86، برد یا باخت ؟

تحلیل ها و پیش بینی ها در افغانستان گونه یست که نمی شود ادعای درست از آب بدر آمدن آنرا به سادگی داشت
؛اینکه چرا وقایع در اینجاآنگونه که پیش بینی می شوند اتفاق نمی افتد دلایل گونه گونی را می توان به این امر پیوند داد.
مناقشه برانگیز ترین مسئله که هم زمان می توان آن را مشکل آفرین خواند نبود یک راهبرد ملی( استراتیژی ملی ) کارا و در خور حال جامعه افغانستان است که متاسفانه هیچگاهی به این عنصر مهم دولت سا زی و ملت سازی در ین کشور برخورد علمی و اکادمیک صورت نگرفته است و اگر امروز ه فریاد دایر نمودن سمینار ها ، کنفرانس ها و ایجاد نهاد های علمی و فرهنگی به منظور ترتیب و تنظیم راهبرد ملی گوش ها را سخت می خراشاند با تاسف با ید گفت که این فریاد ها از گلوی دیگری سربرمی آورد که اصولا با هیچ درد این مردم همنوایی ندارند زیرا شناخت از این کشور و مردمانش نمی تواند به تنهای کاری را به پیش ببرد چو ن شناخت تا رد عمق بودن قضایا و تعاملات سیاسی فرق می کند و این متخصصین ستراتیژیست باید جا عوض کنند.
نکتۀ مهم دیگری که ارابۀ تحلیل را از خط سیاسی در افغانستان منحرف می سازد روشن نبودن خط فرداهای سیاست در ین مرز و بوم است . اینجا از وزیر تا وکیل ، او والی تا جوالی ، از پیر تا برنا ، از پاسبا ن تا باغبان هیچ یک نمی دانند دولت و حکومت به کدام ساحل پهلو می زند ؟ نبرد را جنرال ارتش می برد یا کرنیل فوج ؟ یک سال بعد ریس جمهور کرزی خواهد بو د یا کورزی ؟ و صد ها پرسش دیگر که پاسخ آن معلو م نیست و درد آور است که تنها درین سرزمین زمان پاسخ می گوید .
به گونۀ معمول شعار ها بیش از پیش در نخستین روز ها ی سا ل 86 پر زرق و برق است و انجام این همه گفته ها را با شعار ها می توان دریک تناسب غیر مستقیم ارزیابی کرد یعنی شعار رنگین و کار کم رنگ . به هر حال بزرگترین چالش فرا راه دولت را در سا ل 86 امنیت ،باز سازی و انکشاف متوازن ، بهبود اقتصاد مردم ، نیرومند ساختن ارتش و پولیس و مهم تر ازهمه تغییردر نوع دید امریکا و متحدینش نسبت به پاکستان تشکیل می دهد و در صورت نما یان شدن هر نوع ناتوانی در راه مبارزه با هر یک ازین چالش پیروزی انتظار خوش بینانه یست که حکومت افغانستان ومتحدین بین المللی اش درین کشور خواهند داشت چون کفه های ترازوی قدرت میان حکومت و متحدین از یک سو و طالبان ومتحدین بین المللی شان ازسو دیگرروی نقطۀ مساوات شاهین ایستاده است و هر لحظه بیم آن می رود که کرنیل های وزنین پاکستان و شیوخ پاچه کشال عرب درین رقابت سنگینی کنند و یو نیکال با ر دیگر پروژ ه نا تمامش را تمام و با تمام نیرو و قت کافی منطقه را درنورد و خود را به شریان های طلای سیا ه منطقه برساند.
امریکائیان درین رقابت دو انتخاب دارند که باید یکی ازین دو را با خود داشته باشد ، پاکستان با 48 سال سابقه دوستی بدون وقفه و افغانستان با سابقه دوستی 19 سال با وقفه البته با در نظر داشت اینکه پرستیژ و اتوریته از دست رفته امریکا در سطح ملی و بین المللی بستگی با قطع پیوند با پاکستان روان به سوی افراط گرایی و بیناد گرایی دا رد .
درین حال گفته های کرد کرزن مشاور پادشاه انگلیس (1898)در سرزمین ها هند بریتانوی به کرسی حقیقت می نشیند که می گفت" ترکمنستان ، افغانستان ، خزر، پارس؛ برای خیلی ها این واژه ها فقط نام سرزمین های دور دست،یاد آور پستی و بلندی ها و رومانتیسم بیمارگونه است اما باید اعتراف کرد که از نظرمن این ها مهره های شطرنجی هستند که بازی در آ ن برای تسلط بر دینا انجام می پذیرد " .
پس از آنچه گفتیم می شود این گونه نتیجه گر فت که سا ل 86 رادو گزینه در پیش است که باید خسروان انتخاب بفرمایند،برد یا باخت .