نور بر هستی مان می تابد
یک شعر
سه شنبه
19 جون 2018
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
نور بر هستی مان می تابد
بر گورهای پدرانمان
آیا نور در عمق یک گور
بر پدرم
بر استخوان جناق سینه اش می تابد
و قلبش به تکاپوی زیستن می درخشد؟
خوش شربی پدرم و فانوس اش به زمین افتاد
اتش به دامانمان زده
به ریشه تبارمان
ایا نور محصور کننده نیست ؟
که زندگان را به لذت
و مردگان را فراموش کرده.
نور زیبایی یک دهان را می نماید
و جای خالی دندان را سیاه
نور بر هستی مان
نور در نیستی مان
ما را سزاوار یک نیشخند
بر دهان کپیده تان می کند.
