای تطبیق نسخه‌های متفاوت تغییرات بالای این مردم است. و این حرف و حدیث‌ها می‌تواند بالای روان مردم تاثیرات خود را داشته باشد. مردم از یک سو متنفر از حکومت برحال و در آستانه‌ی یک انتخاب سخت و از طرف دیگر با اشتیاق تمام منتظر بدیل برای این نفرت شان است که نامزدان احتمالی با ارائه چنین ایده‌ها بیشتر اذهان عموم را پراگنده می‌سازد. و با این واکنش‌های بازازی سردرگمی مردم را افزایش می‌دهد. این مردم است که در گیر و دار سخت ترین انتخاب سیاسی شان است . هیچ کسی نمی‌داند،که کدام شخص برحق است، کرزی، کمیسیون انتخابات نامزدان حذف شده یا هیچ کدام؟

هر کدام اما خود را حق به جانب می‌داند. کرزی بارها گفته است در انتخابات آینده بیطرف خواهد بود و فرصت تخلف و سوء استفاده را به هیچ کسی نخواهد داد. کمیسیون هم اعمال فشار از هر منبع را رد می‌کند، نامزدان حذف شده که از عالم و آدم شکایت دارد، و خودشان را ذی حق می‌دانند. اما در این میان مردم نظاره‌گر این مجمل است و در سردردگمی مطلق.