جاسوسان پاکستان در حکومت افغانستان کیستند؟ دستشان را قطع کنید!

پس از آغاز به کار حکومت وحدت ملی، سران این حکومت فریب عوام فریبی های پاکستان را خوردند و با تمام وجود به پاکساتن نزدیک شدند اما دیری نپایید که همه چی بر این فریب خوردگان نیز آشکار شد و مشخص گردید که پاکستان آن نیست که باید به او اعتماد کرد.

پس از انفجارهای خونین روز جمعه در کابل در 16 اسد "7 اگست 2015"، چشمان رئیس حکومت وحدت ملی بر حقایق باز شد و او فهمید که دشمن هیچگاهی دوست نمی شود! وی قبول کرد که فریب پاکستان را خورده و فردای این جمعه خونین کابل در جمع رسانه ها پاکستان را مستقیماً در دست داشتن در ناامنی های افغانستان متهم کرد و گفت که تروریستانی که در افغانستان جوی خون به پا می کنند در پاکستان و در شهرهای بزرگ این کشور مراکز و دفاتر امن دارند. رئیس جمهور غنی افغانستان را درگیر یک جنگ تحمیل شده بیان کرد که این از پاکستان هدایت می شود.
پس از آن نیز عبدالله عبدالله رئیس اجراییه کشور در یکی از نشست های شورای وزیران، با انتقاد صریح از مداخلات پاکستان و حمایت آن‌ها از تروریزم، جاسوسان پاکستان در درون حکومت را تهدیدی بزرگ عنوان کرده و گفت که پاک‌سازی جاسوسان از درون دولت، از اولویت ‌های کاری حکومت است.

حال اما نزدیک به سه هفته از این بیانات سران حکومت وحدت ملی گذشته و جاسوسان پاکستان هنوز هم آزادانه در درون حکومت، حتی در بیخ گوش دو رئیس حکومت، در ارگ ریاست جمهوری و در قصر سپیدار، به جاسوسی می پردازند و یا اعمال تروریستی را در کابل هماهنگی می کنند.

این جاسوسان پاکستان که کماکان هویتشان آشکار است اما بنا بر روابط قومی و ملیتی که با رئیس حکومت و همچنان روابط مافیایی که با درون و بیرون حکومت دارند، ترسی از فعالیت هایشان ندارند که هیچ بلکه دست به هر عملی خودسر که بخواهند نیز می زنند و آنسوتر، کسانی که این جاسوسان را به کار گماشته اند به ریش ملت و دولت افغانستان می خندند.

این جاسوسان کی ها هستند؟

پاکستان بنابر سیاست مداخله گرایانه ایی که در قبال افغانستان دارد، در هر دوره یی تاریخی و با ایجاد هر حکومتی در افغانستان، سعی بر نفوذ در بدنه حکومت افغانستان نموده است. نتیجه این نوع سیاست مداخله گرایانه پاکستان در قبال افغانستان، قد علم کردن ده ها و یا هم صدها جاسوس پاکستان در داخل هر نظام بود. امروز نیز پاکستان با قوت سیاست مداخله گری در امور افغانستان و شعله ور ساختن آتش نفاق در کشور را دنبال می کند تا بتواند از این طریق به برنامه های مورد هدف اش برسد.
حال که سر و صداهایی از داخل ارگ مبنی بر وجود جاسوسان پاکستانی در بدنه نظام بلند شده و سران حکومتی خود زبان اعتراف باز کرده اند که این جاسوسان پاکستانی داخل نظام هستند که به تخریب نظام و هدایت اعمال تروریستی در کشور می پردازند، جا دارد تا چند تن از این چهره های برجسته جاسوس پاکستانی داخل نظام را به معرفی بگیرم.

1 - اسماعیل یون: از چهره های اصلی نفاق انگیز در کشور بوده که در طی سالیان گذشته همواره و از راه های مختلف سعی نموده تا آتش تفرقه در میان اقوام را شعله ور سازد. از برنامه های خلاف نفاق انداز تلویزیون ژوندون که مالکیتش بدست اسماعیل یون است گرفته تا صحبت های آتشین وی علیه دیگر اقوام ساکن در کشور!

وی ارتباط نزدیک با سازمان آی اس آی پاکستان دارد و همواره گوش به امر سفارت پاکستان در کابل است تا اهداف جدید و برنامه های تخریبی جدید پاکستان را بدستور استخبارات پاکستان در کشور پیاده کند. او در این راستا کمک های هنگفت مالی نیز از پاکستان دریافت کرده که تلویزیون ژوندون با سرمایه ابتدایی دو و نیم میلیون دالر نمونه کوچکی از سرمایه گذاری پاکستان بر این جاسوس افغانش است.

از سوی دیگر پس از ایجاد تلویزیون ژوندون اسماعیل یون بدستور سفارت پاکستان، برای سه پاکستانی تذکره تابعیت افغانی از ولایت لغمان را درست کرده و این سه تن پاکستانی را به نام افغان، کارمند یکی از بخش های تلویزیون اش نمود تا از طریق این سه تن بتواند خودش نیز راحت تر اهداف و برنامه های تفهیم شده از سوی آی اس آی پاکستان را در افغانستان پیاده کند.

وی در سالیان گذشته با داشتن پست مشاوریت رئیس جمهور کرزی، مار در آستین بود و با استفاده از موقعیت اش به پاکستان جاسوسی می کرد و علی رغم داشتن این پست مهم در دولت کرزی، همواره سعی بر نفاق افگنی در میان اقوام داشت. وی اما حالا در حکومت وحدت ملی نیز دست بالایی دارد و زبانش در این حکومت نیز دراز است. اسماعیل یون در حقیقت فاشیستی به تمام معنی است که در دل نظام جا گرفته و به دستور و خواست یک کشور بیگانه در حال تخریب اساسی کشور است.

2 - کریم خرم: وی از بزرگ جسه های جاسوس در کشور است. این فرد قوم گرا و فاشیست که وابسته گی به حزب اسلامی گلبدین حکمتیار دارد و همواره در زمانی که ریاست دفتر رئیس جمهور کرزی را به عهده داشت، تلاش فراوان کرد تا گلبدین حکمتیار و تروریستان حزب اسلامی را وارد حکومت نماید که تا حدی در رسیدن به این هدف شوم اش ناکام بود.

کریم خرم که زبان نفاق افگن تند و تیزی دارد و اعمالش نیز همواره ره سوی تفرقه افگنی در کشور داشته، ارتباط خیلی نزدیک با سفارت پاکستان در کابل دارد. رفت و آمدهای وقت و ناوقت وی در گذشته و حال به سفارت پاکستان خود پُر واضح است که وی نیز یکی از دست نشانده های استخبارات پاکستان برای تخریب و نفاق افگنی در افغانستان است. خرم در زمانی که وزیر اطلاعات و فرهنگ بود، هفته سه الی چهار بار به سفارت پاکستان سر می زد و یا هم نماینده های سفارت به دیدار وی می آمدند. این دید و بازدیدهای سفارتی کریم خرم حتی در زمانی که وی ریاست دفتر رئیس جمهور کرزی را به عهده داشت نیز ادامه داشت و مدتی شدت نیز گرفته بود تا آنکه بدستور کرزی دیدارها کمتر شد و یا هم اگر بود نیز پنهانی صورت می گرفت!

به تایید جاسوس بودن کریم خرم همین بس که جاوید لودین معین سیاسی سابق وزارت امور خارجه، کریم خرم را در حضور مقامات بلندپایه امریکایی، جاسوس پاکستان و حافظ منافع پاکستان در افغانستان می خواند که این مسئله به کریم خرم گران تمام شده و باعث درگیری فیزیکی میان کریم خرم و جاوید لودین می گردد.
در چند سال گذشته کریم خرم بصورت متواتر از رابط های استخبارات پاکستان برای همسویی مقامات بلند پایه دولت، برخی از وکلای پارلمان، والی ها و برخی از رسانه های وابسته به وی همچون روزنامه ویسا، جهت همسویی با منافع پاکستان در افغانستان میلیون ها دالر پول دریافت کرده است. اسناد روابط کریم خرم با آی اس آی پاکستان نزد جاوید لودین موجود است.

3- حنیف اتمر: او یکی از کمونیست های دو آتشه و خادیست سابق بود که هم در دستگاه حکومت کرزی دارای موقف بلند بود و هم اکنون در حکومت اشرف غنی با اشغال پست ریاست شورای امنیت ملی، جایگاه و نفوذ بلندی در دستگاه حکومت دارد. وی که قبلاً دست نشانده KGB در افغانستان بود اکنون با دریافت مبالغ هنگفت از ISI پاکستان به سوی این سازمان استخباراتی روی آورده و همسو با خواسته های پاکستان در افغانستان شده است. یکی از خوش خدمتی های حنیف اتمر به پاکستان، تلاش های فراوان اش برای امضای تفاهمنامه استخباراتی میان افغانستان و پاکستان است. این تفاهمنامه زیر فشار مستقیم حنیف اتمر به امضا رسیده و سران حکومت وحدت ملی چون می دانند که امضای این تفاهمنامه ننگی بیش نیست، از افشای به امضا رسیدن آن خودداری کرده، همواره امضای چنین تفاهمنامه یی را رد می کنند.

گذشته از اینها، حنیف اتمر یکی از فاسد ترین وزرای حکومت کرزی بود. وی زمانی که وزارت معارف را به عهده داشت، در فضای معارف کشور یک نوع تبعیض سیستماتیک علیه سایر اقوام حکم فرما بود. در زمان وزارت اتمر در وزارت معارف، هفده میلیون جلد کتاب درسی مکاتب با غلط های فراوان نگارشی و تایپی به چاپ رسید که این وزارتخانه از شرم مجبور شد کتاب ها را جمع کرده و برای خمیر کردن به پاکستان روان کند.
پیش از وزیر معارف بودن، حنیف اتمر که وزیر انکشاف دهات بود که از طریق این وزارت وی بر بخش عظیمی از کمک های جامعه جهانی کنترل کامل داشتاما دستاورد او در زمینه ی بازسازی تقریبن صفر می باشد.

4- فاروق وردک: فاروق وردک که از وی به عنوان طالب نکتایی پوش در حکومت کرزی یاد می شد نیز فروخته شده به سازمان استخبارات پاکستان می باشد. او که ارتباط نزدیکی با طالبان و حزب اسلامی دارد، همواره از این ارتباط نزدیک خود استفاده کرده و در تلاش بود تا از حکومت کرزی به نفع طالبان امتیازگیری نماید که در این امر موفق هم شد و کرزی در زمان حکومتش خواسته یا نخواسته به دشمنان مردم افغانستان امتیازات فراوان داد.
فاروق وردک اکنون به دستور ISI پاکستان، مدیریت جنگ و هماهنگی حملات تروریستی را در کشور به عهده دارد. وی از جمله طراحان اصلی گسترش جنگ طالبانی از جنوب به شمال و مرکز کشور بود. همچنان طرح کوچی گری برای ناامن ساختن مناطق هزاره جات توسط فاروق وردک اجرا و با کمک مالی استخبارات پاکستان اجرا شد تا کشور را عملاً صحنه جنگ های قومی و نژادی نماید.

دوستی و روابط نزدیک او با مولانا فضل الرحمان پاکستانی خود دلیلی بر این ادعا است که فاروق وردک از جمله مهره های اصلی پاکستان در افغانستان می باشد.

5- میرویس یاسینی: عضو مجلس نمایندگان است اما در خدمت و زیر امر سازمان استخبارات پاکستان می باشد. او از جمله حامیان طالبان بوده و همیشه و با استفاده از هر فرصتی به حمایت از پاکستان سخن زده است. با آنکه شواهد کافی وجود دارد که پاکستان حامی طالبان بوده و این گروه را همیشه حمایت کرده است اما میرویس یاسینی کوشش دارد تا این حقیقت را کتمان کند.

وی در تازه ترین صحبت هایش در مصاحبه یی با یک تلویزیون پاکستانی با چشم سفیدی تمام از موقف یک مقام بلندپایه دولت افغانستان موضوع حضور رهبران طالبان در پاکستان را رد کرده است در حالی که چند روز قبل از آن خبر مرگ ملا محمد عمر رهبر طالبان در پاکستان منتشر شد.

6- عبدالواحد طاقت: او از جنرال بازنشسته و مانند حنیف اتمر از جمله کمونیست های دو آتشه می باشد. گرچه جنرال عبدالواحد طاقت دستی در حکومت سابق و فعلی ندارد اما وی با توجه به نفوذی که در دستگاه حکومت دارد، از چهره های تاثیر گذار می باشد. این جنرال سابق نیز از جمله جاسوسان فعال استخبارات پاکستان در کشور است که به صورت مستقیم توسط سفارت پاکستان در کابل حمایت مالی و معنوی شده تا بتواند آنچه که پاکستان از او می خواهد را در افغانستان اجرا نماید.

7- اجمل عبید عابدی: سخنگوی سابق رئیس جمهور اشرف غنی و معین پالیسی فعلی ریاست عمومی امنیت ملی است اما در عین حال از جمله دستوربگیرهای پاکستان در کشور می باشد. اجمل عابدی که سابقه کار در بسیاری از نهادهای داخلی و خارجی در افغانستان و خارج از افغانستان را دارد؛ پنج سال قبل در قبضه سازمان استخبارات پاکستان درآمد و فعالیتهایش را در قبال دریافت امتیازهای مادی، همسو با این سازمان استخباراتی نمود.

اجمل عابدی با رویکردی نژادپرستانه نسبت به سایر اقوام افغانستان، از خود چهره یی متعصب ساخته که همگان از میزان تعصب و قوم گرایی وی آگاه اند. وی در نخستین سالیان پسا طالبان کارمند دفتر ریاست جمهوری افغانستان بود و در آن زمان فضای دفتر ریاست جمهوری را با افکار قوم گرایانه خود پر ساخته بود. همچنان زمانی که اجمل عابدی مدیریت و رهبری برنامه آموزش های مدنی را برای اداره انکشافی امریکا USID عهده دار بود، تمام برنامه های این اداره امریکایی را نیز به یک قوم اختصاص داده بود.

پس از 2010 وی رسماً به یکی از مهره های پاکستان در افغانستان تبدیل شده و تاکنون نیز اهداف پاکستان در افغانستان را پیش می برد. اجمل عابدی یکی از حامیان امضای پیمان همکاری های استخباراتی میان افغانستان و پاکستان بود و در این مسئله هم نظر با حنیف اتمر بر رئیس امنیت ملی فشار وارد نمود تا این پیمان بنا به خواست پاکستان امضا گردد.

در تایید جاسوس بودن اجمل عابدی نیز همین بس که وی از سوی شماری از اعضای مجلس سنا نیز چند ماه قبل متهم به جاسوسی برای پاکستان گردید. اعضای مجلس سنا کشور در یکی از جلسات خویش در ماه ثور سال جاری شدیداً از گزینش اجمل عابدی به عنوان معین پالیسی امنیت ملی انتقاد کرده و گفته بودند که وی از مهره های اصلی سازمان استخبارات پاکستان و جاسوس این کشور در افغانستان است.