چالش جهانی مواد مخدر و چند پیشنهاد
نويسنده: توسلی غرجستانی
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
چالش جهانی مواد مخدر و مبارزه با معلول!
روز جهانی مبارزه با مواد مخدر در حال تجلیل می شود که اهرم های فشار اجتماعی، سیاسی و اقتصادی زیادی بر مردم افغانستان که به گمان بسیار از مردم دنیا "گناهکار ترین انسانها در زمینه کشت، تولید و ترانزیت مواد مخدر می باشند"، وارد می شود. مبارزه با مواد مخدر در کشور افغانستان سوژه ای است برای تعقیب منافع کشورها که هر ازگاهی با روشهای گوناگون، این کشور و مردم آن را مورد سرزنش قرار می دهند!. مسؤلان امر مبارزه با مواد مخدر چه در داخل دولت افغانستان و چه خارج از آن حیطه و چه در کشورهای خارجی همسایه و فرا منطقه ای، در امر مبارزه با مواد مخدر صداقت چندانِ ندارند و یا اگر در این امر جدی به نظر رسند بیشتر با معلول مبارزه می کنند تا با علت و ریشه های اصلی آن! می توان این امر را با چند دلیل و یا چند فاکتور مبرهن ساخت:
حدود سی سال است که کشور افغانستان با بحران داخلی و تجاوزات آشکار و پنهان کشورهای خارجی روبرو بوده است که این امر شیرازه اقتصادی کشور را کاملا از هم متلاشی کرده است و مردم افغانستان در خلال این مدت دشوارترین دوران زندگی خود را از جهات مختلف از جمله اقتصادی سپری کرده اند. با توجه به عدم وجود یک دولت مقتدر مرکزی در خلال این مدت و با عنایت به مشکلات عدیده اقتصادی، رواج کشت، تولید و ترانزیت مواد مخدر به کشورهای متقاضی همسایه و فرا منطقه ای امر اجتناب ناپذیر تلقی شده و می شود.
مبارزه با کشت، تولید و انتقال مواد مخدر به کشورهای غربی و اروپایی از طریق کشورهای همجوار چون ایران، پاکستان و آسیای میانه در گب و گفتار یک امر جهانی است اما در وراء این گفتارها، اهداف دیگری نهفته است که امر مبارزه با این مواد افیونی را دچار مشکل می سازد. کشورهای همسایه افغانستان که با این امر از طریق مبارزه با معلول برخورد می کنند هیچگاهی به موفقیت نخواهد رسید زیرا در بسیار از موارد گروه های قدرتمند از خود این کشورها از طریق همکاری با برخی از باندهای قاچاقچیان بین المللی در ترانزیت و حمل و نقل آن کمک می کنند تا مواد مخدر مورد نیاز کشورهای مقصد از این طریق تأمین شود.
نیروهای کشورهای غربی که به مدت بیش از شش سال در افغانستان حضور دارند، هیچگاهی به طور جدی، قاطع و مصمم با کشت، تولید و ترانزیت مواد مخدر مبارزه نکرده اند و اگر احیانا موارد را که کشت کوکنار را محو کرده و به رسانه ها نشان داده اند بیشتر جنبه تبلیغاتی داشته اند تا مبارزه جدی با این پدیده! کشور انگلیس که بعد از آمدن نیروهایش به افغانستان خود را مسؤول مبارزه با این امر اعلام کرد و بیشتر نیروهایش را در ولایت هلمند مستقر نمود اما بعد از چندین سال هیچگونه موفقیت در این راه بدست نیاورده است بلکه با تبانی با سران طالبان در این ولایت به تقویت کشت، تولید و ترانزیت مواد مخدر پرداخت چنانکه بر اساس اعلام برخی منابع، ولایات جنوبی کشور به ویژه ولایت هلمند در حال حاضر بیش از 60% مواد مخدر تولیدی افغانستان را به خود اختصاص داده است.
تا زمان که بازار مواد مخدر در کشورهای منطقه ای و فرا منطقه ای با افزایش روز افزون تقاضا روبرو باشد و کشورهای مذکور نتوانند آن را تحت کنترل درآورند، تولید و ترانزیت این کالا همچنان سیر صعودی را خواهد پیمود زیرا در شرایط که بحران اقتصادی در کشور حاکم است و مردم نمی توانند نیازهای اولیه زندگی شان را تأمین کنند، افزایش کشت، تولید و ترانزیت آن امر اجتناب ناپذیر خواهد بود.
چند پیشنهاد در مورد حل چالش جهانی مواد مخدر
هرچند پذیرفتن واقعیت بسیار تلخ است اما باید آن را پذیرفت و برای آن چاره جویی کرد. بیشتر کشورها؛ نهاد ها، ستادها و احیانا وزارتی را به امر مبارزه با کشت، تولید و ترانزیت مواد مخدر اختصاص داده اند و سالانه میلیونها دالر در این راه به مصرف می رسانند ولی از پذیرفتند این واقعیت که به قول جان مینارد کینز "هر تقاضای عرضه خود را پیدا خواهد کرد" طفره می روند. بنابراین برای اینکه معضل مواد مخدر از اساس و بنیان حل شود، چند راه پیش نهاد می گردد:
پیشنهاد شورای سیلینس فرانسه را که خواستار قانونی شدن کشت، تولید و صادرات مواد مخدر افغانستان از راه های قانونی به کشورهای متقاضی شده بود، مورد غور و بررسی و پذیرش قرار گیرد. زیرا با این کار هم تقاضای موجود در کشورهای مختلف جواب داده می شود و هم از ترانزیت آن از طریق قاچاق جلو گیری به عمل می آید و کشاورزان افغانستانی محصول خود را به طور قانونی به مؤسسه که عهده دار خرید این کالاست، با قیمت مناسب بفروش می رسانند.
به کشاورزان افغانی در قبال ترک تولید مواد مخدر به مدت ده سال کمک بلا عوض ( اعم از نقدی و ماشین آلات کشاورزی) توسط کشورهای دواطلب ( در حال مبارزه با مواد مخدر) انجام گیرد و محصولات کشاورزی جایگزین دهقانان را دولت افغانستان با کمک کشورهای ذینفع با قیمت مناسب و تضمینی خریداری نمایند. برای تحقق این امر ولایات کشور را به چهار زون جنوب شرق، جنوب غرب، شمال و مرکز رتبه بندی نماید. مبارزه منفی با یک پدیده فراگیر به فرجام نمی رسد لذا باید در کنار مجازاتها تشویقهای نیز برای زون های که بیش از همه موفقیت داشته اند در نظر گرفته شود.
کشورهای که خود را در معرض آلوده شدن به مواد مخدر می بینند باید به جای مبارزه سطحی با معلول سراغ علت رفته و بخش از هزینه های هنگفت را که در این راه متحمل می شوند به تولید کنندگان که از روی ناچاری به کشت و زرع مواد مخدر می پردازند، اختصاص دهند. در این صورت است که آینده مبارزه با محو کشت و تولید مواد مخدر روشن به نظر می رسد. اکثر مردم که مبادرت به کشت و تولید این کالا می کنند، از روی اضطرار و ناچاری است. شاید کسی که از نزدیک وضعیت این مردم را ندیده باشد، با دیده شک و تردید به صداقت این نوشتار نگاه کنند اما واقعیت واقعیت است نمی شود با نادیده گرفتن آن چیزی را تغییر داد.
در سال 1384 در یکی از ولایات مرکزی با برخی از مردم که مواد مخدر کشت کرده بودند، سؤال و جواب رد و بدل کردیم؛ از مشروعیت و عدم مشروعیت کشت و تولید مواد مخدر، از آینده تاریک که ممکن است فرزندان این مرز بوم روز بدان دچار شوند و از محکومیت بین المللی این کار، پاسخ که مرا قانع ساخت این بود " درست است آینده تاریک با این کار در انتظار فرزندان ماست اما امرار معاش کردن از این طریق بهتر از گوشت خر خوردن است ما چندین سال خشکسالی وحشتناک را سپری کردیم هیچ کس سراغ ما نیامد و کمک اندکی به ما نکرد ما مجبوریم ..." دقت در این پاسخ گویای بسیار از مسایل و حل کننده مشکل تولید و کشت این مواد افیونی می باشد. یعنی رو آوری اکثریت این مردم به کشت و تولید مواد مخدر از باب اضطرار صورت می گیرد و در صورت فراهم شدن زمینه کار و تأمین حد اقل معیشت برای آنان، آن مردم نیز حاضر به کشت و تولید مواد مخدر نخواهند بود. اما با توجه به وضعیت موجود و نرخ بیکاری بالا در میان مردم و اخراج گسترده برخی از مهاجران افغانستانی از کشورهای همجوار که تأمین کننده حد اقل معیشت خانواده خود محسوب می شدند، آینده درخشان را در مسیر حل چالش مواد مخدر نمی بینیم.
امید است با پذیرش واقعیات روزی به چاره جویی منطقی این چالش جهانی فکر کنیم و برای همیشه از شر این ماده که برای برخی لابد منه است، رهایی یابیم.
پيام‌ها
26 جون 2007, 21:27, توسط محمدادریس معروفی
پیشنهادات شما کاملاً به جا است ولی نمیشود با هر کدام آن موافق بود بطور مثال دادن معیشیت بدیل خود عامل برای ازدیاد کشت خشخاش خواهد شد بناً نه باید برای دهاقین پول نقد داده شود بل میتوان با فعالیت های اجتماعی هم زمینه کار را برای آنها فراهم ساخت و هم مشکل عمده که با آن دست گریبان هستیم غنی سازی فرهنگ روستائی ما میباشد.
ولی تا زمانیکه خود کشور های بین المللی نه خواهند جلو کشت خشخاش را بگیرند مردم افغانستان توانایی آنرا ندارند چون مافیای قدرتمند جهانی در این پروسه دخیل میباشد.
27 جون 2007, 07:58
تازمانیکه مافیای مواد مخدر در پارلمان و دیگر ارگانهای دولتی موجود باشند، هیچ امیدی به امر مبارزه با ازدیاد مواد مخدر نباید داشت.
29 جون 2007, 12:24
درین سایت اگر هرقدر دشنام به مسعود وبرادرانش داده شود ودرعین وقت برفاشیست های قبیله گرا نشر میشود اما اگر بخواهی که ماهیت مزدور منشانه این ایرانی پرست افغان دشمن راافشا کنی فورا نوشته ات حذف میشود ولی برای تو کامران تفرقه افگن مایویست تجزیه طلب اسلام ستیز این را میگویم که ماهیت نفاق افگنانه خویش را درحذف مضامین ایران افشا کن برای ما ثابت ساختی وما هم ماندن والایت نیستیم درتمام سایت های انترنتی دیگر ازین شعارکاذب که گویا کابل پرس? سانسورنمی کندپرده می برداریم می نویسم وچهره نفاق افگن ات را معرفی منکیم به شکل که به شهرت هم نرسی برایت اظهار میکنم که هزار مرتبه مسعود شهید نسبت به خلیلی اکبری وکاظمی برایم رجحان دارد همان قدر مسعود را دوست دارم که احمدشاه ابدالی را چرااینقدر بی وجدان میشوی که دشنام های راواییان وشعله یی های بی هویت را بنام مدافعین طالب نشر میکنی واز هزار جنایت پبشه وحدتی ومیخکوب کن را می پوشانی تاچه وقت منفعت خویش را درجنگ پنجشیری با قندهاری جستجو میکنی
28 جون 2007, 05:18, توسط Lorka
در وبلاگ عشق و آزادی از مطلبی در مورد قاچاق مواد مخدر توسط تفنگسالاران و در رأس آن جنرال داود دیدن نمایید.
آنلاین : وقتی خرگوش تحویلدار زردک باشد!
29 جون 2007, 12:30
درین سایت اگر هرقدر دشنام به مسعود وبرادرانش داده شود ودرعین وقت برفاشیست های قبیله گرا نشر میشود اما اگر بخواهی که ماهیت مزدور منشانه این ایرانی پرست افغان دشمن راافشا کنی فورا نوشته ات حذف میشود ولی برای تو کامران تفرقه افگن مایویست تجزیه طلب اسلام ستیز این را میگویم که ماهیت نفاق افگنانه خویش را درحذف مضامین ایران افشا کن برای ما ثابت ساختی وما هم ماندن والایت نیستیم درتمام سایت های انترنتی دیگر ازین شعارکاذب که گویا کابل پرس? سانسورنمی کندپرده می برداریم می نویسم وچهره نفاق افگن ات را معرفی منکیم به شکل که به شهرت هم نرسی برایت اظهار میکنم که هزار مرتبه مسعود شهید نسبت به خلیلی اکبری وکاظمی برایم رجحان دارد همان قدر مسعود را دوست دارم که احمدشاه ابدالی را چرااینقدر بی وجدان میشوی که دشنام های راواییان وشعله یی های بی هویت را بنام مدافعین طالب نشر میکنی واز هزار جنایت پبشه وحدتی ومیخکوب کن جشم می پوشی تاچه وقت منفعت خویش را درجنگ پنجشیری با قندهاری جستجو میکنی