نامه ی غير قانونی نهادهای به اصطلاح مدنی افغانستان

نهادهای مدنی افغانستان در نامه ای سرگشاده به دادگاه عالی افغانستان، از داکتر رنگين سپنتا دفاع کردند. در اين نامه آنان در ادامه ی اقدام غير قانونی رييس جمهور مبنی بر ارجاع ماجرای سلب صلاحيت سپنتا به دادگاه عالی، بر اين اقدام غير قانونی صحه گذاشتند. در اينجا لازم است تا نکاتی چند در اين باره ذکر شود:

اول اينکه نهادهای مدنی دانسته يا نادانسته وارد بازی سياسی شده اند که موضع غير دولتی اين به اصطلاح نهادهای مدنی را زير سوال می برد. در اين نامه به نوعی اقدام غير قانونی رييس جمهور توجيه شده و اين نهادها، در موضعی کاملا دولتی قرار گرفته اند.

دوم اينکه در اين نامه نهادهای به اصطلاح مدنی به اقدامات لازم از سوی وزارت امور خارجه در دفاع از مهاجرين افغان اشاره کرده اند. بايد گفت که نخير. وزارت امور خارجه ی افغانستان به هيچ عنوان اقدامات لازم را در دفاع از آوارگان افغان انجام نداده بلکه به يک ديپلوماسی تشريفاتی رو آورده است. اقدام لازم وزارت امور خارجه در دفاع از آوارگان افغان بايد چنين می بود:

يک: احضار سفير ايران به وزارت امور خارجه و بازخواست وی درباره ی وضعيت مهاجرين افغان.

دو: در صورت عدم بهبود فوری در وضعيت مهاجرين و آوارگان افغان، سفير ايران در افغانستان بايد بلافاصله از کشور اخراج می شد.

سه: احضار سفير و ديپلمات های بی لياقت افغانستان در ايران و بررسی عملکرد آنان و همچنين سفرا و ديپلمات های پيشين که زمينه ساز چنين وضعيت اسفناک بودند. ديپلمات ها و سفرايی که بيشتر آدمک ها ی وابسته به ايران و گروه نظامی و جنايتکار شورای نظار بودند تا نمايندگان افغانستان.

چهار: قطع هرگونه روابط ديپلماتيک با ايران و درخواست برای ممنوعيت ورود هرگونه کالای تجاری از ايران. همچنين ممنوعيت تبليغات محصولات و کالاهای ايرانی در رسانه های افغانستان.

پنج: تعهد دولت افغانستان به قطعنامه ی شورای امنيت، مبنی بر تحريم ايران.

شش: اعلام وضعيت اضطراری برای بازگشت بيش از دو ميليون آواره به کشور.

هفت: اقامه ی دعوای حقوقی نزد محاکم بين المللی مبنی بر دست داشتن رژيم ايران در جنايات عليه بشريت. جناياتی که در طول 30 سال اخير عليه آوارگان افغان صورت گرفته شامل: تجاوز جنسی، قتل و غارت دولتی و غير دولتی.

هشت: درخواست از سازمان ملل و شورای امنيت اين سازمان برای داوری درباره ی وضعيت مهاجرين افغان.

نه: درخواست تحقيق درباره ی عملکرد کارمندان کميساريای عالی پناهندگان در ايران. اخبار و گزارش ها از ايران حاکيست که کارمندان اين سازمان در فساد و اختلاس و نيز همراهی با سياست های غير انسانی رژيم ايران دست دارند.

ده: درخواست از دبير کل سازمان ملل برای بررسی چگونگی کمک های مالی به آوارگان افغان طی 30 سال اخير. گزارش ها حاکيست که حتا ده درصد از کمک ها به آوارگان افغان در اختيار آنان گذاشته نشده، بلکه در زد و بند با کميساريای پناهندگان سازمان ملل و حکومت ايران، به جای ديگر رفته است.

برای نمونه از کمک ميليون دالری آوازخوان معروف ايتاليايی آقای "لوچياتو پاواراتی " به کودکان افغان در ايران و پاکستان، کوچکترين کمکی به اين کودکان نشد.

يازده: بررسی وضعيت حقوقی افرادی که در ايران متولد شده اند و به نوعی در بلاتکليفی حقوقی بسر می برند.

با درنظرگرفتن نکات فوق بايد گفت که اقدامات وزير سابق امور خارجه ی افغانستان، هيچ نبوده و تنها بزک کردن های سياسی بود که به هيچ عنوان کوچکترين کمکی به بهبود وضعيت آوارگان و مهاجرين افغان نکرد.

آقای سپنتا بيشتر به يک مرتجع سياسی می ماند تا يک روشنفکر. روشنفکری که گپ های چند سال اخيرش را کنار هم بگذاری و مقايسه کنی با هم 180 درجه فرق می کند، روشنفکر نيست.

اين آقا در لباس روشنفکران در وزارت امور خارجه چه اقدام مثبتی برای اصلاحات انجام داد؟

بگذاريد به چند نمونه از اصلاحات ايشان اشاره کنيم:

يک: فراخواندن چند سفير و ديپلمات افغان از خارج کشور به داخل. برخی از اين افراد هنوز به داخل نيامده و قاطعيت جناب وزير سابق را زير سوال بردند. کسانی که بازگشتند نيز به پست های ديگری گماشته شدند. اين در حالی ست که درباره ی عملکرد فرد فرد اين افراد بايد تحقيقات صورت می گرفت تا ديده شود، چقدر از موقعيت سياسی خود به نفع خود يا افغانستان استفاده کردند. در ايران سفير و ديپلمات های پيشين، بيشتر وابستگان سياسی، جنايتکارانی مانند احمد شاه مسعود و ربانی بودند تا نماينده ی مردم افغانستان. اين افراد بيشتر دنبال تبليغات حزبی بودند و در برخی موارد با سياست های جنايتکارانه ی گروه نظامی شورای نظار و جمعيت عليه مردم افغانستان در افغانستان و در ايران همراه می شدند. اين افراد بدليل برخورد قومی و زبانی، گاه تنها از موقعيت ها به نفع يک قوم خاص در ايران عمل کردند. اگر از آوارگان افغان در ايران پرسيده شود که اين آقايان برای شما چکار کردده اند. پاسخ اين خواهد بود: هيچ و حتا گاهی عليه ما.

دو: آقای وزير سابق اقدام ديگری هم انجام دادند، مبنی بر اينکه وزارت امور خارجه را وزارت امور اهالی هرات درست کردند. مردم هرات محترم اند. اما قرار نيست که وزارتخانه ای تبديل به قلمرو آنان شود. اگر وارد وزارت امور خارجه شويد، از دربان تا کارمند و دستيار و رييس و مشاور و وزير با لهجه ی شيرين هراتی گپ می زنند. آقای وزير سابق، شاهکارتان همين است؟

سه: آقای سابق وزير چرا با وجود آگاهی از دزدی و سرقت اموال مردم توسط چند رهزن در لباس ديپلمات هيچ اقدامی برای محاکمه ی آنان نکرد. حتا مزبوحانه پس از افشای اسناد اختلاس در سايت کابل پرس^? باز هم اقدامی نکرد. اخراج رهزنی مانند مستان از روی ناچاری در برابر فشار اين رسانه ی الکترونيکی بود و نه چيز ديگری. هنوز مستان در کانادا چکر می زند و به ريش سپنتا و امثال سپنتا می خندد.

چهار: اگر پرونده ی مطبوعاتی وزير سابق آقای سپنتا را در زمان وزارت بررسی کنيم به تناقص در گفتار مواجه می شويم. وزير امور خارجه ی يک کشور، هر دو روز يکبار گپ خود را عوض می کند و طوری ديگر حرف می زند. سياست افغانستان در اين مدت يک سياست منفعل و از هر طرف باد باشد بود.

پنج: طبق اطلاعات موثق، آقای سپنتا کتابی را درباره ی جنايات جنگی در افغانستان نگاشته اند که توسط کميسيون مستقل حقوق بشر افغانستان به چاپ رسيد. اما ايشان بلافاصله بعد از چاپ، مانع از پخش اين کتاب می شوند. روشنفکری که نتواند روی گپ خود استاد شود، روشنفکر نيست. اين آقا برای پست و چوکی از محاکمه ی جنايتکاران در می گذرد.

به اقدام نهاد های به اصطلاح مدنی در افغانستان برگرديم:

اين نهادها دنبال چه منفعتی در ابقای سپنتا هستند؟ نهادهايی که بيشتر به يک دوکان می مانند و هيچ ارتباطی با مردم در سرک های کابل ندارند. اگر يک روز با لباس کنده و پاره بخواهی وارد اين نهاد ها شود، با مشت و لگد سرباز دم دروازه روبرو خواهی شد و اگر اتو کشيده و مرتب باشی خير. اين نهادهای مدنی اگر بواقع نهاد مدنی محسوب می شوند، بهتر است که جسارت اين را داشته باشند که برای نخستين بار، وضعيت مالی خود را به رسانه ها اعلام کنند. بگويند که از ميليون ها دالر پولی که برای کمک به مردم افغانستان ارسال شده و در اختيار آنان بوده، چقدر به مردم افغانستان کمک کرده اند و باقی کجاست. غير ممکن است که اين نهادها شفافيت از خود نشان داده و بگويند که اين مقدار پول از اين تمويل کننده گرفته شده و اين جزييات. وقتی از آن ها درباره ی جزييات سوال می شود، ترا دشمن نهادهای مدنی می پندارند. در صورتی که گپ جای ديگری ست. نهاد مدنی خوب است و لازم اما اين چيزهايی که ما می بينيم بيشتر دوکان هستند تا نهاد مدنی.

اين نهادهای به اصطلاح مدنی با اين اقدام و توجيه عمل غير قانونی رييس جمهور، لکه ی ننگی بر روشنفکری گذاشتند. مانند همان لکه ی ننگی که جناب سپنتا گذاشته بود. لکه ی ننگی که قبلا آدمی مانند عبدالحميد مبارز گذاشته بود. در طی چند رژيم گذشته در چوکی نشسته، کلمات روشنفکرانه نشخوار می کند و هم زمان روشنفکر در زندان ها ی اين رژيم ها می پوسيد و يا تيرباران می شد.

در آخر لازم است اين نکته اضافه شود که رد عمل غير قانونی رييس جمهور، به معنای همراهی با قصابان داخل پارلمان نيست. قصابان داخل پارلمان و آنانی که برای خواب و معاش به پارلمان آمده اند، جای نقد بسيار دارد.