امـــریکا می خـــواهــــد نو نهــال حقوق بشــر و جامعــه مدنی را در افغانســتان ذریعـــه طالـــبان به ثمــر رســـاند !
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
این یک واقعیت غیر قابل انکاریست که امریکای جهانخوار در مشتعل ساختن آتش جنگ و نا آرامی در کشور های جهان سوم همیش دست داشته و نان مرداش را در آتش همین جنگ های خانمانسوز دایم پخته و ازان سود برده.
اما درینجا من کوشش دارم به سوال دیگری پاسخ پیدا کنم که آیا برای کشور های جهان سوم مانند افغانستان همین جنگ و خونریزی سودمند تر از صلح و امنیت نبوده ؟
بهتر خواهد بود در یافتن جواب برای این سوال احساسات انسانی وطندوستانه و ضد بیگانه را کنار گذاشته و با منطق خشک حسابگر به ارزیابی موضوع پرداخت چون در غیر آن به نتیجه درست دست نخواهیم یافت.
دوران سلطنت چهل ساله ظاهر خان یگانه زمانیست که در افغانستان مدت نسبتاً درازی صلح و امنیت نسبی حاکم بوده و قبل از آن و بعد از آن آتش جنگ و نا آرامی همیش درینجا شعله ور بوده.
خوب اگر وضعیت اقتصادی امروز کشور را با دوران ظاهر شاه از لحاظ اقتصادی مقایسه کنیم گمان برم کفایت خواهد کرد که فقط دارایی های منقول و غیر منقول مارشال فهیم و یا یکی دیگر از جنگ سالاران را با خزانه وقت ظاهر شاه به مقایسه بگیریم که خواهیم دید تمام خزانه ظاهرشاه در جیب واسکت مارشال فهیم و یا غولک میرویس جان جای خواهد گرفت.
اگر به وضعیت شهر سازی آن دوره یک نگاهی بیاندازیم تعمیر فروشگاه بزرگ افغان با نه یا ده منزلش آسمان خراش وقت بشمار میرفت و در تمام شهر کابل فقط در منطقه وزیر اکبر خان چند تعمیر مدرن و عصری بنظر میخورد و باقی کابل اکثراً از کلبه های محقرانه گلی تشکیل شده بود.
امروز اگر از طرف شب از منطقه تایمنی و خیرخانه عبور کنیم با دیدن چراغ های رنگی صالون های مجلل عروسی شام پاریس خود را در لاس ویگاس و شیکاگو احساس می کنیم ، این قصر های شیشه ای کابل که ظاهراً با آسمان خراش های شیشه ای اروپا و یا دوبی کدام فرق ندارند الی یک نکته که اینها برخلاف قصر های دوبی با کثافات و زباله دانی ها و گل و لای سرک های دور و بر شان محاط می باشند.
تعداد افغانهای که که در تمام دوران چهل سال سلطنت ظاهر شاه در اروپا و امریکا به قصد تجارت و یا تحصیل اقامت داشتند شاید بیشتر از صد نفر نبوده باشند ولی امروز از اروپا و امریکا تا آسترالیا و کانادا و از چین و جاپان تا افریقای جنوبی و برازیل هر سنگ را که بالا کنیم چار پناهنده و مهاجر افغان از زیر آن بیرون می شوند.
در اکثر جاده های شهر کابل بعد از گذشت یکساعت شاهد عبور یک موتر می بودیم ولی حالا بفضل خداوند وضعیت طوریست که اکثراً یکساعت وقت نیاز داریم تا بتوانیم به سلامت از یک سوی جاده بسوی دیگر آن عبور کنیم .
در آن دوران طلایی چلم و نصوار عمل اکثریت مردان سالخورده بود و کشیدن چرس در بعض مناطق رایج بوده و در جمع بزرگتری اعتیاد بشمار میرفت ولی امروز افغانستان بزرگترین تولید کننده هیروئین جهان است که از برکت کشت خشخاش حتی دهقان بیچاره نیز صاحب لقمه نانی شده و قاچاقبریکه سالها مصروف قاچاق انسان در مرز های ایران و پاکستان بود حالا ازینطریق صاحب مال و منال درینجا و حتی آرگاه و بارگاهی در دوبی و قطر و قدرت سیاسی در پارلمان و کابینه کشور شده.
بلی اینها همه از برکت جنگ بوده و اگر روس در کشور ما تجاوز نمیکرد و زمینه را برای استفاده جویی و آتش افروزی امریکا مساعد نمیساخت ما شاید تا امروز صاحب قصر های عروسی شام پاریس و عزیزی بانک نمی شدیم و هنوز هم آسمان کابل مانند آسمان چاریکار و بامیان آبی رنگ و از جاده هایش هر یک ساعت بعد یک موتر عبور میکرد ، پس اینهمه ترقی و پیشرف را مدیون تجاوز روس و خیانت امریکا هستیم و باید قدر آنها را بدانیم !
با تقـــــــــديم حــــــــــــرمت
حقــــ(شـــمس الحــق)ــــانی
پيام‌ها
13 جنوری 2012, 21:10, توسط ن.ب
كدام ارامى,كدام امنيت؟
اكر ارامى و امنيت ميبود مردم مغز كله خر را خورده بود به شورش و اغتشاش و بر اندازى رزيم نا بكار دست ميزدند.بيكارى و بيداد و ظلم حكام و حكومت هاى تك قومى سبب تباهى ميشود.
كابل مركز كشور ما اولين بايتخت است كه كاناليزاسيون ندارد.
در سابق هم جيزى نبود.