ضرورت اقدام جدی علیه عامل اصلی ناامنی های افغانستان!

ثبات نسبى كه در كشور حكمفرما بود در اين روزها در خطر جدى قرار دارد. وضعيت بسا شكننده شده است و اين امر نيازمند اتخاذ سريع يك تدبير است. دشمنان صلح و ثبات افغانستان از هر راه ممكن سعى بر نيل بر اهداف خود دارند؛ حتى اگر رسيدن به اين هدف از راه كشتار غيرنظاميان باشد. حملات گسترده تروريستى در كابل دليلى بر اين ادعا است.
سلسله حملات اخير و چگونگى اجراى آنها واضح ساخت كه افغانستان واقعاً گرفتار يك "جنگ تحميلى" شده و گروه هايى مثل طالبان و ديگر گروه هاى تروريستى فعال در كشور آله دست و يا هم مهره هاى شطرنج در بازى هستند كه بازيگران آن در خارج از كشور قرار دارند و اين بازى خونين را در افغانستان هدايت مى كنند.
در اوايل سال ٢٠١٠ بود كه ريچارد هالبروك نماينده خاص آن وقت رئيس جمهور امريكا در افغانستان و پاكستان با كنايه به پاكستان در مورد نقش اين كشور در حمايت از طالبان به سران نظامى و رئيس جمهور امريكا گفت:"جنگ را ما با دشمن اشتباه و در يك كشور اشتباه به راه انداختيم."
اين جمله كوتاه هالبروك در آنزمان مى توانست حربه خوب تبليغاتى براى سران افغان تبديل گردد تا امريكا را ترغيب كند تا براى امنيت افغانستان و نهايتاً امنيت امريكا، دشمنانشان را آنسوى خط ديورند هدف قرار دهند و آنجا با دولتى حامى تروريزم بجنگند. اما متاسفانه اين چنين نشد و سران دولت افغانستان به مثل هميشه در خواب غفلت، فرصت هاى طلايى را از دست دادند.
اكنون اما با رويدادهاى اخير بار ديگر اين امر هويدا شد كه دشمنان اصلى افغانستان در كجاست و امنيت افغانستان را بايد كجا جستجو كرد! "پاكستان!"؛ بله! پاكستان جايى است كه بايد ثبات افغانستان را در آنجا جستجو كرد. مردن بزرگترين دشمن جان و مال مردم افغانستان "ملاعمر" در پاكستان و زندگى امن اين خونخوار تا قبل از مرگش در ١٣ سال گذشته در پاكستان زير سايه "آى اس آى"، خود آشكار مى سازد كه عامل اصلى بى ثباتى و ناامنى هاى كشور، همسايه شرقى مان است كه خود را در لباس ميش جا داده اما حقيقتاً گرگ است كه در سدد ناامنى افغانستان بوده و همواره منافع خود را در بى ثباتى و ناامنى در افغانستان جستجو كرده است.

حال چى بايد كرد؟

همانطور كه اول به سخنان ريچارد هالبروك خدابيامرز اشاره كردم؛ جنگ با دشمنى اشتباه و در كشورى اشتباه صورت گرفته است. دولتمردان ما بايد ديگر به اين نتيجه برسند كه همانطور كه دوستى ميش با گرگ غيرممكن است، دوستى با پاكستان نيز ممكن نيست.
بايد به پاكستان فشار وارد شود تا از حمايت از دشمنان افغانستان دست بردارد. اين فشار مى تواند از راه هاى اقتصادى و نظامى صورت گيرد. همچنان دولتمردان ما بايد سعى كنند تا جامعه جهانى به خصوص امريكا را قانع بسازند كه لانه تروريزم در پاكستان و دولت پاكستان تروريزم پرور است تا بدينوسيله از يكسو جلوى كمك هاى سالانه ميليار دالرى امريكا به پاكستان گرفته شود؛ و از سوى ديگر جنگ به رهبرى امريكا به لانه اصلى تروريزم سوق داده شود.
اشرف غنى به عنوان رئيس جمهور كشور بايد بداند كه نمى تواند با ايجاد واحدهاى تازه و يا ويژه امنيتى، امنيت كشور را تامين كند بلكه او بايد عامل ناامنى هاى كشور را از ريشه و اساس بخشكاند. او بايد از سياستى كه فعلا با پاكستان روى دست گرفته دست بردارد زيرا همانطور كه قبلا بيان كردم كه دوستى گرگ با ميش ناممكن است، پاكستان دوست افغانستان نمى شود. اشرف غنى كه خود را لقب مغز متفكر جهان داده و يا اين لقب را بدست آورده، بايد تفكر كند تا راهى براى رام كردن پاكستان وحشى بيابد حتى اگر اين راه از طريق حمله نظامى و جنگ با پاكستان بدست آيد.
ما اكنون هم در جنگ هستيم و آنزمان هم در جنگ خواهيم بود تنها فرقش اين است كه اكنون ما غيرمستقيم مورد حمله پاكستان توسط عوامل پاكستان قرار گرفتيم و هيچ پاسخى داده نمى توانيم اما آنزمان پاسخ جنگ را با جنگ داده مى توانيم. مغز متفكر همانطور كه عكسش را در حال كتاب خوانى منتشر مى كند اگر اين نشر عكس عوام فريبى نباشد پس بايد مطالعه داشته باشد و يا بداند كه سياست رئيس جمهور سردار داودخان با پاكستان چگونه بود. اشرف غنى مى تواند سردار داود ديگرى براى پاكستان باشد كه حتى از نام سردار داود ترس و لرز بر اندام حكومتداران پاكستانى بميان مى آمد.