فرار زندانيان، نمود كامل ضعف وفساد اداری

با تمام تلاش هايي براي جلب كمك هاي بيشتر جامعه جهاني براي افغانستان دركنفرانس پاريس صورت گرفته بود، تنها دستآورد آن 21 ميليارد دالر كمك هاي وعده داده شده است.آنچه مهم به نظر مي رسد مسئوليت هاي سنگيني است كه دولت افغانستان بردوش مي كشد. هرچند كه انتظارات كامل دولت افغانستان از كنفرانس پاريس برآورده نگرديد و نيز اكنون اين دولت با اين مبلغ از كمك هاي وعده داده شده بازهم سرمست و خوشحال است. اما سئوال اساسي اين است كه آيا دولت افغانستان توانايي آن را دارد كه اين مبلغ را درجاي درست و صحيح آن به مصرف برساند؟ اگر در موضع گيري شخصيت هاي حاضر در كنفرانس دقت صورت گيرد به خوبي روشن مي گردد كه نگراني هايي زيادي نسبت به مصرف صحيح اين مبلغ از سوي دولت افغانستان در آينده وجود داشت. بان كي مون دبير كل سازمان ملل با صراحت ازگسترش فساد اداري در افغانستان اظهار نگراني كرد و گفت، وجود فساد اداری در افغانستان از مشکلات اصلی کشور است که باید برای رفع آن تلاش شود. اكنون درست يك روز از برگزاري اين كنفرانس گذشته است. دبير كل ناتو نيز برمبارزه برفساد اداري تاكيد كرده است و اين نشان مي دهد كه كشورهاي غربي تاچه اندازه نگراني دارند كه اين مبلغ وعده داده شده دركام اژدهايي فساد اداري فرونرود. یاپ دی هوپ شیفر، دبیر کل پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) از دولت افغانستان خواسته است تا برای مبارزه با فساد در کشور تلاش بیشتری به خرج دهد و گفته است كه نبود فساد اداري در افغانستان محور اصلی برای پیروزی در مقابله با طالبان خواهد بود. آقای شیفر گفت، اعضای ناتو بر این عقیده هستند که دولت حامد کرزی باید برای مبارزه با مواد مخدر و فساد اداري و اداره بهتر امور کشور، تلاشهای بیشتری به خرج دهد.
با آن كه انتظار مي رفت دولت افغانستان براي جلب توجه كشورهاي جهان هم كه شده، لا اقل مبارزه مقطعي را در راستاي كاهش فساد اداري به خرج مي داد، اما زد وبندهاي پشت پرده و فرار بيش از هزار زنداني از قندهار، نشان داد كه دولت افغانستان تاچه اندازه در برابر اژدهاي هفت سري به نام فساد اداري، ضعيف و ناتوان است كه حتي توان آن را ندارد حتي چند روز مانور سياسي براي جلب كمك هاي جامعه جهاني بدهد. باز هم آقاي كرزي شانس بزرگي نصيبش گرديد كه اين اتفاق هنگام برگزاري كنفرانس پاريس به وقوع نپيوست و گرنه كشورهاي جهان به مراتب كمك هاي كمتري به افغانستان وعده مي دادند و اكنون نيز معلوم نيست كه با اين تحول و نيز تحولات فساد انگيز ديگري كه هر روز در افغانستان اتفاق مي افتد آيا جامعه جهاني به وعده ها و تعهدات سپرده شده جامه عمل مي پوشند يانه؟

قرارگزارش ها جمعه شب 14 جون حدود 40 مرد مسلح طالبان دروازه ورودی زندان را منفجر کرده و پس از کشتن نگهبانان زندانیان را آزاد کرده اند. جالب اينجا است كه طالبان با تجهيزات به صورت علني در شهري كه پر از نيروهاي امنيتي است، آزادانه با موترهاي شان به سوي زندان قندهار مارش كرده اند و هيچ نيرويي مانع ورد آنان به شهر نشده اند و آنان با خيال راحت در وازه زندان را با موتري كه مملو از مواد منفجرا بوده است؛ درهم شكسته اند و نگهباناني بي دفاعي را كه از همه جا بيخبربودند كشتند و با خيال راحت وارد زندان شده اند و حدود يك هزار زنداني را از زندان قندهار آزاد ساخته اند. از جمع هزار نفر زنداني كه فرار كرده اند گفته مي شود كه حدود 400 نفر آن از افراد دستگير شده طالبان بوده اند.

روشن است اتفاقي كه در قندهار افتاده است، هرگز بدون تباني و همكاري افراد و مسئولين قندهار نمي توانست، اتفاق بيافتد. فرد يا افرادي از مقامات زندان قندهار از داخل زندان دقيق ترين گزارش را به طالبان داده است و آنان با آگارهي و تباني كامل در يك طرح از پيش تعيين شده به اين زندان حمله شان را اغاز كرده اند و با همكاري افراد مسئول در زندان توانسته اند افراد خود را از قيد و بند رها سازند.

كارشناسان با شنيدن اين خبرمی گویند، این حادثه رخنه امنیتی بزرگی است که بدون شک مقامات افغان و حامیان غربی آنها را نگران می سازد.

باتوجه به اتفاقي كه شب شنبه در قندهار روي داده است به دو نكته اساسي مي توان اشاره كرد.

اول اين كه بعد از معاهده صلح دولت پاكستان با طالبان چندين طالبان چندين برابر افزايش يافته است و همانطوري كه يكي از مقامات دولتي افغانستان اعلام كرده بود كه حلات طالبان بعد معاهده صلح در ايالت سرحد 60 درصد افزايش يافته است، قابل باور است. نبرد هاي سنگين و انتحارهاي متعددي كه در ولايات مشرقي رخ داده است و نيز گسترش آشوب ها در ولايت غزني، زابل و...روايت گر اين واقعيت است كه افغانستان بارديگر ميدان شديد ترين جنگ و نبرد خونين مبدل گرديده است كه در آن هزاران تن از افراد خارجي با خيال راحت وارد خاك افغانستان مي شوند و جنگ و نا امني را درافغانستان به راه مي اندازند. افراطي هايي كه در مدارس ديني پاكستان تربيت شده اند و دراين مدارش شستشوي مغزي داده شده اند و براي انتحار و آشوب گري به افغانستان هدايت گرديده اند. مصاحبه جوان 14 ساله پاكستاني كه يكي از مدارس به اصطلاح ديني وي را تربيت نموده بود كه براي انتحار وارد افغانستان شوند، از فقير ترين خانواده پاكستاني بوده است كه جذب مدارس افراطي گري شده و زماني كه اورا براي عمليات انتحاري به افغانستان فرستاده است حتي به او اجازه نداده اند كه به ديدن خانواده اش براي خدا حافظي برود.

دركناراين مشكل گسترش روز افزون فساد اداري مردم را از دولت مركزي دور مي سازد، گسترش فقر، بيكاري و تورم امان مردم را بريده اند در چنين شرايطي مردم چاره ندارند كه به صفوف طالبان بپيوندند. به همين دليل است كه فرمانده ناتو نابودي فساد اداري را درافغانستان كليد پيروزي برطالبان خوانده است، اما با توجه به چنين فساد روز افزون اداري، چنين شاه كليدي هرگز بدست ناتو نخواهد آمد، زيرا افغانستان دومين كشوري آلوده به فساد اداري در جهان است و از نظر توسعه انساني و رشد و توسعه نيز درقعر جدول قرار دارد. به همين دليل روزنامه لوموند فرانسه درآستانه برگزاري كنفرانس پاريس نوشت: " افغانستان در شرایط کنونی نیازمند تغییرات بسیاری در زمینه‌های مختلف نظامی، پزشکی، مهندسی و آموزشی است. کافی است چشم های مان را اندکی در خیابان‌های کابل ، قندهار و یا جلال‌آباد باز کنیم. آن وقت است که به وضوح می‌بینیم که افغانستان همه‌چیز خود را از دست داده است و هیچ ندارد و باید از صفر شروع کند
از میان هر 9 زن افغان یک نفر بر اثر عوارض ناشی از بارداری جان خود را از دست می‌دهد و میانگین عمر یک فرد افغان 44 سال است.

افغانستان از لحاظ مرگ و میر کودکان کمتر از پنج سال پس از سیرالئون و آنگولا در رتبه سوم جهان قرار دارد واگراوضاع به همین روال پیش رود ، یک کودک از میان هر 4 کودک تا سن 5 سالگی جان خود را دز این کشور از دست می‌دهد.

بنابر اعلام کمیسر عالی پناهندگان سازمان ملل متحد ، در سال 2007 حدود 750 هزار پناهنده افغان به کشورشان بازگشتند و حدود یک میلیون نفر دیگر نیز طی دو سال آینده به افغانستان بازخواهند گشت.

طبق بررسی‌های انجام شده ، تنها 15 میلیارد دلار از 25 میلیارد دلار کمک‌هایی که کشورهای اهداکننده کمک به افغانستان در سال 2001 و پس از سقوط رژیم طالبان متعهد شده بودند به دولت افغانستان بپردازند ، به حساب این کشور واریز شده است که این میزان برای بازسازی کشور تخریب‌شده‌ای همچون افغانستان مبلغ فوق‌العاده ناچیزی است".
به هرحال باهمه تصوير دهشت ناكي كه اززندگي مردم افغانستان در نظر دنيا ترسيم گرديده است و علارغم گسترش فعاليت هاي طالبان درافغانستان، باز هم كشورهاي جهان 21 ميليادر دالر را متعهد شدند و مسئوليت هاي بيشتري به دوش دولت افغانستان گذاشتند، اما اگر فساد اداري و نفوذ هاي وحشت ناك سرويس هاي اطلاعاتي بيگانه همچنان ادامه پيدا كند و اژدهاي فساد اداري هروز فربه تر گردد و حادثه مانند قندهار چند بار در آينده تكرار شود بعيد است كه كشورهاي جهان هم به تعهدات مالي شان به افغانستان عمل كنند.