جنبش روشنایی و ارگ، منشور ملی هزارستان و ضرورت دیالوگ استراتژيک با تاجیک، تورکمن و اوزبیک

اعضای شورای جنبش روشنایی و ارگ باید در نشست های احتمالی آتی خود طرف های بین المللی را نیز به میز گفتگوی چند جانبه بیاورند تا تضمین هایی از جانب آنان نیز دریافت شود و افکار عمومی به شفافیت نشست های مشترک کمی اطمینان کنند.
یک: حداقل دو ناظر بی طرف بین المللی باید در نشست ها باشند که یکی از آن ها سازمان ملل و نمایندگی آن باشد.
دو: نمایندگان اختیار دار بخش مالی مانند بانک آسیایی در جریان مذاکرات حضور داشته باشند و اسناد رسمی پروژه های انکشافی باید به تایید اعضای شورای جنبش روشنایی برسند.
سه: در قسمت امنیت یکی از تعهدات ارگ به مردم هزاره و غیر هزاره باید بازگرداندن کوچی طالبان به مناطق خودشان و اسکان دایمی آنان باشد. حداقل یک طرف حاضر بین المللی همچون ناتو باید بر توافق جمع کردن کوچی طالبان نظارت کامل داشته باشد.
چهار: اعتراض و تظاهرات حق انسانی افراد است و تامین امنیت وظیفه حکومت می باشد. ارگ می گوید ناتوان است. ما می گوییم هم ناتوان است و هم طالبان ارگ نشین در ناامنی دخیل می باشند.
با وضعیت بسیار خراب امنیتی فعلی، جنبش روشنایی باید اعتراض های شبانه بر بام خانه ها را رایج و همگانی کند. در اعتراض های شبانه، مردم، آزادانه تا جایی که صدایشان می رسد، از عدم خشونت، انسان گری و ضرورت بیداری جمعی علیه ظلم و ستم بگویند.
شب های کابل را می توان بر بام خانه ها به تریبون همگانی آزادی و عدالت تبدیل کرد.
Kamran Mir Hazar
July 25, 2017

منشور ملی #هزارستان، نشست جنبش روشنایی با ارگ و ضرورت دیالوگ استراتژيک با تاجیک، تورکمن و اوزبیک

یک

امروز با چند تن از دلسوزترین شخصیت های مردم #هزاره صحبت کردم تا بدانم آيا تنها من مخالف رفتن اعضای شورای جنبش روشنایی به ارگ هستم یا آن ها نیز مخالفند که آن ها نیز مانند من مخالف می باشند.
افراد و مهره هایی چون اشرف غنی احمدزی و حنیف اتمر را بارها این مردم آزموده اند. آن ها آدم هایی استخباراتی، دست نشانده، فاسد و دشمن سرسخت نه تنها هزاره بلکه دشمن سایر گروه های مردمی چون تاجیک، اوزبیک و تورکمن نیز می باشند. فراخواندن اعضای شورا به ارگ، با حمله ی خونین امروز در غرب کابل و افزایش چشمگیر نارضایتی ها ارتباط مستقیم دارد. گمان نمی کنم در ذهن گندیده ی احمدزی و اتمر جز فریب و نیرنگ چیز دیگری باشد.
در اینجا دوست دارم برخی از نظرات خود را با افکار عمومی مردم هزاره شریک کنم. این ها نظرات من هستند و طبیعتن افراد می توانند موافق یا مخالف آن باشند:
یک: هزاره ها باید دارای یک منشور ملی باشند که مانند قانون اساسی عمل کرده و ضمن برشمردن خطوط اساسی، منافع و استراتژی ملی هزاره، وظایف شهروندان هزاره نیز در آن گنجانده شده و همه موظف به تبعیت از آن باشند.
دو: جنبش روشنایی باید ساختاری دموکراتیک داشته باشد. این جنبش باید در یک ساختار دموکراتیک و شفاف شورای رهبری خود را انتخاب و در یک ساختار دموکراتیک تصمیم گیری و فعالیت کند.
سه: مساله ی امنیت هزارستان باید جزو اولویت های اصلی باشد. حکومت و طالبان ارگ نشین، خود بصورت مستقیم در ناامنی دخیل می باشند. همه ی ما شاهد هستیم که وضعیت امنیتی هزاره ها در ولایاتی چون غزنی، ارزگان، بغلان، تخار، سمنگان و غور در حال وخیم تر شدن است. نا امنی در مناطق تاجیک، اوزبیک و تورکمن نیز روز به روز بدتر شده و جنگ مستقیم و رو در رو جریان است. با اطمینان می توان گفت که مناطق تا حدودی امن بامیان و دایکندی نیز در پلان طالبان ارگ نشین و غیر ارگ نشین وجود دارد و آنان هم از بیرون و هم از داخل تلاش در ایجاد ناامنی در این مناطق می کنند. یادم می آید سال ها پیش هشدار می دادیم که حامد کرزی و تیم او تلاش دارد نا امنی را به طرف شمال منتقل کند. اگر در آن هنگام، این هشدارها جدی تلقی می شدند، فاریاب و جوزجان و بدخشان و قندوز و بغلان و غور و ...شاهد جنایاتی که امروز در جریان اند نبودند. برای همین تاکید می کنم که مساله ی امنیت هزارستان باید جزو اولویت های اصلی باشد.
چهار: به مساله ی آب و منابع طبیعی هزارستان باید به عنوان منابع هزاره نگریست. نباید اجازه داد در مورد منابع طبیعی هزارستان دیگران تصمیم بگیرند و علاوه بر نابودی محیط زیست هزارستان، منابع ما را نیز تاراج کنند. هزارستان سرشار از انرژی های تجدید پذیر آب، باد و خورشید می باشد. اگر هزاره ها برای استفاده از منابع فسیلی بتوانند امکانات بدست آورند، قطعن برای منابع تجدید پذیر آب، باد و خورشید نیز می توانند امکانات پیدا کنند و لازم نیست در قرن 21 که بحث اصلی انرژی پاک و فاصله گرفتن از انرژی های فسیلی است، محیط زیست خود را نابود و زمینه ی تاراج منابع فسیلی و غیر فسیلی را فراهم کنیم.
پنج: ارگ نشینان و حکومت فغانستان تصمیم گیرندگان اصلی نیستند. آنان هر کدام با واسطه یا بی واسطه مهره های کشورهای دیگر می باشند. هزاره ها باید بصورت مستقیم با کشورهای دیگر و نهادهای بین المللی بويژه مشاورانی که چارچوب های اصلی سیاست کشورها را در فغانستان تعیین می کنند رابطه و دوستی داشته باشند. رابطه با آنان از طریق کسانی چون اشرف غنی احمدزی و حنیف اتمر یا کرزی و دار و دسته اش، فقط شرایط هزاره را سخت تر می کند، چرا که این افراد دشمنان سرسخت مردم ما می باشند و در راستای سیاست حذف اقوام غیر پشتون فعالیت می کنند.
شش: در حکومت های فغانستان پاسخگویی و شفافیت معنایی ندارد. می دانیم که این حکومت فاسد ترین حکومت جهان است. با این وجود افکار عمومی هزاره باید هزاره های حکومتی را وادار به پاسخگویی به هزاره کند. ارزش های دموکراتیک در فغانستان بی ارزش و فاقد وزن می باشند اما درون جامعه ی هزاره، ما باید به این ارزش ها پایبند باشیم. ده ها وکیل از ولایاتی چون دایکندی، بامیان و غزنی باید به افکار عمومی مردم پاسخگو باشند که برای نمونه چرا با وجود آنان در پارلمان هنوز کمتر از دو درصد بودجه برای مناطق هزاره نشین در نظر گرفته می شود. آقایان سرور دانش با تیم خود در ارگ و محمد محقق با تیم خود در ریاست اجراییه، باید به مردم گزارش دهند که چه دستاوردی برای مردم خود داشته اند. نمی شود که این ها فقط هنگام انتخابات سراغ مردم بروند و بعد از آن با معاش های بلند و بادیگارد و خدم و حشم گم شوند و گاه یا برای منزه کردن تیم ارگ با طرح های خیالی یا غیر خیالی چند متر یا چند کیلومتر سرک سرو کله شان پیدا شود.
هفت: هزاره ها باید با نخبگان و جریان های تاثیر گذار و دلسوز تاجیک، اوزبیک و تورکمن دیالوگ مستقیم و باز بر سر مسایل استراتژيک داشته باشند. همه ی این گروه های قومی به چنین دیالوگی نیازمند می باشند. تاجیک، اوزبیک، تورکمن و یا هزاره اگر نمی خواهد پروژه ی خونین فاشیزم در فغانستان کاملن پیاده شود، اگر نمی خواهند مناطق شان به اشغال کامل قبایل افغان درآید و اگر نمی خواهند مردم شان با نسل کشی و کشتار بیشتر مواجه شوند، راهی جز دیالوگ و همکاری استراتژيک ندارند.