کابل پرس سانسور نمی کند اما...

کابل پرس^? اين مشهورترين سايت اينترنتی افغانستان همچنان به تعهدی که با خواندگانش بسته است، وفادار می ماند و سانسور نمی کند. در مدت زمانی که اين رسانه ی اينترنتی منتشر نمی شد شايد صدها پيام از خوانندگان عزيز دريافت کردم. پيام هايی که شديدا از کابل پرس انتقاد کرده و بيشتر پيام هايی بودند که انتشار دوباره ی کابل پرس را می خواستند: " کابل پرس بايد منتشر شود. نبود کابل پرس احساس می شود. در نبود کابل پرس تريبون آزادی نيست. ما تريبون آزاد می خواهيم. کابل پرس يک مسووليت است و شما نمی توانيد آن را متوقف کنيد. کابل پرس صدای مردم است و به صدای مردم بايد اجازه ی انعکاس داد."

بله بايد کابل پرس منتشر می شد و شد. همانطور که چند تن از خوانندگان تاکيد کرده بودند، اين رسانه ی اينترنتی اکنون ديگر چيزی بيش از يک رسانه ی اينترنتی ست و مسووليت است. اين مسووليت را بخوبی احساس می کنم و اميدوارم که بتوانم با کمک تک تک نويسندگان، روزنامه نگاران، هنرمندان و خوانندگان، کابل پرس را پرپارتر از هميشه کنيم.

کابل پرس کارش را با همان سياست عدم سانسور و با روش خبری، تحليلی و انتقادی ادامه می دهد و در اين راه کوتاه نخواهد آمد. همچنان به افشای اسناد سوء استفاده و اختلاس از اموال مردم افغانستان ادامه خواهد داد و هر سندی که از نقض حقوق بشر به دستش برسد، بلافاصله منتشر می شود.

خوشبختانه عدم انتشار کابل پرس در چند ماه گذشته از محبوبيت آن نکاسته بود و بايد بگويم که در بدترين شرايط عدم انتشار، روزانه 700 تا 1000 خواننده از آن بازديد می کردند. اين آمار به نسبت روزهای اوج کابل پرس اندک می باشد و حداقل روزانه حدود 7 تا 8 هزار تن از خوانندگانش کاسته شده بود. اکنون دوباره خوانندگان کابل پرس باز می گردند. من به همه ی آن ها خوش آمديد می گويم.

در کنار بخش فارسی و پشتوی کابل پرس، قرار است که بخش انگيسی نيز با کمک و ياری دوستم " روبرت ماير" نويسنده و فلمساز آمريکايی جانی بگيرد و مانند بخش فارسی و پشتو فعال شود. بخش پرتگالی کابل پرس را دوستی از کشور زيبای "برازيل" دنبال می کند. "رز آنجل" هم يک مستند ساز است و روزنامه نگار و برای " گلوبال تی وی" برازيل کار می کند و او شايد بيشتر از من در مدتی که کابل پرس نشر نمی شد، انتظار شروع دوباره ی کابل پرس را داشت.

بله اکنون کابل پرس در دسترس است. صداهای متفاوت را بازتاب می دهد و فرقی نمی کند که شما چه انديشه ای داشته باشيد. انديشه ی تان را می توانيد در برابر انديشه ای ديگر گذاشته و به خواننده اين اجازه را بدهيد که خود تصميم بگيرد و از ميان آرای متفاوت يکی را برگزيند و يا هيچکدام را و خود نظر ديگری ارايه کند. اين تبادل و تضارب آرا و عدم سانسور، امتياز کابل پرس است که آن را از رسانه های داخلی و بين المللی فارسی زبان متمايز می کند. دوستان زيادی به من گفته اند که کار ما اين شده که روی شبکه ی اينترنت فقط نامه های رسيده مان را بخوانيم و کابل پرس را بخوانيم .

من ضمن اينکه به تک تک خوانندگان، انتشار مجدد کابل پرس را تبريک می گويم، مايلم نکاتی را نيز به عرض برسانم:

می دانم و درک می کنم که از هم گسيختگی بنيان ها در افغانستان، چيزی نيست که در کوتاه مدت ترميم شود و بافت های تازه و مفيد ايجاد شود. می دانم که برخی از خوانندگان وقتی نظر مخالفی را در سايت کابل پرس می خوانند، نمی توانند خود را کنترل کنند و هر چه بد و بيراه به ذهن شان می رسد را نثار نويسنده می کنند. گاهی متاسفانه نه تنها نويسنده از گزند اين دشنام ها در امان نيست، بلکه در چندين نمونه متاسفانه، خواهر، مادر، زن و اولاد يکی را نيز فحش و دشنام داده اند. البته اين به ميزان نظراتی که از فکر ناشی می شود اندک است اما می تواند بازتاب های منفی ايجاد کند که مايلم ضمن برشمردن جزييات، از اين پس با چنين موارد برخورد قاطع کنم.

متاسفانه گاهی کسانی می خواهند که به عمد دست به چنين روشی بزنند و يکی می آيد و هر چه دَو و دُشنام هست را نثار ديگری می کند و عاجز از بکار بردن دو جمله ی مستند، خود را به اين شيوه تخليه می کند. البته نظريه ی تخليه هم بد نيست. اينکه بواقع سرکوب و خفقان و يکسويه نگری باعث بسياری از بيماری هايی شده است که اين آدم ها گرفتار آنند. اما بارها شده است که خوانندگانی که بيشتر خانم هستند به من پيغام داده اند که ما کابل پرس را دوست داريم اما گاهی پيام هايی را می خوانيم که دور از شان و ادب است و ما به عنوان "زن" شرمنده می شويم. چند نويسنده ی زن نيز به من گفته اند که ما می خواهيم مطالب مان را در کابل پرس نشر کنيم اما از دشنام دادن های اين افراد می ترسيم. اين واقعا جای شرمساری هم برای من است و هم برای آن کسی که از همه جا رانده و مانده می خواهد عقده های فروخورده ی خود را يکباره با دشنام به اين و آن فرو نشاند. گاهی نه تنها خانم های نويسنده و روزنامه نگار بلکه مردها هم از چنين مساله ای رنج می برند و همين باعث شده که مانند نظاره گری بر آنچه در کابل پرس می گذرند باشند. در کنار همه ی اين ها روزنامه نگاران، نويسندگان و هنرمندانی هم هستند که صبر و بردباری آنان مثال زدنی ست و بايد به اين خصلت نيک آنان احترام گذاشت. درک اينکه از هم گسيختن بنيان ها و بوجود نيامدن بنيان های نيک در جامعه ی افغانستان باعث اين می شود که يکی به دشنام روی آورد و از خود گذشتگی از طرف نويسنده بروز داده شود، برای من و خوانندگان جای افتخار است. اگر نظر مخالف نظر من يا هر نويسنده ی ديگر را داری، اين کابل پرس برای همين است که نظر ت را بنويسی و آيا مگر دشنام دادن هم نظر است؟

من نمی خواهم به همان مثال معروف عاميانه متوسل شوم که" مگر خودتان خواهر و مادر نداريد؟". او که دشنام می دهد، به خيال خودش ممکن جايی را فتح کرده باشد و اما من اطمينان دارم که نه تنها جايی را فتح نکرده که بسياری از چيزها را هم از دست می دهد و اگر به خلوت خود بازگردد و کلاه خود را قاضی کند، شرمسار خود و وجود خود خواهد شد. چطور؟ يا اينکه " نرود ميخ آهنی در سنگ؟"

اگر خوانندگان عزيز يادشان باشد، پيش از توقف کابل پرس به دليل سانسور و خفقان، نظرخواهی را درباره ی چنين مواردی راه اندازی کرده بوديم. در آخرين پيام آمده بود که بالاخره نتيجه ی اين نظرخواهی چه می شود و کابل پرس چه تصميمی گرفته است. تصميم اين است:

مگر می شود به دليل وجود چند نفر محدود که ذکرشان رفت، ما دست به محدود کردن بزنيم؟ نه نمی شود.

پس چاره چيست؟

فعلا با اين روش برخورد می کنيم. نظرات و انتقادات مستقيم و بدون اعمال نظر گردانندگان، آزادانه نشر می شود. نظرات کسانی که دشنام می دهند و علاوه بر نويسنده ، به شکل سخيف و غير انسانی به زن و اولاد مردم هم دشنام می دهند را حذف می کنيم و کسی که چنين پيام هايی را منتشر می کند رامعرفی می کنيم. اما اين معرفی فعلا در اندازه ای نخواهد بود که آدرس مستقيم طرف را نشان دهيم و بگوييم که فلانی ست. نه بازی با آبروی افراد را هم ما بايد در نظر داشته باشيم، هر چند که خود اين افراد در کار بی آبرويی خويش اند اما اگر ما هم چنين کنيم پس تفاوت ما چه خواهد شد؟

قابل ياداوری ست که هر کمپيوتری که به اينترنت وصل می شود، يک آی پی مشخص دارد. در محيط مديريت کابل پرس، آی پی ها از بيش از 90 کشور مختلف جهان موجود می باشد که نشان می دهد خوانندگان از اين کشورها وارد سايت کابل پرس می شوند. کابل پرس به هيچ عنوان آی پی های افراد را در اختيار ديگران نخواهد گذاشت اما معمولا سرويس دهندگان اينترنت ملزم به رعايت قوانينی هستند که اين قوانين را بايد به مشتريان خود گوشزد کنند. يکی از اين قوانين معمولا عدم تجاوز به حقوق فردی افراد می باشد. شرکت هايی که اينترنت در اختيار شرکت های ديگر و افراد می گذارند، نسبت به رعايت حقوق ديگران ملزم می باشند و ما کوشش می کنيم از اين امکان نيز استفاده کنيم.

پس از اين پس پيام هايی که حامل دشنام و هتک حرمت باشد را حذف می کنيم. از هر آدرس آی پی اگر چنانچه بيش از سه بار چنين مواردی تکرار شد، اجازه ی دسترسی آن آی پی آدرس را به سايت کابل پرس محدود می کنيم و در يک ليست سياه قرار می دهيم. اين ليست سياه را هر از چندگاهی منتشر می کنيم و يک نامه اخطار نيز به سرويس دهنده ی اينترنت آنان و نيز اداره، شرکت و يا هم اينترنت کلب ارسال خواهيم کرد. مسلم است که اگر پيام ها از يک دفتر کار معتبر ارسال شده باشند، کسی که اين پيام ها را ارسال کرده، از عواقب آن نيز بايد خود را آگاه کند.

برخی از اين افراد به تصور اينکه اگر با دو نام متفاوت پيام های توهين آميز بگذارند، ما متوجه نمی شويم. در صورتی که شناسايی اين امر کار بسيار آسانی ست و اين افراد بيشتر خود را فريب می دهند. چنين افرادی نيز در ليست سياه قرار داده می شوند و معرفی خواهند شد.

اميدوارم که اين افراد دشنام دادن را کناری بگذارند و بيايند و معقول و منطقی، آنچه به نظرشان می رسد را ارايه کرده و کابل پرس را به فرصتی برای رشد خود تبديل کنند. اين نکته را هم بايد باز هم تکرار کنم که انتقاد، هر چند شديد حق هر کس است و کابل پرس مانعی برای ارايه ی انتقادات افراد نمی شود. اگر چه اين انتقادات سخت به نويسنده ی اين قلم صورت بگيرد.

مواردی مانند نام بردن از جنگ سالاران و جنايت کاران که دهه ها ست مردم افغانستان را به خاک و خون کشيده اند نيز شامل روش بالا نمی شود و افراد آزادند که ديدگاه های خود را ارايه کنند. ذکر اين نکته هم ضروری ست که مشخصات کسانی که به نقد و بررسی و ارايه اسناد می پردازند و به دلايل امنيتی نمی خواهند نام و مشخصات شان ذکر شود نيز، فقط نزد کابل پرس موجود می باشد و با هيچ فرد، گروه، سازمان و يا کشوری شريک نمی شود.