اسلامیست ها در قدرت: فرصت یا تهدید
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
اعلامیه اخیر اقای حکمتیار و دعوت از طرفدارانش به شرکت پرشور در انتخابات شوراهای ولایتی (استانی) و ریاست جمهوری در سال جاری میلادی، با واکنش های مختلفی روبرو شده است. طیفی ان را به سود افغانستان و تحول مثبت دراینده این کشور تلقی میکنند اما شماری دیگر، حضور اسلامیست های تند رو را در عرصه سیاست ملی مخرب دانسته و از عواقب ناخوشایند ان هشدار میدهند. بررسی اینکه کدام یک از نقطه نظر ها به واقعیت نزدیک تر است، هدف این نوشته کوتاه نیست اما نفس اعلامیه ایشان مبنی بر حضور انتخابات در سال جاری از اهمیت فوق العاده بر خوردار است. پس لازم است نکاتی را دراین باب متذکر شویم.
اگر به درستی نگاه جامعی را در تحرکات سیاسی اسلامیست ها در سطح جهان بیندازیم مشاهده خواهیم نمود که در روند دموکراتیک گاها این طیف، دست از مبارزات مسلحانه برداشته و با سهیم شدن در کارزار انتخابات ، پیروزی را از ان خود نموده و به قدرت رسیده است. حال این جای تامل دارد و عموما مثال های ما نیز در پارادکس با هم قرار دارد، که ایا گروه های اسلامی با شرکت در انتخابات و همزمان با ان دست را از ماشه تفنگ برداشته است یا خیر؟ افکار و ایده های اسلامی خود را کنار گذاشته یا نه؟ جامعه مبتنی بر سکولاریسم و تنوع در افکار، عقیده و مذهب را با امدن به قدرت احترام گذاشته یا خیر؟ سوال های دیگری نظیر، ایا قدرت گرفتن انان و پیروزی شان در انتخابات ، توسط گروه های جا افتاده و سنتی پذیرفته شده و یا هم نه اینکه نتیجه انتخابات ابطال و رای ها یکباره به زباله ها انداخته شده است.
در این میان بهترین مثال ها الجزایر 1996، فلسطین 2006 و کشور های عربی بعد از بهار عربی نظیر مصر 2012 میباشد. در دو نمونه اول اسلامیست ها با اکثریت قاطع پیروز میدان انتخابات شدند اما فرصت تشکیل کابینه به انها داده نشد و ناچار از حکومت بازماند و فرصتی پیدا نشد تا سیاست های انها را در صحنه عمل شاهد باشیم. ناگفته نماند اینکه ابطال انتخابات برای جلوگیری از به قدرت رسیدن اسلامسیت ها و ان هم با پشتوانه غربیها هزینه سنگینی برای این دو ملت به ارمغان اورد. درگیری و خون ریزی بیشتر بین ارکان های قدرت و اسلامیست ها در الجزایر، این کشور را تا ورطه سقوط به جنگ های داخلی به پیش برد. این تجربه برای فلسطینیان، دو دستگی بین دو جناح سیاسی فتح و حماس را نتیجه داشت که کمتر از جنگ های مسلحانه نبود. زیرا موضع این مردم را به عنوان یک جناح واحد در مقابل اسراییل برای چانه زنی های سیاسی از جمله درخواست توقف شهرک سازی ها و مذاکره برای تشکیل دولت مستقل فلسطین تضعیف ساخت. این امر باعث شد تا سالها دولت مردان فلسطین به عقب برگردد. در نمونه سوم، به اخوانی ها فرصت تشکیل دولت داده شد و محمد مرسی با شعار های اعتدال کاخ ریاست جمهوری را به مدت یک سال و اندی به اشغال خود در اورد. اما با سیاست های اسلامی ظاهرا خزنده و تدریجی سعی در اسلامیزه کردن مصر نمود که به مذاق سکولاریست ها ، لیبرال ها و همپیمانان غربی انها خوش نیامد و در نتیجه، بساط سقوط حکومتش را فراهم نمودند. این کار بی ثباتی عظیمی را نصیب کشور مصر نموده و معلوم نیست چه سرنوشتی در اینده این ملت خواهد بود. دراین قسمت لازم به ذکر است که نگاه گذرا به روند سیاسی شدن اسلامیست ها نشان میدهد که قدرت گرفتن انان روز به روز و در اقصا نقاط جهان در حال افزایش است. این امر تا جای پیش رفته است تا واهمه و بیم از ان، امریکا و کشور های غربی را با دشمن قسم خورده شان ، بشار اسد یکی کرده تا از به قدرت رسیدن انان جلوگیری نمایند.
حال افغانستان در کشاکش انتخابات معلوم نیست چه سرنوشتی به انتظارش نشسته است؟ از بعد اینکه ایا امکان به قدرت رسیدن اخوانی های نظیر حزب اسلامی گلبدین حکمتیار وجود دارد یا خیر؟ امکان عملی بودن ان ضعیف به نظر میرسد. اما از این جهت که این حزب دارای طرفداران زیادی میباشد جای شکی نیست و میشود گفت تنها حزبیست که در میان اقوام مختلف افغانستان ریشه دوانده است و از جایگاه خاصی برخوردار میباشد. حتی تا جاییکه در جنگ های داخلی این کشور برادر، برادر خود را با پایبندی به این حزب از بین برده است. و اکنون نیز با بیداری سیاسی در میان اقوام مختلف و اگاهی انان به هویت قومی شان، تعداد زیادی وجود دارد که هنوز بر سرسپردگی به ان حزب پای میفشارد.ناگفته نباید گذاشت که امارهای گرفته شده از افکار عمومی در کشور، اقبال بلند لیبرال ها و تکنوکرات های غربی را به عنوان کاندیداداها در انتخابات نشان میدهد. اما از دید پنهان نباید گذاشت که امار گرفته شده معمولا از نقاط امن تری به دست امده است و جاهای ناامن کشور از این همه پرسی بازمانده است که معمولا بیشتر پناهگاه ها و محل زیست طرفداران گروه های اسلامی نظیر حزب اسلامی می باشد. این است که شانس بازی بهتر در انتخابات را توسط این حزب بالا می برد.
به هر صورت پیشنه فعالیت های سیاسی حزب اسلامی و شخص حکمتیار تاریک و تار است زیرا در چند دهه اخیر، طمع بلند او و همقطارانش و زیاده خواهی های بیش از حد او، ایشان و همرزمانش را در صف مخالف حکومتگران قرار داده است. به طور نمونه سرناسازگاری او با حکومت کمونستی از او امیر و مجاهد بیباک ساخت تا جایی که گلبدین چهره کاریزماتیک و مقدس پیدا کرد و فرمان و حرفش هموزن موعظه های قدیسین. نیز مخالفت حکمتیار با حکومت اسلامی که خود نیز در تشکیل ان سهم داشت، نتیجه اش موشکباران کابل و کشته و زخمی شدن هزاران نفر را فراهم نمود. همچنان اسلام خواهی به ظاهر او، از امیر ویلا نشین نیاوران (نقطه ی در شمال تهران) فراری ستاره دار، در مناطق قبایلی و شرق افغانستان ساخته است که هر سال چندین بار از طریق پیام های عیدانه، حکومت کابل را دست نشانده خطاب و او را به مبارزه میطلبد. پس با این اوصاف و داشتن ایدولوژی اخوانی، به راستی هدف شرکت اقای حکمتیار و حزبش چه میباشد؟ ایا در صورت تکیه زدن بر اریکه قدرت، تکثر گرایی همه جانبه را پذیرا خواهد شد؟ ایا در صورت به قدرت رسیدن اسلام گرایان نظیر حکمتیار در افغانستان سرنوشت کشور های یاد شده در انتظار این کشور خواهد بود یا شکل دیگر از ان؟ به هر صورت یکی از مهمترین پیام این اعلامیه این میباشد که اقای حکمتیار باورمند به ثبات سیاسی نظام کنونی گردیده و تنها گزینه نجات از اوارگی و مرگ سیاسی خود را ازمایش بخت خود از طریق صندوق انتخابات می داند. پس نتیجه انتخابات هرچه باشد به خیر و سعادت افغانستان خواهد بود و باعث خواهد گردید تا گروه های با خط مشی های شبیه به ان مقلد این حزب گردند تا بانگ را بر تانک و قلم را بر تفنگ الویت بخشند.
پيام‌ها
18 جنوری 2014, 21:41, توسط ظريف افغان
دا شاید دویم ځل وي، چې رسنیو کې د حکمتیار له خولې ویل کېږي، چې له خپلو پلویانو غواړي، چې په ټاکنو کې ګډون وکړي. له دې غوښتنې سره دا خبره هم ورزیاتېږي، چې «مشر» لا د خپلې «خوښې وړ» نوماند نه دی په ګوته کړی تر څو یې پلویان ورته کمپاین یا رایه ورکړي.
له طالبانو وروسته افغانستان کې چې ناټو ځواکونه مېشت شول، د ملامحمد‌عمرمجاهد په مشرۍ طالبانو او د انجینرګلبدین‌حکمتیار په مشرۍ حزب‌اسلامي د واکمن وضعیت پر ضد د وسله والې مبارزې چنډه پورته کړه. طالبان خو هسې هم د وروستي وضعیت مخالف وو، ځکه چې راغلي حالت د دوی نظام د پخوانۍ متحدې جبهې او امریکايي ايتلاف په ګډه سره نسکور کړ. مګر ښاغلی حکمتیار په ایران کې و، چې د بُن بهیر مخالفت یې وکړ او د مقاومت او وسله والې مبارزې خبره یې وکړه. حکمتیار هم وروسته ایران پرېښود او له پېښوره وخت نا وخت پیغامونه خپروي. دا دیارلس کاله کېږي، چې دا دوې ډلې د نړیوالو په مرسته متکي افغان حکومت پر ضد جنګېږي. د دواړو په مبارزه کې ځینې څرګند او راڼه توپيرونه د دوی له موقفونو او اعلامیو څرګندېږي.
د حکمتیار په مشرۍ د حزب اسلامي ډېری غړي په کابل کې په مختلفو دندو بوخت دي. په افغان حکومت کې په دومره پیمانه د حزبيانو شتون د دې لامل شي، چې کله کله د ځینو څارونکو له خوا د حکمتیار پر مبارزې شک څرګند شي. له پاکستانه کابل ته د حزب د پلاوو دوامداره تګ راتګونو دا شکونه لاپسې غوښن کړي دي. ویل کېږي، چې تر دې دمه کابل ته د حکمتیار پلاوو شپاړس پېرې کړي. دا شکونه هغه مهال حقیقت ته لږ نژدې غوندې شي، چې کله حتا د پلاوي مشر، قطب الدین هلال «ظاهراً» له ده لار بېلوي او په راتلونکو ټاکنو کې خپل بخت آزمايي.
د طالبانو په پرتله د حکمتیار څانګې حزب له خوا د روغې جوړې شرطونه ډېر «نرم» دي، مګر بیا هم دې «نرمو» شرطونو څه پایله نه ده لرلې. دا «نرم» شرطونه هغه مهال لاپسې «نرم» شول، چې کله په ۲۰۱۱م کال کې د امریکایانو او طالبانو ترمنځ خبرې دې پایلې ته ورسېدې، چې د طالب بندیانو د خوشې کولو او نورو مسئلو پر سر بحث لپاره د قطر په پلازمېنه دوحه ښار کې طالبانو ته سیاسي دفتر پرانیستل شي تر څو له هغې لارې طالب او امریکايي دیپلواماتان نېغ په نېغه د ګاونډیو او نورو هېوادونو له اغېز پرته خبرې وکړي. طالبانو د ۲۰۱۲م کال په جنورۍ میاشت کې رسماً د دې خبر پخلی وکړ او وروسته بیا د طالبانو مشر، ملا محمد عمر په خپلو پیغامونو کې یاد دفتر د «یوازیني» ارتباطي چاینل په توګه په ګوته کړ. د دې دفتر په پرانیستو سره، ښاغلي حکمتیار یو ځل بیا کابل ته پلاوی واستاوه. د تېرو پلاوو په څېر دا ځل هم د پایلې څه پته ونه لګېده.
دا چې ولې د ښاغلي کرزي او حزب مرکې کومې څرګندې پایلې ته نه رسېږي، ښايي لامل به یې دا وي، چې ښاغلی کرزی پر دې پوهېږي، چې د روان مقاومت د پام وړ برخه طالبان دي او تر هغې چې له دوی سره خبرې اترې کومې پایلې ته نه وي رسېدلي، جګړه به دوام لري. حکمتیار هم پر دې پوهېږي، چې د طالبانو د وسله وال مخالفت په صورت کې له افغان حکومت سره د ده پیوستون نه یوازې دا چې په افغانستان کې سوله نه شي ګرنټي کولای، بلکې د حزب دریځ به لاپسې بې‌ارزښته کړي؛ ځکه دا ګلبدین حکمتیار ته څرګنده ده، چې د روانې جګړې څومره برخه په رښتیا سره د ده د پلویانو کار دی. که چېرې حکمتیار له افغان حکومت سره یو ځای شي، کابل کې به د نورو سیاسي ګوندونو په څېر بې اثر رسوخه خوار ژوند کوي او خپله سوله ییزه سیاسي مبارزه به کوي، مګر جګړه به د تېر په څېر روانه وي. که چېرې حکمتیار هم کابل ته راشي، په هغه صورت که به په کابل کې د حکمتیار سیاسي پوزېشن سخته ضربه وویني، ځکه چې له پیوستونه مخکې –دمګړۍ- افغان حکومت او نړیوالو داسې انګېرل چې د ده له یو ځای کېدو سره به جګړه کې پاموړ بدلون ولیدل شي، هغه هیله چې له پیوستون وروسته له منځه ولاړه.
د ټاکنو له نژدې کېدو سره دا دی دویم ځل دا خبر خپور شوی، چې حکمتیار له خپلو پلویانو غوښتي چې د ټاکنو په بهیر کې ګډون وکړي. د دې خبر له تکرار خپرېدو داسې برېښي، چې ضرور د پردې تر شا څه روان دي. د حزب حتا د پلاوو د غړو په کچه شخصیتونو له خپل پخواني دریځ سره مخه ښه وکړه او له روان بهیر سره یو ځای شول، د حکمتیار «نرم» موقفونه او کله نا کله نادر تمایلات هغه څه دي، چې د پردې تر شا د روانې سناریو پخلی کوي.
ځینو رسنیو او شنونکو پورته خبر چې ګواکې حکمتیار راتلونکو ټاکنو کې ګډون کوي، یا خپل پلویان ګډون ته هڅوي، پر دې باوري کړي، چې شاید په نژدې راتلونکي کې په خپله ګلبدین حکمتیار هم له نظام سره یو ځای شي. د پورته دلایلو پر بنسټ دا له امکانه لرې برېښي، چې ګواکې حکمتیار دې «په نژدې» راتلونکي کې له نظام سره یو ځای شي. لکه څنګه چې وویل شول، که حکمتیار هم د خپلو ځینو پلویانو په څېر د نظام برخه شو، دا د موقف بدلون به د جګړې پر بېلانس کومه د پام وړ اغېز ونه لري، ځکه چې طالبان پر خپل موقف ټینګ دي او دوی حتا د قطر مذاکرتو سره هم مهاله د جګړې ستراتیژي هم له پامه نه وه غورځولې، بلکې د قطر له بهیر وروسته په کابل او ځینو نورو لویو ښارونو کې د یو شمېر کم سارو برېدونو شاهدان وو.
له بلې خوا که چېرې حکمتیار له نظام سره یو ځای شي، دا به د طالبانو پر دریځ کوم منفي اغېز ځکه ونه لري، چې ځینې طالبان داسې انګېري، چې اوسمهال د جګړې لوی بار د دوی پر اوږو دی او کرېډیټ یې وېشل کېږي. دغه طالبان د حکمتیار پیوستون ځکه په نېک پال نیسي، چې د جګړې یو لوری به یوازې دوی وګڼل شي او دوی به د سولې او جګړې یوازينۍ سرچینه وبلل شي. دوی دا هم ثابتول غواړي، چې حکمتیار له نظام سره یو ځای شي او د جګړې په وضعیت کې کوم بدلون رانه شي، چې دا په خپله بیا دا جوتوي چې د سولې او جګړې ابتکار له طالبانو سره دی او یوازې دوی دي چې پر دې مسایلو د پام وړ موقف نیولی شي.
دا چې ولې وخت نا وخت دغسې یو ځل د پيوستون خبر خپور شي او بیا یې د حکمتیار زوم، غیرت بهیر تکذیب کړي، ښايي لامل یې دا وي، چې حزب خپل سیاسي دریځ ازمايي، موافق او مخالف نظرونه به يې ارزوي او د هغو په رڼا کې به راتلونکي لپاره سیاسي تګلاره کاږي تر څو د مات او ناکام حزب یوې سیاسي بریا ته ورسوي.
20 جنوری 2014, 00:37, توسط jiran
دوستان باز هم اقای راکتیار سر از سوراخ در اورد و به یاد خاطرات گذشته قد علم نموده است این بازی سیاست که پدرو مادر ندارد هر کی که در سناریو قبل نقش داشتند باید دو باره در نقش دگری ظاهر شوند و گر نه از قافله که قبلا رفته بودند عقب می مانند و این جنابان خجالت هم نمی کشند که چه روزی به سر مردم بیچاره افغانستان اورده اند و این اقا مسلمان دو اتشه است که ما دو نوع مسلمان در افغانستان داریم یکی مسلمان عربی و دگیری امریکایی و پاکستانی و که توسط پول دلار به پاکستان رفت و تعلیمات خلاف کارانه و تجاوز قتل چپاول دزدی ووو را یاد گرفتند به داخل افغانستان امدند و مسلمان دگیری که عربی و محمد هستند انها هم کم از اولی نیستند ای وا به حال مردم بیچاره افغان.
20 جنوری 2014, 15:38, توسط دفتر سياسي حزب اسلامي افغانستان در اروپا
حزب اسلامى به اعضاى خويش وظيفه سپرده تا در انتخابات آينده جلو پيروزى کسى را بگيرند که آمريکا تلاش نشاندنش بر کرسى ارگ را ميکند، بايد جلوگيرى پيروزى مفسدين، وطنفروشان و هر آن نامزدى را بکنند که بر باقى ماندن مزيد نيروهاى خارجى، دادن پايگاهها به آمريکا و بر دوام جنگ اصرار ميورزند، در نامزدهاى شوراهاى ولايتى بايد پيشتيبانى نامزد صالح، مسلمان، وطندوست و از همه بهتر را بکنند، اگر چه در موجوديت نيروهاى خارجى و در حالت اشغال کشور طمع انتخابات شفاف و عادلانه بيجاست، اعتراف رابرت گيت اين حقيقت را مزيد بر ملا ساخت که آمريکائيها در انتخابات گذشته به پيمانه وسيع دست اندازى کرده و تلاش کاميابى يک نامزد منحوس را ميکردند، با توجه به اين حالت حزب اسلامى براى رياست جمهورى نامزد مشخص تقديم نکرده، ولى اينرا وظيفه هر افغان ميداند که در عرصه سياسى هم به دشمنان، بيگانه پروران و مفسدين شکست بدهند و ميدان را به آنان خالى نگذارند و در اين عرصه آنچنان مقابله دشمن را بکنند که مجاهدين مؤمن در سنگرهاى داغ مقابله آنانرا ميکنند. حزب اسلامى در انتخابات رياست جمهورى هم پشتيبانى بهترين يا در بدها نسبتاً خوب را خواهد کرد، و در اين رابطه فيصله نهايى خويش را به ملت افغان اعلان خواهد کرد.
موقف حزب اسلامى در مورد انتخابات بسيارى حلقات را سراسيمه ساخته، بعضى ها تا مرز دشنام دهن پوچ باز کردند، رسانه هاى مزدور آمريکا مبلغين اوباش و پوچ دهن را گماشتند، از تبليغات آنان معلوم ميشود که اشباح ترس شديد بالايشان نشسته است، بعضى ها به سبب عدم آگاهى از خط مشى حزب اسلامى و وضعيت کشور و مقتضيات آن و تحت تأثير تبليغات دشمنان چنان ميپندارند يا تبليغات ميکنند که شايد حزب اسلامى با آمريکا به کدام توافق رسيده باشد، عده اى از اين هم جلوتر رفتند و گفتند: شايد حزب اسلامى از مبارزه مسلحانه دست خواهد برداشت، عده اى ديگر گفتند: حزب اسلامى به سبب بعضى جار و جنجال ها با طالبان و حملات از جانب تفنگداران مشبوه و مفسد بعنوان طالبان بر مجاهدين حزب اسلامى اين فيصله را کرده است، ما به ملت افغان اطمئنان ميدهيم که اين پندارها و تبليغات بطور کلى غلط و دروغين اند، حزب اسلامى نه در موقف و خط مشى اصولى خويش کدام تبديلى اى آورده، نه در موجوديت نيروهاى خارجى اسلحه خود را بر زمين ميگذارد و نه اراده سهم گرفتن در حکومت دست نشانده و تحت تسلط اجانب را دارد، اگر چه مفسدين زير نام طالبان در تگاب، ننگرهار، وردگ ميدان، لوگر، بغلان، غزنى و ساحات ديگر بر مجاهدين حزب اسلامى حملات کرده اند، و تعداد زياد مجاهدين قهرمان و نامور بدست آنان به شهادت رسيده اند، عده ايرا به بهانه عمليات مشترک دعوت کرده به شهادت رسانيده اند و عده ايرا به مذاکرات دعوت کرده و در راه برايشان کمين گرفته اند، ولى ما اين حملات خائنانه و غدارانه را حملات عمال دشمن ميدانيم، ملامتى اشرا بر شبکه هاى استخباراتى دشمن مى اندازيم، و به اعضاى حزب اسلامى رهنمايى ميکنيم که محتاط باشند و نگذارند تا دشمنان اسلام و منافقين در جامه مجاهد جهاد و مجاهدين را از عقب و با غدر و خيانت به خنجر بزنند.
حزب اسلامى افغانستان
24/10/1392
20 جنوری 2014, 16:19, توسط دفتر سياسي ح. ا. ا در اروپا
حزب اسلامي خپلو غړو ته دنده سپارلې چي په راتلونكو انتخاباتو كي د هغه چا د بريا مخه ونيسي چي امريكا ئې د ارگ پر كرسۍ د كښېنولو هڅه كوي، بايد د مفسدينو، وطن پلورونكو او هر هغه نوماند د بريا مخنيوى وكړي چي د بهرنيو ځواكونو په مزيد پاته كېدو، امريكا ته د اډو په وركولو او د جگړي پر دوام ټينگار كوي، د ولايتي شورى گانو په نوماندانو كي بايد د صالح، مسلمان، وطنپال او تر ټولو غوره نوماند ملاتړ وكړي، كه څه هم د بهرنيو ځواكونو په شتون او د هېواد د اشغال په حالت كي د شفافو او عادلانه انتخاباتو طمع بې ځايه ده، د رابرټ گيټ اعتراف دا څرگند حقيقت مزيد بربنډ كړ چي امريكايانو په تېرو انتخاباتو كي په پراخه پيمانه لاسوهنه كړې او د يوه سپېره نوماند د بريا هڅه ئې كوله، دغه حالت ته په پام سره حزب اسلامي د جمهوري رياست لپاره مشخص نوماند نه دئ وړاندي كړى، خو دا د هر افغان دنده گڼي چي په سياسي ډگر كي هم دښمنانو، پرديپالو او مفسدينو ته ماته وركړي او ميدان هغوى ته تش پرې نږدي او په دې ډگر كي د دښمن داسي مقابله وكړي لكه په تودو سنگرونو كي چي مؤمن مجاهدين د هغوى مقابله كوي. حزب اسلامي به د جمهوري رياست په انتخاباتو كي هم تر ټولو د غوره يا په بدو كي تر نورو نسبتاً ښه ملاتړ كوي، او په دې اړه به خپله وروستۍ پرېكړه افغان ولس ته اعلانوي.
د انتخاباتو په اړه د حزب اسلامي دريځ ډېري كړۍ وارخطا كړې، ځينو د ښكنځلو تر پولي پوچه خوله پرانيستله، د امريكا مزدورو رسنيو اوباش او پوچ خولي مبلغين وگمارل، د دوى له تبليغاتو معلومېږي چي د سختي وېري خپسكه پرې كښېنستې ده، ځيني د حزب اسلامي له تگلاري او د هېواد له وضعيت او د هغه له غوښتنو د بې خبرۍ له امله او د دښمنانو د تبليغاتو تر اغېز لاندي داسي انگېري يا تبليغات كوي چي ښايي حزب اسلامي به له امريكا سره كوم توافق ته رسېدلى وي، ځيني تر دې هم وړاندي ولاړل او وئې ويل: ښايي حزب اسلامي به له وسله والي مبارزې لاس واخلي، ځينو نورو وويل: حزب اسلامي له طالبانو سره د ځينو لانجو او د طالبانو تر نامه لاندي د مشبوه او مفسدو ټوپكيانو له لوري د حزب اسلامي پر مجاهدينو د بريدونو له كبله دا پرېكړه كړې ده، موږ افغان ولس ته اطمئنان وركوو چي دا انگېرني او تبليغات په بشپړه توگه غلط او دروغجن دي، حزب اسلامي نه په خپل اصولي دريځ او تگلاري كي څه تبديلي راوستې، نه د بهرنيو ځواكونو په شتون كي خپله وسله پر زمكه ږدي او نه په لاسپوڅي او د پرديو تر سلطې لاندي حكومت كي د برخي اخيستو اراده لري، كه څه هم د طالبانو تر نامه لاندي مفسدينو په تگاب، ننگرهار، وردگ ميدان، لوگر، بغلان، غزني او نورو سيمو كي د حزب اسلامي پر مجاهدينو بريدونه كړي، او گڼ شمېر اتل او نوميالي مجاهدين د دوى په لاس په شهادت رسېدلي، ځيني ئې د گډو عملياتو په پلمه بللي په غدر سره ئې شهيدان كړي او ځيني ئې مذاكراتو ته بللي او په لاري كي ئې ورته كمين نيولى، خو موږ دا خائنانه او غدارانه بريدونه د دښمن د عمالو بريدونه گڼو، پړه ئې د دښمن پر استخباراتي شبكو اچوو، او د حزب اسلامي غړو ته لارښوونه كوو چي محتاط اوسي او پرې نږدي چي د اسلام دښمنان او منافقين د مجاهد په جامه كي جهاد او مجاهدين له شا او په غدر او خيانت سره په خنجر ووهي.
حزب اسلامي افغانستان
24/10/1392
21 جنوری 2014, 00:15, توسط حقبین
چون حزب به نام حزب اسلامی گلبیدین ، قاتل مجاهدین است ویران کننده شهرکابل است دروغ گوی است فاسد است
متعصب قومی است ، لهذا مردم اکثریت خاموش افغانستان به حرف و تبلیغ گلبیدین و دیگر لیدرهای حزب اسلامی او
باورندارند و قبول نمیکنند .
21 جنوری 2014, 09:33, توسط بچه بیریش صوفی کرینکار
کسیکه در جوانی بچه بیریش صوفی کرنکار باشد طبیعی است گاهی به طالب کون میدهد گاهی به ایران گاهی به پاکستانی ها.این خاصیت گل بی دین است.