درنگ بر توهین، اخراج و کارنامه ملالی جویا!
نويسنده: توسلی غرجستانی
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
در کشورهای که بعد از رهایی از هیولای جنگ، خونریزی، ستمگری و نقض آشکار حقوق انسانی؛ راه خود را به سوی آزادی و دموکراسی با قدمهای لرزان می پیمایند، تساهل و اغماض، عفو و گذشت از نیازمندی های اساسی آنان به حساب می آید. زیرا در غیر این صورت، دوباره دچار همان مشکلات سابق می گردند.
کشور افغانستان نیز با توجه به آنچه گفته شد نیازمند تحمل، تسامح و دیگر پذیری می باشد. این کشور بعد از تقریبا سی سال تخریب زیر ساختها، کشتار، نقض حقوق انسانی و هزاران مشکل دیگر، اینک گامهای لرزان و ضعیفی را به سوی دموکراسی، تأمین حقوق شهروندی و ایجاد رفاه اقتصادی بر می دارد. با تکیه بر آنچه گفته شد؛ الان مردم افغانستان از بسیاری از مشکلات طاقت فرسای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی رنج می برند، حتا بسیار از همین مردم که هرکس به دروغ خود را مدافع حقوق آنان می دانند و برای رسیدن به اهداف خود از مردم مایه می گذارند، برای تأمین نان شب و روز خود مشکل دارند و برای بدست آوردن لقمه نان آواره کشورهای دیگر می گردند.! راستی همین کسانی که شب و روز خود را مدافع حقوق پایمال شده مردم مظلوم افغانستان توسط رسانه های وابسته و غیر وابسته معرفی می کنند، تا هنوز چه دست آورد برای مردم داشته اند؟
چه مشکلات از آنان را حل کرده اند؟
و چه راه حل برای بیرون رفت از وضعیت موجود به سوی وضعیت مطلوب ارائه کرده اند؟
یا عنوان کردن حقوق مردم و دفاع از حق آنان نقابی است برای رسیدن به اهداف مورد نظر؟
پاسخ دادن به این چراها کاری آسانی نیست. اگر منتقدان و مدافعان حقوق مردم افغانستان برای این چراها پاسخ داشته باشند، می بایست به مردم افغانستان ارائه کنند.!
بعد از سقوط طالبان و روی کار آمدن حکومتی با صبغه به ظاهر دموکراسی، هر صنف صنف دیگر را، هر جریان فکری ایدئولوژی دیگر را و بالآخره هر کس بخش دیگری از جامعه را با سؤالات و استنطاقات، مورد پرسش قرارا داده و به چالش می کشانند اما متأسفانه خود فاقد هر گونه راهکار عملی و قابل اجرا برای حل مشکلات مردم رنجدیده افغانستان می باشند.!
تقابل و تزاحم ملالی جویا و همدستانش با برخی از رهبران مجاهدین و حامیان شان نیز دچار همین پارادوکس می باشد. خانم جویا از طرح این مسائل و ایجاد جو تنش آلود در پارلمان و خارج از آن بدنبال چیست؟ آیا ایشان و کسانی که وی را تحریک و ساپورت می کنند، تا هنوز چه اقدام مفید و سودمند برای مردم مظلوم افغانستان انجام داده اند؟
برای حل مشکلات مردم چه برنامه ای را بعد از پنج سال پروپاگند ارائه کرده اند؟
راستی با فحش و ناسزاگوی، اهانت و توهین به بخش از جامعه چه مشکلات از مردم حل خواهد شد؟ ولو رهبران و مجاهدان سابق را جنایت کار و ناقضان حقوق انسانی فرض کنیم، و در دادگاه نیز جرم آنان ثابت شوند، اهانت به آنان با کرامت انسانی سازگاری دارند؟ بنابراین از دید این قلم اظهارات ناسنجیده، رکیک و توهین آمیز خانم ملالی جویا، با حقوق انسانی، کرامت بشری و عرق ملی ناسازگار است و توهین به مردم شریف افغانستان. در اینجا اشاره به چند نکته لازم به نظر می رسد:
1- خانم جویا با این اظهارات و موضع گیریهای تند وزننده بدنبال یک هدف، (قهرمان سازی خود) می باشد و الا اگر وی واقعا قصد خدمت به مردم افغانستان را داشته باشد و بخواهد از حقوق آنان دفاع کند، این پروسه با توهین، فحاشی و ناسزاگویی حاصل نخواهد شد.
2- اگر به تعبیر ایشان پارلمان افغانستان بدتر از " طویله و باغ وحش" باشد و نمایندگان مردم از "گاو و خر" پست تر و بد تر باشند، خود در این طویله چه می کند؟ آیا در این یکسال و چندماه خانم جویا مشغول چکاری بوده است؟ شاید به تعبیر خود ایشان "دیگر افراد داخل پارلمان شیر ندارد" تا وی بدوشد و "بار نمی کشد" تا وی از آن بهره ببرند.! لذا وی بدنبال پیدا کردن منبع دیگری خارج از پارلمان افتاده است؟ اگر این تعبیر را استخدام کردم بخاطر گفتار خود این خانم می باشد و الا باید عفت قلم را نگه می داشتم. "طویله و باغ وحش هم بهتر از پارلمان ما (افغانستان) است، به خاطر اینکه در آنجا (طویله) گاو است که شیر می دهد، خر است که بار می کشد، سگ است که نگهبانی می کند..." (سایت بی بی سی، 31 /2/1386)
3- اظهارات خانم جویا دقیقا نقطه مقابل آنچه ایشان ادعا دارد، می باشد. آیا ایشان قبول دارد که مردم افغانستان نمایندگان ولسی جرگه از جمله خود ایشان را با رای مستقیم خود به پارلمان فرستاده اند؟ قطعا پاسخ مثبت است و الا وکالت خود وی نیز مورد خدشه قرار می گیرد. اگر چنین باشد، تشبیه پارلمان به "طویله و باغ وحش" بمعنای این است که مردم افغانستان این افراد را به این طویله فرستاده اند، پس خود مردم مسبب این کار اند.
4- نتیجه منطقی این اظهارات این است که اگر نمایندگان مردم افغانستان در پارلمان از دید ایشان "حیوانات اهلی و وحشی" باشند، مردم که آنان را انتخاب کرده اند، نیز دارای این ویژگی می باشند! این بدترین توهین است که به مردم افغانستان صورت می گیرد! ایا می شود نام این حرکات و اظهارات توهین آمیز را دفاع از حقوق مردم، نام نهاد؟! یا منظور ایشان از مردم کسانی دیگری هستند و واژه "مردم" مفهوم جدیدی پیدا کرده است که ما بی خبران خبر نداریم؟
نتیجه: با توجه به آنچه گفته شد، اظهارات توهین آمیز خانم جویا در نزد ما که بخش از مردم افغانستان هستیم، توهین به مردم تلقی می شود بخصوص اینکه ایشان بدون استثنا همه نمایندگان مرم را با یک ویژگی توصیف نمود. لذا ما خواستار پاسخگوی موصوف می باشیم تا بهای توهین خود را بپردازد. البته این نوشتار به هیچ وجه در صدد دفاع از اعمال برخی نمایندگان پارلمان نیست و باید آنان در قبال کردارهای خود در یک دادگاه عادلانه جوابگو باشند و از کردارهای گذشته آنان حساب رسی گردد اما عکس العمل منطقی در برابر کردارهای گذشته آنان توهین به همه نمایندگان و در نتیجه به موکلین آنان، نمی باشد و هرکس در هر مقام و موقعیت که باشند، از اهانت کردن به ملت مظلوم افغانستان پرهیز نمایند و از استفاده ابزاری از وجهه مردم برای رسیدن به اهداف شخصی خویش جدا اجتناب نمایند.
پيام‌ها
22 می 2007, 03:45, توسط وبلاگ عشق و آزادی
آنچه باید مدتها قبل انجام می دادند، دیروز انجام دادند. خاینان، شیرزنی را به جرم افشاگری ددمنشی های شان از "خانۀ ملت" راندند و به اینصورت یکبار دیگر ماهیت ضد مردمی، ضد دموکراسی، زن ستیزانه و وحشیانۀ خود را به نمایش گذاشتند. حرف های ملالی جویا به کرسی نشست و اینان خود با اخراج او، حرفهایش را تصدیق نمودند.
این چگونه "خانۀ ملت" است که آنانی را که دستان شان تا مرفق به خون بی گناهان آلوده است و در جنایت، سفاکی و ستم پیشگی دست های چنگیز، هلاکو و هتلر را از پشت بسته اند، بر کرسی هایش لمیده و تنها صدای رسا و "مردانۀ" شیردختی را خاموش می کنند که برای احقاق حقوق خود و همجنسان و انسان های دربند، کفن به تن نموده بود. جنایتکاران از همان آغاز با غصب کرسی های پارلمان به این ملت و مردم مظلوم توهین روا داشتند و اکنون با دیده درایی تمام، کسی را از پارلمان می رانند، که با رأی مستقیم هزاران انسان فقیر ولایت فراه به آن راه یافته بود.
در کجای دنیا رسم بوده است که وکیلی را از پارلمان به خاطر افشاگری جنایت و خیانت از آن رانده باشند؟ این فقط جانیان اند که عمر خیانت و بربادی شان را پایان یافته می دانند، لذا با توسل به هزار وسیلۀ نامشروع، او را از آنجا می رانند تا توسن خیانت شان را هر چه سریعتر بدوانند، اما کور خوانده اند. ملالی جویا همه جا و در هر شرایطی خارچشم کسانی خواهد بود که به این کشور و مردم ستمدیدۀ آن خیانت نموده اند. اکثریت به اصطلاح نمایندگان می دانند که او از سرشت دیگری است. اخراج و یا به تعلیق درآوردن عضویتش، او را در مبارزه بر ضد ستم پیشگان مصمم تر خواهد نمود، اما چرا تصمیم به تعلیق اش گرفتند؟ زیرا او هر لحظه چون خنجری بر دل های شان می نشست.
خفه کردن صدای ملالی جویا، خفه کردن دموکراسی و انسانیت است. زمانی پرویز شهریاری گفته بود: "در زمانۀ ما هر ضربه ای که به یک انسان راستین وارد می شود، در حقیقت ضربه ایست که به تمام بشریت با هر آیین و اندیشه ای بر می گردد." فلهذا، جنایتکاران تنها او را هدف قرار نداده، بلکه انسانیت را، شرافت را، آزادگی و مظلومیت را هدف گرفته اند. جانوران، "عشق را کنار تیرک راهبند تازیانه می زنند" و این وظیفۀ ما است که نگذاریم، عشق را تازیانه بزنند. ما باید به دفاع از عشق برخیزیم، اگر ادعای انسانیت و شرافت را با خود یدک می کشیم.
مشعل آزادی و دموکراسی هرگز خاموش نمی شود. بگذار سگ ها عو عو کنند، کاروان به پیش می رود.
آنلاین : عشق و آزادی
22 می 2007, 05:09
آقای توسلی چیزهایی نوشته که آدم شک میکند افغان باشد و از قضایا و مسایل افغانستان بویی ببرد.
برو یکبار از مردمی که تیر ستمکاری های پارلمان نشینان را در قلب دارند بپرس که چقدر سخنان جویا را به حق و درست میدانند. برو یکبار از مردم پغمان که مورد دستبرد و ستم سیاف کثیف قرار دارند بپرس که چه پاسخی نصیبت میشود، برو از مردم تخار که ستم پیرم قل پارلمان نشین تا مغز استخوان شان رسیده بپرس که پاسخی میگیری.
شما روشنفکر نما ها همیشه میکوشید مسایل را هوایی و حقوقی و نمیدانم کتابی و چه چه تفسیر کنید و واقعیت های سرسخت را نمی‌بینید که این پارلمان هرگز نماینده مردم نه بلکه مید ان سی آی اس است که میخواهند افغانستان دربدر و جنگ زده و مصیبت دیده و قرون وسطایی شده را نمونه دموکراسی در جهان معرفی کند و توسلی ها هم برای این تبلیغات دروغین و خاینان اینان دهل و نغار میزنند.
تو مگر چشمانت کور بود که میدیدی این پارلمان نماینده نیست و اکثریت اعضایش به زور تفنگ و پول و امکانات به آن آمده اند؟ آیا منطقت میپذیرد که در کشوری که تفنگ و زور حکمروایی دارد انتخابات واقعا دموکراتیک برگزار گردد.
طبعا در این جو در بعضی جاها شخصیت های مردمی نیز ناگذیر به آن راه یافته اند که ملالی جویا یکی از اینان است، اگر غیر این میبود و چند غیر جنگ سالار و دموکرات در آن راه نمی یافتند دیگر تبلیغات امریکا نیز کاری نمیآفتاد. حال حتی از صدای جویا نیز امریکا استفاده خود را میکند و اکت میکند که گویا چه دموکراسی‌ای که در این کشور فراهم آورده است. دموکراسی خونین و قلابی و مسلح.
جویا با آنهمه پشتیبانی توده‌ای که بعد از لویه جرگه نصیب شد، اگر از رفتن در پارلمان کنار زده میشد، دیگر همه میدانستند که تقلب آشکار صورت گرفته است.
“افغانستان... گامهای لرزان و ضعیفی را به سوی دموکراسی، تأمین حقوق شهروندی و ایجاد رفاه اقتصادی بر می دارد”
اگر رنج بیکاری و بی‌خانمانی و ستم جنایتکاران گریبانگیرت میبود دیگر این سخنان مسخره و سیاف پسند را نمی‌گفتی. کدام دموکراسی؟؟ کدام حقوق شهروندی؟؟ کدام رفاه اقتصادی؟؟؟ همین که بیشن 40 فیصد مردم بیکار هستند؟؟ همین که بلیونها دالر به جیب دولتمداران میرود؟ همینکه گفته میشود افغانستان فاسد ترین دولت دنیاست؟؟ همین که روزانه دهها هموطن ما قربانی بمباردمان کور نیروهای خارجی میشوند؟؟ همین که هموطنان مهاجر ما با تحقیر و توهین روبرو اند؟؟ همینکه خارجی در مقابل 5 طالب رها میگردد و خبرنگار افغان گردن زده میشود؟؟؟
آیا تمامی اینها و هزاران مورد دیگر را دموکراسی و تامین حقوق شهروندی و رفاه اقتصادی میدانی؟ واقعا باید به بی قلبی شما روشنفکران کودن و بیگانه با مردم و رنجهای شان اشک ریخت!
«تحمل و تسامح» مقابل خاینان و جانیان و وطنفروشان از کسانی چون تو و هم‌مسلکان ساخته است نه از مردمی که هر روز ستم میبینند. شما ها که دردی از این وضع ندیده اید از مردم تحمل میخواهید. آن زنی که دخترش اختطاف میشود، مورد تجاوز قرار میگیرد و بعد با سگ جنگی معاوضه میشود به این نصیحت های خاینانه تف می‌اندازد.
جواب خوب جویا به شما ها باید این باشد:
مرا تو درس فرومایه بودن آموزی
که توبه نامه نویسم به کام دشمن بر
مرا به پند فرومایه جان خود مگزای
که تفته نایدم آهن بدین حقیر آذر:
تو راه راحت جان گیر و من مقام مصاف
تو جای امن و امان گیر و من طریق خطر!
22 می 2007, 05:14
واه واه !!!
زنده باد اين شير دختر هرچه گفته قطره از دريا بى پايان دردمردم مظلوم وبى دفاع خود را گفته ، جناب (؟) که گله از راعيت کلام وکرامت انسانى داريد،از ملت وخانه ملت (جهاديها) تان داريد !
آنزمان که برادر من وماها براى خريد وپيدا کردن دو دانه نان به شهر رفته بود بخاطر چهره وزبانش او را به دهن توپ بسته بخانه فرستاديد،دفاع از کرامت انسانى را مکر جاى فرامش کرده بوديد.
آنزمان که برادر من و ماهارا همچون لاشه يى براى حيوانات وحشى ( باغ وحش کابل) پرتاب ميشدند ،کجا بود اين نظريه پردازى اسلامى وانسانى تان.؟
آ نزمان که بعد ازنيم ساعت نمازخواندن صبع با برچه سراز تن برادر من وماها جدا ميکرد و جناب ... را به رقص مرده دعوت ميشدند ، کجا بود ايشان تا از توهين به زنده که نه، بلاخره دست برادرمسلم ( ملت مجاهد) ايشان را از توهين به مرده بگيرند.
که حالا در پرتو ديمکراسى امريکايى از کرامت انسانى عفت کلام وتوهين به ملت ! گله مند اند..
خون ناحق دست از دامان قاتل بر نداشت
ديده باشى، لکه هاى دامن قصاب را
برو صداى ملالى را در گلويش خاموش کن . اما بدان که صدا صدها ملالى ديگر بلند ميشود و زمان به داورى مى نشيند
زنده باد صداى حق وعدالت زنده باد .
هما
22 می 2007, 09:26, توسط Bahram
ein dorst neist ke shouma gofta eid ke joya bedon istisna hama nemayendagan parleman ra yaksan tawsif karda ast. Joya hamisha dar meyan nemaidagan rastin wa jenayet karan farq qayel boda ast. lutfan dorugh nanawised
22 می 2007, 23:15, توسط صمد
آیا قانون تنها برای اینست که بالای مدافعان مردم مثل جویا تطبیق شود؟؟
آیا وقتی که سیاف فاشیست زمینهای مردم پغمان را غصب کرد و بعد هم آنانی را که به مخالفتش برخاستند در زندان شخصی اش قید کرد و دو تن را کشت کسی پشتش را گرفت و قانون را در موردش تطبیق نمود؟ وقتی صدها تن از مردم پغمان روزها در پشت دروزاه های پارلمان اعتراض و مظاهره کردند کسی به داد شان رسید و به قانون رجوع کرد؟
وقتی قاتلان پارلمان نشین شصت هزار تن کابلی بیگناه و عاملان ویرانی این کشور برای خود قانون ساختند و یکدیگر را بخشیدند، کسی بود که بگوید قانون جهان و اسلام و انسانیت این خودبخشی را نمیتواند بپذیرد، آنوقت این قانون دانان و قانون شناسان کجا بودند که واویلا راه می انداختند؟؟؟ که امروز آمده اند میخواهند قانون را مقابل یک دختر شجاع و نترس و مدافع مردمش تطبیق نمایند؟؟
اصلا این افغانستان ما کجا قانون دارد؟؟؟ اینجا قانون جنگل حکمفرماست. قانونی که در پایتختش به زور خانه های مردم تهیدست شیرپور ویران شده کاخ ستمگران اعمار میگردد ولی کسی نیست که به داد مردم برسد، هفتصد جریب زمین ساحه سبز شهر کابل بوسیله خلیلی و فهیم به زور غصب شده شهرک میسازند اما کسی نیست که بگوید مطابق قانون اینان باید مجازات شوند.
اما وقتی جویا به اشتباه این جانیان و درندگان را به حیونات معصوم و مفید تشبیه میکند به جای اینکه خوش شوند و از آن افتخار کنند قانون را در موردش پیاده میکنند.
جویا اگر محکوم شود باید بخاطر این باشد که چرا به این حیوانات معصوم توهین روا داشته. من فکر میکنم که سازمانهای مدافع حقوق حیوانات این حق را خواهند داشت که بر جویا اعتراض کنند که اینچنین بیرحمانه به حیوانات عزیزی چون خر و گاو و گوسفند توهین روا داشته است.
به نظرم اولتر از همه باید آنانی محاکمه و مجازات شوند که این لانه گرگان تشنه به خون مردم را "خانه ملت" نامیده و بدینصورت به بیست و پنج میلیون هموطن شریف ما توهین نابخشودنی روا میدارند.
23 می 2007, 19:40, توسط محمد حمزه
اگر همیشه انسان با یک چشم به قضایا نگاه کند، دچار انحراف دید و اندیشه می شود.
برخی دوستان نیز در اظهار نظر شان فقط یکطرفه است. راستی اگر همه یا اکثریت اعضا پارلمان با تقلب و زور تفنگ به پارلمان آمده اند، شما در کدام جا بودید که آن زمان مردم آگاه نکردید؟ برخی از دوستان نوشته برخی افراد خوب به پارلمان راه یافته که یکی از آنها ملالی جویا است! اگر ایشان آن طورکه شما وانمود می کنید برای مردم چکاری انجام داده اند؟ حد اقل برای ما بیان کنید ممنون می شویم. البته غیر از فحاشیهای ایشان.