لروبر دوه افغان که يو افغان؟

چونکه د لر و بر يو يوالي په هکله زياته پافشاري د افغانستان د پښتنو له خوا کيږي او صحيح هم کيږي ځکه چې د ١٨٩٣، ١٩٠٥، ١٩١٩ او ١٩٢١ لوظنامو تر سره کولو کې کوزنيو هيڅ رول نه دى لرلى او دغه ټول معاهدات د کابل باچاهانو ﻻسليک کړي دي او يا ددې نه مخکې دغه د بحث ﻻندې سيمې چې افغانان پرې دعوى لري، هم دکابل باچاهانو نه سيکهانو په زور نيولې وې. نو دا ددوئ ذمه واري ده چې تلافي يې هم دوئ وکړي. ددغه معاهداتو يکطرفه لغوه کول کفايت نه کوي، وختونه او افغانستان بدل شويدي. ددې دپاره ﻻزمه ده چې په لومړي ګام کې :

1. اول پرې پخپله برني سره جوړ شي يعنې دغه موضوع ټول افغاني کړي. افغانستان يو ګڼ مليتي هيواد دى او پښتون هيواد و، دى او نه کيدى شي نو ځکه د نورو مليتونو رضا مندګي تر ټولو مهم شرط دى. په دې ترڅ کې دوئ بايد ټول افغاني ولسونه يوه خوله کړي. د دراني کورنيو باچاهۍ دور له منځه تللى دى، فقط د هغوى مکلفيتونه پاتې دي؛ دهغوى د پاليسيو ادامه يا نوي پاليسي غوره کول ټول افغاني اتفاق راى ته اړتيا لري. هسې هم انقلابونو او جهادونو پخواني مادي او معنوي ارزښتونه او شتمنئي سره ﻻهو کړي دي او نوى افغانستان منځته راغلى دى.د غيرو پښتنو په داسې موضوعاتو کې په اعتماد کې نه اغستل پخبله په لوی لاس د افغانستان تجزيې ته لار هوارول دي.

2. چې دغه اتفاق راى پيدا شي نو بيا دې کوزنيو سره جرګه شي. کوزني يو يا دوه کورنۍ نه دي او د کورنيو د يکه تازۍ وخت تللى دى؛هغوى په قبيلو، خيلونو او ډلو ټيلو ويشل شوي دي. هغوى کې روشنفکران، برحال او تقاعد (ريټايرډ) ملکي او فوجي افسران او افراد، برحال او ريټايرډ استاذان او پروفيسران، وکيلان،د پيشه ورو او مسلکي اتحاديو غړي، بيلا بيل چپ او راست، قوم پرست او پاکستاني ګوندونه او دهغوى کادرونه او غړي، آزاد سياستپو هان، روشنفکران او ژورنالېستان او وطني مشران شامل دي؛ هغوى ټول دې په غوږ ووهي او دهغوى رضامندګي دې واخلي. ددې دپاره ميکانزم جوړيدى شي.

دغه اتفاق راى د يوې خوا په يکطرفه خواهش نه کيږي بلکه دغه ﻻندې آپشنونه دې په نظر کې ونيول شي:

(أ‌) ريفرنډم (ټولپوښتنه): ريفرنډم دې په چاکې په څه او کومو شرايطو وشي؟

1. آيا فقط لرو کې دې وشي که لروبرو دواړو کې؟
2. آيا برو کې دې فقط پښتنو کې وشي او کنه بر پښتانه او غير پښتانه دواړه دربر کې ونيسي؟ زما په خيال بايد دواړو کې دې وشي.

چې دغه فيصله وشي نو بيا ټولپوښتنه کې انتخاب به څه وي؟ انتخاب څلور کيدى شي.

1. آيا لروبر پښتانه آزاد پاتې کيږي او پښتونستان جوړوي؟
2. افغانستان کې ټول سره ورګډيږي؟
3. يا دواړه خواوې پاکستان کې شامليږي؟
4. آيا داحمد شاه بابا هيواد (سلطنت)دې بيرته احيا شي؟

(ب‌) چونکه د احمد شاه بابا هيواد دموجوده پاکستان جغرافيه ټوله در بر کې نيوله، نو په دغه صورت کې بايد د پنجابيانو، سېنديانو، بلو څو، سرائيکيانو، کشميريانو، هند نه راغلو مهاجرو، چتراليانو،ګلګتي او بلتي خلکواو نورو اوسيدونکو نه هم پو ښتنه وشي. که اتفاق په احمدشاهي وطن باندې وشي نو ﻻندې نومونو کې په يو باندې بايد ريفرنډم کې د ټولو ولسونونو نه پوښتنه وشي چې کوم نوم ددغه نوي هيواد کيږدو:

1. افغانستان
2. پاکستان
3. خراسان (چونکه د احمد شاه بابا د وطن نوم لاخراسان و)

که دغسې دموکراتېک او جمهوري انتخاب نه وي او فقط لرې خوا نه افغانستان سره په شموليت راى وغوښتل شي نو بيا به څنګه لرني يقين وکړي چې دا يو دمو کراتېک او جمهوري حل دى؟ په دغه آپشن به لرې خواته هيڅوک تيارنه شي. هسې هم اقليت اکثريت پسې ځي. لره خوابله هم ويره لري او هغه دا چې بره افغانستان کې پښتانه اکثر قبايل دي او که سره ګډ شو ل نو ټول به سره بيرته قبايل شي او دغه د فبايليت نه راوتلي پرګنې به دغه شته پرمختګ له لاسه ورکړي.

(ت‌) که دغه ﻻر اوږده وي او حوصله دومره اجازه نه ورکوي نو بيا دې افغانستان دومره زور پيدا کړي چې په فوجي زور دغه د نزاع سيمې راﻻندې کړي او په افغانستان کې يې شاملې کړي. ددې دپاره کار پکار دى چې افغانستان قوي شي؛ معاشي قوت پيداکړي؛ ادارې جوړې کړې او افغانانو د پټ او ښکاره لرې خوا ته دروزګار دپاره دمه په دمه تاريخې مهاجرتونه نه فقط تم کړي بلکه د مهاجرتونو مخه بره خوا ته واوړي.

(ث‌) که دغه ﻻر قابل قبول نه وي نو بيا دې افغانستان دومره ترقي وکړي چې د سيمې دپاره يوه نمونه وګرځي او لرني پښتانه ځان خوا ته داسې راجلب اوجذب کړي چې هغوى پخپله افغانستان سره د يو کيدلو مطالبه وکړي. دغه شان دډيورنډ معاهده او ورپسې نور ټول معاهدات به خود بخودحقوقي او قانوني حيثيت له ﻻسه ورکړى؛ ځکه چې پخپله پښتانه به يې په عمل کې رد کړي. بلکه په دغه توګه د لر وبر يووالي کې هيڅ قانوني او جغرافيايې کرښې مانع نه شي واقع کيدلى او ددې موجوده لروبر يو افغان ببو ﻻلو ته هيڅ ضرورت نه پيښيږي. نه بيا ډيورنډ او نه نور معاهدات يادولو څه اړتيا شته. پښتانه وايي چې زور حق دى؛که نظامي او معاشي زور مو پيداکړلو نو بيا هيڅ توجيح ته مراجعه نه پيښيږي.

(ج‌) که دغه آپشنونو ته برني غاړه نه ږدي او بيړوندي وي نو تاريخ او تجربه دا ښايي چې پښتانه هيڅ وخت ملي مسايلو باندې نه راپاڅي. نو بېيه اوبهتره به دا وي چې طالبانو ته مراجعه وشي. د هغوى اسلا مي طرز تفکر به مونږ ومنو او لر وبر يووالي کيسه به راسره هغوى ومني.
(ح‌) زما په خيا ل که طالبان زمونږ دغه برنۍ کيسې ته غوږ ونه نه نيسي. نوښه به دا وي چې د ټولو خواؤ غوِښتنې او تمايلات په نظر کې ونيول شي او قابل عمل او شوني حل ولټول شي. تر ټولو شريف حل به دا وي چې موجوده افغانستان او پاکستان دې يو هيواد شي، يا کنفيډريشن شی. دواړو سره د انګليس نوم تړلى دى. موجوده افغانستان د احمد شاه بابا افغانستان نه دى. دموجوده افغانستان نني ټول سرحدات انګريز راښکلي دي او د افغانستان نوم سره هم انګريز نوم راځي ځکه چې دغه نوم انګريز عام کړى او دنيا ته يې ورپيژندلى دى او برنيو باندې د انګريز نوم زيات بد لګي. هغوئ دې ددغه نوم نه تير شي. برني غير پښتانه هم غواړي چې افغانستان په ځاى دې خراسان نوم احيا شي. هسې هم د احمد شاه بابا افغانستان دموجوده ټول پاکستان جغرافيه در بر کې نيوله او دهغه وخت عام نوم يې خراسان و. بل خوا د محمد علي جناح صاحب پاکستان په ١٩٧١ کې د بنګله ديش د جدايئ نه پس پاتې نه دى او هسې هم پاکستان نوم سره مستقيم يا غير مستقيم د پيرنګي استعمار نوم تړلى دى. زمونږ قوم پرست مشران او ملايان دواړه د انګريز د نوم نه بد وړي نو دپاکستان خلک به په آسانه ددغه نوم نه تير شي او خراسان يعنې داسلام اوعربو سلطنت د ظهور د وخت نوم به په خوشالۍخپل کړي.د خراسان بله ښيګړه دا ده چى دغه وطن کې به پښتانه يو غوښن قوت شي. ورسره به د افغاسنتان غير پښتانه هم د پښتنو نه ګيلې وروکې کړي او دغه هيواد به په رښتيا سره يو ګڼ ملتيز هيواد شي چى هيڅوک به پکې د بيګانګۍ احساس و نه کړي.که يو هيواد باندې جوړه نه راځی نو دکانفيډريشن نه دې ابتدا وشی.بل مثبت ټکى چى خراسان سره تړلى دى، هغه د شاه ولي الله نوم دى. چونکه هغه احمد شاه بابا د افغانانو د يو آزاد او خپلواک هيواد لرلو ته د نادر افشار ډيلي ته تخت و تاز په وخت تشويق کړى و(وګورئ فارسي کې د مرحوم مخطوطات) او بله غټه خبره داده چې طالبان، القاعده او عربان به هم ددغسې پروژې تر شا په خوشالۍ ودريږي. د مسلمانانو جهان به ورته هر کلى ووايي. د پاکستان او افغانستان په جهاد مين پرګنې به يې دزړه د کومي نه ومني. هسې هم پروپيګنډه دا کيږي چى داسلام عظمت به د خراسان نه بيرته اعاده کيږي. دا منصوبه به بې ډزوډوزه او د عدم تشدد له ﻻرې تر سره شي. خراسان به په رښتيا يو لوى اسلامي آتومي قوت شي.
(خ‌) که فقط برني وروڼه صرف لرنيو پښتنو دپاره حق خو داراديت غواړی نو د باچا خان د وارثانو ګوند په خيبر پښتونخوا کې حکومت لري، د صوبې نوم د هغوی په خوښه او غوښتنه بدل شوی دی. هغوی ځان د پاکستان نه بيليدونکې برخه بولي او د پاکستان آئين (اساسي قانون) هغوی منی او پرې يې څو څو وارې سوګند پورته کړی دی. نو د حق خو د اراديت ټول شرايط پوره شويدي. که دغه شان نه ده نو بيا دې عوامی نيشنل پارټي نه پوښتنه وشي او هغوی دې برملا اعلان وکړی.
(د‌) که دغه وړوڼه بل ښه پيش نهاد لري نو هغه دې هم وړاندې کړي. خو دغه پيش نهاد بايد ټول افغاني او جامع وي. مجهول او نيم زړيه آپشن باندې څوک غوږ نه ګروي.

که دې کې څوک هيڅ يو انتخاب ته غاړه نه ږدي نو مهرباني دې وکړي، د ذهنيګيرۍ او ذهني عياشۍ نه دې ﻻس واخلي؛ نه دې خپل او نه دې د لوستونکو وخت ضايع کړي، هسې هم په دغسې ببولا لو د يو ملت ډير وخت له ﻻسه تللى دى. د اړونده خواؤ د تجربو نه دې سبق واخلي. هغه د اردو ژبې مطابق آ بيل مجهی مار (يعنې ای غوئيه ما ووهه) نه لاس اغستل ښه وي. کله غويې د اماتور ماتادور کولمې هم شلوي.

ګني نو ديوې معجزې انتظار دې وکړي چې جهاني قوتونه په شريکه دپښتنو د يو کولو دپاره يوه داسې فارمولا راوباسي چې پښتانه سره يو کړي او پاکستان،يا افغانستان يا دواړه ملکونه ټوټې کړي. دپښتنو منفی خواوې جهان دغه آپشن ته تشويقولی شي. هسې هم يو تجويز د جهان په سطح د افغانستان د تجزيې شته. او پښتانه ددې کار مړني دي چې څنګه خپلې پښې پخپله ووهي. مونږ خو کوزه د پښتونخوا پښتونخوا په نوم خيبر پښتونخوا نوم وګټلو، مګر په لوی لاس مو د صوبې تجزيې ته لاره هواره کړېده او زر يا پس هزاره رانه جدا کيدونکې ده، ځکه چې د پاکستان ټول لوی اوواړه ګوندونه د هزاره صوبې حمايت کوي. برني هم په دغه کار کې د کوزنيو نه وروستو نه دي.