تلویزیون "امروز"! لطفاً، اولتر به خود ببین

رسالت رسانه یی، مهمی است که هر رسانه (شنیداری، دیداری یا نوشتاری و غیره) آنرا باید در اولویت کار خویش قرار دهد. هدف و پیام رسانه همانند غذای روحیست که به روح و روان یک اجتماع داده می شود. حالا، اگر این غذا مسموم کننده باشد طبیعی است که گروهی را هلاک میسازد، ولی این غذا اگر مغذی و مفید باشد برای اجتماع سودمند است.

شبکه های تلویزیونی در شهر کابل که پس از جریان طالبان یکی پی دیگری بمیان آمدند، بیشترینه از شمار رسانه هایی به شمار میروند که چیزی را بنام "رسالت رسانه یی" و حتا "هدف رسانه یی" نمیشناسند. البته شمار محدودی از شبکه ها مانند: "تمدن" و گاهی هم "طلوع" و "ملی" از این امر مستثنا اند.

یکی از این بی هدف ها، شبکهء تلویزیونی "امروز" است. مسئول این شبکه یک وکیل پارلمان بنام نجیب کابلی است که معلوم نیست از ژورنالیزم چه میداند. تقریباً 99 در صد نشرات این شبکه را چرند و پرند "بالیودی" تشکیل می دهد. هر باری که به این شبکه سر بزنی زن و مردی را می بینی که نیمه سکس می رقصند. گه گاهی هم کشتی کج بازانی دیده میشوند که با وحشت تمام یکی بر سر دیگری می کوبند.

به گفتهء یکی از پیشگامان ژورنالیزم: "مکلفیت یک رسانه یا یک ژورنالیست بسا با ارزشتر از مکلفیت یک طبیب در یک اجتماع است. زیرا، طبیب با شخص بیمار سر و کار دارد. اگر اشتباهی کند بیماری از بین میرود. اگر یک ژورنالیست یا یک رسانه اشتباه می کند گروهی از مردم را به نابودی کشانده است."

حالا، منظور تلویزیون امروز از نمایش صحنه هایی که، منافی قانون اساسی افغانستان و قانون رسانه های همگانی نیز هست، چه میباشد!؟ آیا دست اندرکاران این تلویزیون می دانند که در برابر یک اجتماع مکلفیت دارند؟ آیا آنها می دانند نشرات تلویزیون آنها مخالف اعتقادات دینی و مذهبی افغان هاست؟ روی چه منظوری چنین نشرات مبتذل و ناپسند را نشر می کنند؟

تلویزیون امروز تنها برنامه ی متواتری که دارد زیر عنوان "بیا و ببین" است که هفته وار نشر می شود. در این برنامه، خبرنگار پشت در و دروازه ی تعویذ نویسان، کف شناسان، رمل اندازان و غیره رفته، مانند یک بازپرس دادستانی از ایشان بازپرسی می کند. مثلاً: از وی برعلاوه اینکه می پرسد چرا این کار را می کنی!؟ چرا دکان باز کرده یی چرا!؟ و چرا!؟… حتا خطاب به مصاحبه شونده گان می گوید، "به تو مسلمان گفته نمی توانم!" و یا "خاموش باش و ادب را رعایت کن!" گاهی هم آقای خبرنگار با قیافهء حق بجانبی از طرف خود فتوا هایی را صادر می کند... در حالیکه خطاب کفر به کسی که کلمه توحید را خوانده است یا صدور فتوا از نگاه شرعی شرایط خاصی می خواهد.

منظور این نبشته به هیچ وجه حمایت از کسانی که بنام تعویذ نویسی و طومار نویسی فعالیت می کنند، نیست. فعالیت آنها امر کریهیست که عوامل مختلف مانند: خرافات، فقر، بیکاری و بی توجهی مسئولین را در خود نهفته دارد، این مسئله شرح مفصلی می خواهد. موضوع بحث اینست که تلویزیون امروز اگر میخواهد ادای رسالت کرده باشد، از خود شروع کند. پلان و هدف نشراتی که بر بنای تنویر اذهان عامه، آگاهی رسانی، تبلیغ مثبت، آموزش و پرورش، روان درمانی اجتماع و غیره مسایل مربوط به ژورنالیزم را اصل قرار داده، نشرات نماید.
بدیهی ست که نشرات آنچنانی نه تنها از تلویزیون امروز بل از هر رسانه یی، شامل تلویزیون "افغان" و غیره - روی روان و اذهان، انگیزه ها و گرایش های روانی اجتماع اثر منفی بجا میگذارد. حتا این روش میتواند وسیلهء سیاه و ننگینی قرار بگیرد برای فریب دادن ملت، تا امکان جنگ رسانه ای و روانی را از طرق مختلف برای دولت های خودکامه و دیکتاتور محدود کرده باشد.