کودکان، قربانيان جنگ!

در یک ماه بیشتر از 80 کودک در اثر بمبارد ها و انفجارات نیروی ائتلاف ، جان خود را از دست داده و قربانی جنگ با تروریزیم شده اند . تحقیقات که" سازمان حمایت ازکودکان افغانستان" انجام داده است نشاندهنده این است که قربانی کودکان رو به افزایش است . در چند حادثه ای اخیر که به وقوع پیوسته بیشتر کودکان در اثر حملات نیروی بین المللی به رهبری امریکا کشته شده اند ، تنها در حمله ای اخیر نیروی ناتو به ولسوالی شیندن نزدیک 60 کودک جان خود را از دست داده اند . حملات اخیر که بالای خانه های شخصی مشکوک در چندولایت از سوی نیروی بین المللی و امریکا صورت گرفته، سی فیصد قربانیان ملکی را کودکان تشکیل داده است ؛ این در حالی است که حملات طالبان و القاعده هر روز رو به افزایش بوده اما در مقابل ، کودکان بی دفاع جانهای شان را از دست میدهند.

نهم سپتمبر 2008/ روستای عزیزآباد شیندند/ عکس از اسوشیتد پرس

انتظار مي‌رفت كه حمله نظامي ‌نيروهاي ائتلاف و شكست طالبان در سال 2001 ميلادي، برگزاري انتخابات و تشكيل دولت مردمي، پاياني باشد بر بيش از دو دهه جنگ، كشتار و ويراني در افغانستان؛ اما اين چند سال ثابت كرد كه پديده شوم جنگ، همچنان بر زندگي مردم اين كشور سايه انداخته و از غيرنظاميان و كودكان قرباني مي‌گيرد.

نبرد نيروهاي ائتلاف با طالبان و بمباران مواضع آنها كه عمدتاُ در مناطق مسكوني و بين مردم مخفي مي‌شوند از آشكار‌ترين شيوه‌هاي كشتار غير‌نظاميان و كودكان است. طبق آمار رسمي‌ تنها درسال‌جاري ميلادي يعني ظرف مدت شش ماه سال جاری، بيش از 700 غير‌نظامي‌ كه چهل فیصد از آنان را زنان و كودكان تشكيل مي‌دهند، در عمليات نيروهاي خارجي كشته شده‌اند؛ اما آنچه خارج از اين فراكني‌ها و واقعي‌تر از هر بازي سياسي، انسان را متاثر مي‌كند شرايط نابسامان غيرنظاميان خصوصاُ كودكان افغان است كه ترسيم چشم‌اندازهاي بهتر را با ابهام مواجه كرده است. گروه طالبان با افزايش و تجهيز نيروها‌ي خود، بر دامنه حملات خود افزوده است. اين گروه در اماكن عمومي ‌اقدام به بمب‌گذاري كرده يا مکاتب را مورد حمله قرار مي‌دهد؛‌ كودكان و معلمان ـ خصوصا زنان‌ ـ را تهديد كرده و گاهي مي‌كشد. وسعت عمل اين گروه در سال جديد و موفقيت‌هايي كه به‌دست آورده، موجي از نا‌امني و ترس را موجب شده است.که کودکان مناطیق جنوبی مکتب به روی شان بسته شده است و تعدادی با حراس به مکتب میروند .

اين گروه با در اختيار گرفتن هر منطقه‌اي، شريعت اسلامي ‌موردنظر خود را پياده مي‌كند، از رفتن دختران به مکاتب جلوگيري كرده و پسران را به آموختن علوم ديني وادار مي‌كند.

طالبان كه بين سال‌هاي 1994 تا 2001 كنترل قسمت اعظم افغانستان را بر عهده داشتند، به تعداد زياد از كودكان در كارهاي نظامي‌ استفاده كردند؛ اما اخيراُ هم كه اين گروه از كودكان براي انجام عمليات انتحاري نيز سود مي‌برد.؛ اما مصيبت كودكان تنها به طالبان و حملات و بمباران‌هاي نيروهاي بين‌المللي محدود نمي‌شود.
ثمره سه دهه جنگ، براي مردم افغانستان، كشوري ويران، ميليون‌ها مهاجر و پناهنده، اقتصاد ويران شده و هزاران كشته و معلول است كه درصد زيادي از آنان را كودكان تشكيل مي‌دهد، اين بلايا هنوز از مردم قرباني مي‌گيرند.
بسياري از مردم افغانستان معتاد به مواد‌مخدر شده‌اند که خشونت های خانواده گی را به میان آورده اند و غم ‌انگيز‌تر آنجاست كه تعداد از اين معتادان را نیزكودكان تشكيل مي‌دهند. بسياري از اين شبكه‌هاي مافيايي، قاچاق كودكان را به كشورهاي ديگر هدايت مي‌كنند. اين در حالي است كه قاچاق اعضاي بدن از خطرات بزرگي است كه همه‌روزه جان كودكان در افغانستان را تهديد مي‌كند. و دولت تاهنوز کدام اقدام جدی را روی دست ندارد.

در بسياري از خانواده‌هاي افغانستان كه در طول سال‌ها جنگ سرپرست خود را از دست داده‌اند، كودكان مجبورند تحصيل را رها كرده و به كار مشغول شوند. اما از تبعات فقر تنها كار كودكان و ترك تحصيل نيست، در برخي از خانواده‌ها شدت فقر به حدي است كه مجبور مي‌شوند كودكان خود را دربدل دريافت پول ناچيزي بفروشند و یا دختران خورد سن خود را زود هنگام تحت نکاح اشخاص پول دار و زورمند در بیاورد .

"سازمان حمایت ازکودکان افغانستان" (ACPO ) از دولت خواهان توجه جدی در رابطه به وضعیت کودکان افغانستان بوده که نگذارد دیگر کودکان افغانستان قربانی جنگ ، قاچاق و خشونت ها شوند؛ اگر وضع به همین منوال دوام نماید کودکان به یک بحرانی فقر و خشونت ها از این بیشتر گرفتار خواهد شد که دولت افغانستان قادر به جلوگیری نخواهد شد .

بااحترام

محمد کریم سروش

رئیس سازمان حمایت از کودکان افغانستان

اعلامیه مطبوعاتی سازمان حمایت ازکودکان افغانستان

در رابطه به افزایش خشونت ها علیه اطفال افغانستان

تقریباُ هفت سال ازسقوط حاکمیت استبدادی طالبان – القاعده در کشور ما میگذرد . وطی این مدت ، دیگرگونی های هستی در عرصه های مختلف زندگی اجتماعی به نظر میرسد که قابل محاسبه بوده و امیدوار کننده است . بطور مثال : با اعلام دیموکراسی در کشور ، مردم به حقوق سیاسی شان دست یافته و از راه شرکت در انتخابات ، اراده ملی شان در اداره مملکت دخیل ساختند . مخروبه های باقی مانده از دوران جنگ ، تا حدی معمور گردیدند. و برای دفاع از حقوق بشر و حقوق زن ، کمیسیون حقوق بشر و وزارت امورزنان ، بنیاد گذاشته شد. صد ها هزار آواره به وطن عودت نمودند و به امید آینده بهتر ، زنده گی عادی را از سر گرفتند . اما با دریغ و درد ، مشاهده می شود که مهمترین قشر جامعه ما یعنی اطفال ، مورد بی مهری قرار گرفته ، از مزایای نظام دیموکراسی و از حمایت سازمانهای مدافع حقوق بشر بی بهره مانده اند.

درد ناکتر از همه اینکه کودکان کشور ما علاوه بر محرومیت از امکانات تعلیم وتربیه ، و یا موجودیت فقر اقتصادی ، کار اجباری، در معرض خشونت غیر انسانی قرار گرفته اند .

گزارشات اخیر رسانه ها ، که به اساس آن یک دختر هشت ساله در قندهار ، دختر دوازده ساله در سرپل ، طفل سه ساله در شبرغان و همچنان در هرات و بدخشان و کابل ، مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند ، عمق فاجعه را نشان میدهد و وجدانهای بیدار را به واکنش وا میدارد .

با توجه به ظلم و ستمی که بر اطفال روا داشته شده است ، سازمان حمایت از کودکان افغانستان ، بعنوان یک نهاد مدافع حقوق کودکان در کشور ، بی تفاوت نمانده مراتب نگرانی خود را در مورد آینده کودکان ونفرت عمیق خویش را نسبت به متجاوزین و عاملان جنایات ضد بشری ، چنین اعلام میدارد.

1 – هیئت رهبری و اعضای فعالین سازمان حمایت از کودکان افغانستان ، عملیه تجاوز جنسی بر کودکان معصوم را توسط افراد وحشی و حیوان صفت ، به شدت محکوم نموده برای عاملان جنایت مذکور ، از دولت افغانستان ، اشد مجازات را مطالبه دارد .

2 – سازمان حمایت از کودکان افغانستان ، ضمن اینکه وقوع همچو اعمال ناشایست را ناشی از عدم سواد ، فرهنگ غیر اسلامی ، ناامنی و مواد مخدر میداند ، حکومت و مسؤلین امنیتی را بعلت عدم توجه به کودکان ، وعدم مجازات جنایت کاران ، نیز مقصر می شناسد .

3 – ما از حکومت جمهوری اسلامی افغانستان قاطعانه میخواهیم که بیش از این در مورد وضعیت کودکان بی تفاوت نبوده ، رسیده گی به امور اطفال ، تأمین نیاز مندیها و فراهم آوری امکانات تعلیم برای کودکان را در اولویت کاری خویش قرار دهد.

4 – در همین راستا از مجامع بین المللی و سازمانهای مدافع حقوق بشر نیز میخواهیم که بنا به حس بشر دوستی و عاطفه انسانی شان ، از آسیب پذیر ترین قشر جامعه یعنی اطفال این کشور ، دستگیری نمایند.

5 – این سازمان بحیث نهاد مدافع و حامی کودکان ، از تمام پدران ، مادران و معلمین و کسانیکه اطفال را هدیه خدا برای انسان میدانند و به کرامت انسانی او باور دارند ، مصرانه میخواهد که مواظب اطفال بوده و آنان را به راه درست رهنمایی کنند و از تمامی افراد جنایات پیشه و لا وبالی برحذر دارند.

به امید اینکه جنایات کاران ، جزای اعمال شان را دریافت کنند و در آینده شاهد تجاوز ، نقض حقوق کودکان و مظلومیت اطفال نباشیم .

با احترام

سازمان حمایت از کودکان افغانستان

دفتر مرکزی : کابل

تاریخ : 16 اسد 1387 مطابق 6 آگست 2008