تجلیل از خروج شوروی، نگرانی از حضور آمریکا و ناتو

دولت افغانستان در حالی خروج سربازان شوروی را در یاد مردم این کشور زنده می کند که حدود ۷۰ هزار سربازهای خارجی تحت عنوان نیروهای بین المللی در این کشور مستقر هستند. که بیشتر ازچهل کشورخارجی بصورت مستقیم وغیرمستقیم ذیدخل میباشد برخی ها می کوشند حضور نیروهای شوروی را با حضور نیروهای آمریکایی و ناتو در افغانستان مقایسه کنند. وکوشش دارند اشغال افغانستان راتوسط امریکا ومتحدینش صبغه قانونی بخشد. درحالیکه نیروهای شوروی اسبق را حکومت کمونستی شوروی به درخواست حکومت افغانستان درآن زمان فرستاد و دست به اشغال زد وهمچنان نیروهای اشغال گر فعلی مانند( اتحادمقدس) همرا با توطۀ بزرگ امپریالستی بخاطر تحقق اهدافش به نمایش گذاشتند. میخواهد که برای توجیه اشغالش در افغانستان مشروعیتش را از سازمان ملل متحد میگرد مانند اینکه برای( روباه زیرک) دم اش شاهد خوب است. هموطنان عزیزم فرق بین این اشغال وآن اشغال=اشغال است.آیا تاهنوزشنیده ایدکه فلان طرح یا فلان موسوبه پیشنهادی امریکا درسازمان ملل ردشده باشد؟

دولت افغانستان روز ۲۶ دلو سالروز خروج ارتش شوروی پیشین از این کشور را "روز نجات ملی" و تعطیل عمومی در این کشور اعلام کرده است. حدود بیست سال پیش آخرین افسر ارتش شوروی پیشین با عبور از پل "دوستی" بر فراز رودخانه آمو به کشورش بازگشت و به اشغال ۹ ساله افغانستان پایان داد.
ژنرال بوریس گروموف، فرمانده فرقه (لشکر) چهلم ارتش شوروی با عبور از این پل در ۲۶ دلو ۱۳۶۷ پایان روند خروج نیروهای کشورش از افغانستان را رسماً اعلام کرد. نخستین سربازان شوروی به گونه رسمی در ششم جدی۱۳۵۸ سوار بر تانک های غول پیکر هم از همین پل گذشته و افغانستان را اشغال کرده بودند.

عکس از نجیب الله مسافر

برخی از پژوهشگران می گویند صدها سرباز شوروی ماهها پیش از اعلام رسمی ورود آنها به افغانستان، در پایتخت این کشور مستقر شده بودند. شمار سربازان شوروی در افغانستان تا بیش از ۱۱۰ هزار تن رسید و جنگ های سختی را با گروه های مجاهدین این کشور تجربه کردند. در کل ۶۰۰ هزار سرباز شوروی در جریان 9 سال جنگ افغانستان - شوروی، سهم گرفتند و حدود ۱۵ هزار تن آنان در افغانستان کشته شدند.
دولت افغانستان در حالی خروج سربازان شوروی را در یاد مردم این کشور زنده می کند که حدود ۷۰ هزار سرباز نیروهای بین المللی در این کشور مستقر هستند. برخی ها می کوشند حضور نیروهای شوروی را با حضور نیروهای آمریکایی و ناتو در افغانستان مقایسه کنند. وکوشش دارند اشغال افغانستان راتوسط امریکا ومتحد ینش صبغه قانونی بخشد. درحالیکه نیروهای شوروی اسبق را حکومت کمونستی شوروی به درخواست حکومت افغانستان درآن زمان فرستاد و دست به اشغال زد وهمچنان نیروهای اشغال گر فعلی مانند( اتحادمقدس) همرا با توطۀ بزرگ امپریالستی بخاطر تحقق اهدافش به نمایش گذاشتند. میخواهد که برای توجیه اشغالش در افغانستان مشروعیتش را از سازمان ملل متحد بگیرد مانند اینکه برای( روباه زیرک) دمب اش شاهد خوب است. هموطنان عزیزم فرق بین این اشغال وآن اشغال= اشغال عدم خود ارادهگی وعدم استقلالیت این حالت ایست که برای هردو رژیم گذشته وفعلی نقاط مشترک ونمایان میباشد. درموردمشروعیت اشغال افغانستان آیا تاهنوزشنیده اید که فلان طرح یا فلان موسوبه پیشنهادی امریکا درسازمان ملل ردشده باشد؟

.
ولی اکنون که در سالروز فرار ارتش سرخ از کشور قرار داریم خاطرات تجاوز وحشیانه این ارتش به خاک افغانستان زنده می شود وحالا هم که نیروهای نظامی وسیاسی نزدیک به چهل کشور درافغانستان حضوردارد این سوال همواره در اذهان خطور می کند که چه تفاوت است میان آن اشغال و این حضور؟ واگرچه برخی معتقداند که نیروهای شوروی برخلاف نورم های بین المللی و بدون اطلاع سازمان ملل متحد وارد افغانستان شد تا جایی که در قطع نامه ی اجلاس اضطراری 4 جنوری 1978 مجمع عمومی سازمان ملل با 104 رای موافق، 18 رای مخالف و 18 رای ممتنع، با اشغال افغانستان توسط شوروی مخالفت صورت گرفته و این اشغال در قطعنامه محکوم گردید.

اما آمریکا و برخی کشور های دیگر با موافقت شورای امنیت سازمان ملل متحد به منظورمبارزه با تروریزم، بازسازی و محو کشت و تولید کوکنار در ختم سال 2002 در افغانستان حضور یافتند.
ولی عده ای دیگر این نظریه را رد نموده می گویند به هرحال همانگونه که افغانستان درگذشته توسط شوروی اشغال شده بود حالا هم به وسیله دیگر کشورها تحت اشغال است.
بنابراین درحال واحوال کنونی امروز هم افغانستان یک کشور آزاد نیست و اگر این کشور اشغال شده نیست و مردم آن آزاد هستند چرا زمانی که حامدکرزی رۀیس جمهور خودش درانزوا وسراسیمه گی میابد فریاد میزند وخطاب به کشورهای غربی که ( یا مرا بگذارید که خود موارد سلامتی ملاعمر را تضمین کنم ویا مرا ازقدرت کنار زنید) وازسوی دیگربا نیروهای مسلح خارجی ذرافغانستن همیشه درحالت سراسیمه گی التماس میکند ومی خواهد افراد ملکی را نکشند این نیروها بیشتر از گذشته دست به کشتار افراد ملکی می زنند وسعی دارند بصورت آنی به اهدافشان دست یابند.
بنظرمن تنها فرق در حضور نیروهای شوروی و آمریکا در افغانستان در آن است که شورای امنیت سازمان ملل حضور شوروی در افغانستان را رد کرده بود، اما در حال حاضر این شورا که تحت کنترول آمریکا مي باشد حمله این کشور به افغانستان را مجاز دانسته است."

باید قبول نمودکه دول بزرگ استعماری درممالک کوچک مستقل ومد نظرخود ابدآ خواستار موجودیت یکدولت صادق وقوی ودانشمند ملی نیستند زیرا چنین دولتی بنفع خویش کار میکند نه بنفع دولت خارجی درحالیکه از وجود یک دولت ضعیف وجاهل ویاخاین به نهو سهل تر میتواند سوۀ استفاده کند. پس به دولت های استعماری وآنهم غربی چگونه میتواند بیک (دولت دوست) اعتماد ابدی نماید مگر آنکه اورا همیشه ناتوان ومشغول درداخل خودش نگهدارد وازضعف وترس او بنفع خویش استفاده بیشتری نماید بهمین سبب است که استعمار قدیم وجدید درکشورهای شرق قوت های ملی را میکوبند مگر درمواقع استسنای وآنهم دربرابر رقیب استعماری دیگر.

با این همه، ادامه جنگ با تروریسم بیش از آن چه که مردم افغانستان انتظار آن را داشتند، تلفات غیرنظامیان را در پی داشت، و انتظارات مردم افغانستان را برآورده نکرد و این مساله در نهایت سبب نارضایی مردم این کشور شده است. حالا در افغانستان فکرمیکنم که ادامه نا امنی و جنگ، کندی باز سازی وعدم توضیع ناعادلانه کمکهای جامعه جهانی وبرخورد سلیقه ای وقبیلوی مملوبا " آپارتاید" باعث کمرنگ شدن امید مردم نسبت به آینده، ممکن است مشابهت هایی را در نوع نگاه مردم این کشور نسبت به نیروهای خارجی موجود در افغانستان و سربازان شوروی پیشین به وجود آورد. چیزی که می تواند روابط کنونی افغانستان و جامعه جهانی را به چالش بکشد و ادامه آن را با دشواری هایی مواجه کند.

به امید استقلال واقعی درافغانستان وبه امید روزیکه همه شهروندان افغانستان غزیزدرفضای صمیمیت وبرادری همدیگر به آغوش بکشد.
.

رویکردها :

BBC بخش فارسی

یاد داشت های صاحب این قلم