افغانستان کشوری که دزد ملامت نیست بلکه بُز ملامت است؟!

عجب کشوری که در آن دزد ملامت نیست که چور و دزدی کرده ولی بُز ملامت است که چرا دزد او را برده است؟!!!
رحمان رحمانی یکی از پیلوتهای لوای 777 نیروی هوایی مستقر در قندز که جمع شان مجبور به افطار با برنج خام آبدار و لوبیا خام بودند از طریق فیسبوک از غذا و محل استراحت شان شکایت کرده بود. شنیده شده است که قرار است فردا تنها رحمان رحمانی راهی زندان شود ولی آن عده قومندان های که تیل وسایل پاسگاه ه را فروختند و با دشمن بر سر سقوط پایگاه ها و ولسوالی ها معامله کردند و ولسوالی های بدخشان و قندز از آغاز بهار تا حال یکی پی دیگری بدست نیروهای طالبان سقوط می کنند و یکی از بزرگان وزارت دفاع و داخله به داد مجیب اندارابی قومندان پاسگاه تپه غلام علی چهار دره نمیرسید؛ نه تنها مجازات نشدند بلکه ترفیع هم شاید گرفته باشند.
کوچی ها در بهسود بر ده نشینان مسلحانه هجوم برده اند و ده نشینان پنج تن را اسیر گرفته است، رئیس جمهور حوصله اش سر رسیده و به ده نشینان دستور داده است که دیگر گروگان را تحمل کرده نمیتوانم هرچه زود تر کمیسیون مربوطه این پنج تن گروگان را آزاد نماید. در حالیکه از سرنوشت دوازده تن گروگانهای بیچاره در مسیر قندهار کابل که در زابل به گروگان گرفته شدند هیچ خبری نیست و چند هفته قبل دو زن، دو کودک و یک راننده را در منطقه رسنه ولسوالی گیلان غزنی توسط نیروهای مزدور و وطن فروش به گروگان گرفته شده و تاکنون از سرنوشت آنها هیچ خبری نیست؛ اما رئیس جمهور یکبارهم نشد که بگوید حوصله اش به سر رسیده و باید گروگان ها هرچه سریعتر آزاد گردد. عجب ملکی با یک بام ولی دو هوا. متجاوزین مسلح اسیر شده گروگان میشوند و حوصله رئیس جمهور سر میرسد؛ اما آن بیچاره ملکی ها که در حقیقت به گروگان گرفته شده اند؛ بی سرنوشت میماند و رئیس جمهور را هیچ کیکی نمیگزد.
براستی معنی واقعی همان شعار هیچ افغان از افغان دیگه برتر نیست و هیچ افغان از افغان دیگه کمتر نیست؛ همین بوده است. منظور رئیس جمهور در این شعار فقط افغان(پشتون) بوده که برتری اسکان یافته و کوچی نیست. نه هر شهروند کشور.
براستی کجایند آنهایکه در زمان انتخابات برای رئیس جمهور گلو پاره میکردند و هر سیاه را سفید می بافتند؛ چرا خاموش اند؟ حالا چرا به میدان نمی آیند و نمی گویند که ده نشینان بهسود و ناور مقصر و ظالم اند که کوچی های مسلح و متجاوز را اسیر گرفته است و آن زن، طفل و مرد که به گروگان گرفته شده اند غلط کرده بودند از خانه های شان برآیند و خود شانرا در چنگال گروگان گیرها بدهند که آنانرا ببرند و باز از دولت تقاضای رهایی زندانیان و پول بکنند؟ مگر شرم تان نباد؟ که گلو پاره کردین؟!!
عجب ملکی بی صاحب است این افغانستان که همیشه فغان مظلومان از یکطرف بلند است و کسی نه تنها به داد آنها نمی رسد؛ بلکه اگر یکی ندا درداد، او را راهی زندان می کند و زورگویان و جبهه فروشان را نوازش!!! به گروگان گیران پول میدهند و به اسارت گیران میگویند هرچه زودتر متجاوزین مسلح را آزاد کنید؟!
خلبانانیکه روزها از بام تا شام در جبهه های نبرد جان برکف برضد دشمنان این مرزبوم از خون شان گذشته اند و با دشمان مقابله می کنند و کارسنگین وطاقت فرسای آنان است که سربازان پیاده و مردم بیچاره را از شر دشمن زبون آرامش می-بخشند؛ بایست مجازات شود ولی آن عده قومندانان و بزرگان که با طالب معامله می کنند بایست ترفیع داده شود و مجازات هم نگردد.
آیا براستی این نظام که قانونی نیست و تنها مشروعیت نیم بند مردمی را از روی ناچاری دارد؛ میتواند دوام یابد و بچه های پاکباز این وطن برای این رهبران جان شانرا فدا نمایند که فقط بلد اند در کرسی ها بلمند و از گرسنگی سرباز و محل استراحت آنان خبر نباشند و حکم رئیس جمهورش از چندین ماه به اینطرف توسط وزارت دفاع اجراء نشده باشد؟
آغای رئیس جمهور شما که وعده امنیت، کار، رفع فقر و معیشت بهتر برای هر افغان وعده داده بودی و میگفتی هیچ افغانی از هیچ افغانی برتر نیست ویا کمتر نیست، چطور شده است که سرپرست بدشگوم وزیر دفاعت در اولین روز ورودش به پارلمان با انتحاری وارد خانه ملت شد و به سربازی که برای آرامش همقطارانش از غذا و محل استراحت در فیسبوک شکایت می کند او را بجای تحسین و تقدیر راهی زندان نماید؟ این عدالت حکومت شماست آغای داکتر محمد اشرف غنی رئیس جمهور؟؟!!!
آغای رئیس جمهور مگر معرفی یک خلبان به سارنوالی و روانه کردن وی به زندان برخلاف فیصله جلسه امروز شما نیست که از طریق ارگ به نشر رسید؟
آغای رئیس جمهور!
سلطان سبکتگین به پسرش محمود چنین وصیت میکند؛ اگر رعیت تو از معیشت خوب برخوردار نباشد؛ مالیه ندهند و اگر رعیت مالیه ندهد؛ خزانه دولت تو خالی گردد و از خزانه خالی شکم سربازت خالی خواهد ماند و سرباز شکم گرسنه نه توان دفاع از خودش را دارد و نه از تو و نه هم از سرزمین ات را. این داستان دقیقاً به وضعیت فعلی کشور که ریاست آنرا دارید شبیه است. رعیت در فقر، سرباز با شکم گرسنه و قومندانهایت با بهترین زندگی در کشور و خارج از کشور! دیگر خودت بخوان حدیث مفصل از این مجمل!!!
آغای رئیس اجرائیه که امروز در جلسه کابینه ات گفتی که مردم از سران حکومت وحدت ملی فاصله گرفته اند؛ بدون شک درست گفتی و با این گفتن خودت را تبرئه هم نمی توانی؛ زیرا تو رئیس اجرائیه یعنی در مقام صدر اعظم کشور بایست از حقوق سربازن جان برکف خط مقدم جبهه اگر دفاع نتوانی نان و معیشت که برای مردم وعده تو خالی دادی که هیج، حد اقل نان مناسب ماه رمضان برای این جان برکفان آماده کن که قادر باشند در میدان رزم بر دشمن فایق آیند؛ ورنه ننک و نفرین برتو و همکارانت و رئیس جمهور که داد میزد که امنیت و عدالت را در کشور جنگزده تإمین می کند!!
مردم از شما فاصله گرفته اند و اگر این روال ادامه یابد؛ دیر نخواهد بود که خودتانرا در سرک-های کابل سرگردان و یا هم مهاجری در کشورهای بیگانه خواهی یافت!!
بدرود و با درود!