احساسات طالبی- قبیله ای کرزی

حامد کرزی تا جایی که در توان داشته باشد، از راه های مختلف بر باقی ماندن خود بر قدرت اصرار می ورزد و تلاش می کند. اگر تا پایان این دوره ی ریاست جمهوری برای او مجالی باشد تا همچنان در قدرت بماند، کوشش خواهد کرد که قوانین را برای باقی ماندن هموار کند. حامد کرزی برای باقی ماندن در قدرت اگر تشخیص دهد لازم است، علی رغم آنچه در جمع سران قبیله گفته بود، مانع جدی را برای تحرکات نظامی ناتو و سایر نيروهای بین المللی در سرزمین تریاک و هرویین بوجود نخواهد آورد. ناتو و نیروهای بین المللی بويژه انگليسی ها نيز در اين چند سال نشان داده اند که علاقه ای به مبارزه جدی با طالبان ندارند و به عنوان بوجود آورندگان طالبان، آن ها را و به تبع آن بهانه ی نبرد با آنان را، برای باقی ماندن در کشور و منطقه حفظ خواهند کرد. خبر دعوت انگلستان از چند ملای هلمندی، شمه ای از رفتار انگلیسی را در حمایت از بنیادگرایی به خوبی نشان می دهد.

از سویی تفکیک طالبان از سران قبیله بسیار سخت است. تفکیک طالبان افغان و پاکستانی نیز چيزی بیش از یک تعريف فریبنده نيست. طالبان به شدت در مناطق جنوب و شرق افغانستان نفوذ دارند و نبردهای پراکنده ی آنان نیز در برخی موارد از منازل مسکونی صورت می گيرد. مردان زیادی با پيوندهای قبیله ای - طالبی در جنوب و شرق افغانستان در جبهه ی طالبان قرار دارند و بیشترین قربانیان آنان زنان و کودکان مناطق جنوب و شرق افغانستان می باشد.

گرچه طالبان در رژيم تاريک خود، قتل عام های گسترده ای را در بخش های مختلف کشور انجام داده اند و به کشتار وسیع شهروندان افغانستان از اقلیت های قومی دست زده اند و پس از آمدن کرزی با انجام رشته عملیات های تروريستی به جان غیر نظامیان افتادند اما، بیشترین قربانیان اکنون در مناطق جنوب و شرق افغانستان است که حقوق بشر در آنجا به شدت نقض می شود؛ نقض حقوق بشر توسط تاریک اندیشان طالبی – قبیله ای و نقض حقوق بشر توسط عوامل دولتی که بسیاری شان با تایید سران طالبی-قبیله ای و اربابان بین المللی شان در راس قرار دارند و نقض حقوق بشر توسط نیروهای بین المللی.

از سویی به نظر می رسد در سفر حامد کرزی به جنوب و شهر قندهار، احساسات قبیله ای- طالبی او به شدت بر انگيخته شده است. سران طالبی- قبیله ای در افغانستان با وجود نيروهای بین المللی در افغانستان به چند دلیل مخالفند. آنان خود اظهار می کنند که در عملیات نیروهای ناتو، مردم کشته می شوند. اين اظهار نظر کاملا درست است اما به نظر نمی رسد کشتار مردم در محدوده ی کنترل قبیله، تنها علت مخالفت آنان باشد.

دلیل عمده ی مخالفت آنان، برچیده شدن نظام طالبی – قبیله ای به شیوه ی گذشته خود و تا جایی، کاهش نفوذ و حکمرانی آنان بر سایر مناطق افغانستان است. آنان اکنون به راحتی نمی توانند به کابل یورش آورده، در مرکز و شمال، در مزار شریف، يکاولنگ، بامیان، بهسود و سایر نقاط افغانستان دست به غصب دارایی مردم و کشتار و حاکمیت بر باقیمانده ی شان بزنند. مخالفت آنان با حضور نيروهای بین المللی بیشتر بدليل بدست آوردن حاکمیت از دست داده شان است که نمی توانند به راحتی از قندهار مانند زمان نادر، نظامی روان کنند که کشتار و تاراج کنند. يا از کابل مردم اسیر گرفته را به قندهار برده و شکنجه دهند و یا مانند برده بفروشند و بکشند.

با توجه به مکتب سوزاندن ها و معلم و شاگردها کشتن ها و بیشتر کردن کار و بار خشخاش در این چند سال، به نظر نمی رسد آنان، نگاهشان را نسبت به باقی شهروندان افغانستان تغییر داده باشند. آنان حتا نگاهشان را نسبت به کودکان و زنان خود نیز تغيير نداده اند. آنان تاکنون کمترین اعتراض را نسبت به موارد نقض حقوق بشر توسط طالبان نداشته اند و حتا بسیاری از آنانی که داعیه ی روشنفکری می کنند و می گویند از محدوده ی قبیله پا را فراتر گذاشته اند، همراهی های قلبی خود را با طالبان و نظام قبیله ای- طالبی دارند. روشنفکران دست آموز آنان، زمانی نظام طالبی را برخاسته از اراده ی مردم می پنداشتند و کشتار مردم در نقاط دیگر افغانستان توسط طالبان، برای آنان اهمیتی نداشت. بسیار روشنفکران آنان نیز باعث جنگ و کشتار را برچیده شدن نظام شاهی می دانند و ديکتاتوری خانواده ی محمد ظاهر را نمونه ی اعلای صلح و آرامش.

و اما در سوی دیگر

و اما در سوی دیگر، مردم به شدت طرفدار حضور نيروهای بین المللی هستند. اگر از مردم کابل، مزار شریف، هرات، بامیان، دایکندی، بغلان، پنجشیر، بدخشان و...پرسیده شود که آيا با حضور نیروهای بین المللی موافقید، آنان با قاطعیت می گویند بله.

بله گفتن آنان نه بدلیل اين است که آنان موافق حضور نظامی کشورهای دیگر باشند. بله گفتن آنان به دليل اين است که آنان نمی خواهند به روزهای سیاهی باز گردند که طالبان و پدران آنان برایشان به ارمغان آورده بودند و یا روزهای سیاهی که جنایتکاران جهادی بوجود آوردند.

علی رغم اينکه حامد کرزی برای نمایش چهره ی ملی از حکومتش، جنایتکاران جهادی را زیر نيز بال و پر خود آورده اما تبعیض در دولت او بیداد می کند. علی رغم همه ی تبعیضی که وجود دارد، مردم می گویند این وضعیت بهتر از حکومت طالبان و پدردان آنان و جنایتکاران جهادی ست.

حامد کرزی اکنون در موقعیت بسیار حساسی قرار گرفته است. او تمام تلاش های خود را بکار خواهد بست تا همچنان در قدرت باقی بماند. اگر او نتواند به قدرت ادامه دهد، می کوشد با پیوند دوباره ی منفعت های قبیله ای طالبی با اربابان ، قدرت را به يکی ديگر از اعضای قبیله ای- طالبی منتقل کند.