دشت برچی بخشی از پایتخت است

دشت برچی بخشی از پایتخت است. اما این بخش از پایتخت همیشه به خاطر قومیت باشنده گانش از دایره پروژه های عمرانی و رفاهی حکومت های افغان محروم بوده است. این محرومیت و تبعیض تنها مربوط به دوره اشرف غنی احمدزی و حامدکرزی نبوده بلکه از زمانی که کابل پایتخت بوده‌ و ساکنان غرب کابل هزاره ، این وضعیت ادامه داشته است.
اما گذشته این ستم چون وضعیت حال درد آور احساس نمی‌شود آنهم به خاطر اینکه درگذشته دشمنی حاکمان افغان با مردم هزاره عریان و آفتابی بوده و آنها از روا داشتن تبعیض، قتل عام، به سیاه چال انداختن و کوچ دادن اجباری این مردم هیچ ابایی نداشته اند. به همین خاطر در گذشته انسان هزاره توقعی طرح عمرانی و خدمات رفاهی از حاکمان افغان نداشته اند.

اما اکنون که دشمنی حاکمان افغان با مردم هزاره زیر زمینی شده و قتل عام، به سیاه چال انداختن و کوچ اجباری به اشکال دیگر ادامه دارد این درد جانکاه شده است.
حالا پروپاگندای سیاسی و خاک انداختن به چشمان مردم در موجودیت اشخاص سمبولیک و بدون صلاحیت هزاره در ساختار قدرت، مبارزه با این وضعیت را نیز دشوار کرده است. زیرا ‌همین‌که در مقابل این وضعیت لب باز کنی، درباری هایی هزاره در مقابلت سینه سپر می‌کنند. اینست که ایستادن درمقابل کسانی که چون خودت قربانی تبعیض سیستماتیک و محرومیت بوده اند برایت دشوار می‌شود.
به همین دلیل است که در قرن ۲۱ جمعیت ۲ ملیونی غرب کابل به خاطر هزاره بودن از داشتن شفاخانه محروم می‌شوند.

۱۷ سال از حضور جامعه جهانی در کشور می‌گذرد، ملیاردها دالر کمک کشورهای خارجی به خاطر بازسازی در کشور سرازیر شده اما دشت برچی همچنان بدون شفاخانه، بدون نقشه و بدون خدمات حداقلی شهری باقی مانده است.

خوشحالم که این معادله تبعیض و ستم حاکمان افغان امروز درغرب کابل بهم خورد، آنهم توسط پاکستان به عنوان مهمترین و خطرناکترین حریف حکومت قبیلوی افغان. امروز شفاخانه محمدعلی جناح در دشت برچی افتتاح شد.

سپاس از دولت پاکستان!