No Censorship!

قضا را در مملکتی که افغانستانش خوانندی، نظام طالبان سقوط کردی و جمعیتِ غالبان، آزادی بیان اعلام نمودی. قانونی توشیح گشتی که نه املایش صحیح بودی و نه انشایش فصیح؛ ولی شرایطی سهل را قایل گشتی و مردم بر حقی از حقوق خود نایل.

به ناگاه جماعتی از مردم به دفتر ها شتافتی، جراید و روزنامه ها ثبت کردی و کار بدانجا کشیدی که رادیو ها و تلویزیون ها در روشنگری اذهان تلاش کردی و سِر های پنهان بر همگان فاش.

در آشفته بازار سیاست، کار بدانجا کشیدی که نه از این آزادی سودی به دست حکومت افتادی و نی هم گشادی در امورِ رعیت.

حکمرانی از حکمرانان را شنیدم که می گفت، در کشوری با این بیسوادیِ در میزان بلند، عجبم آید که شماری چند، بیگمان دست به کار هایی زنند که در پیامدش هیچ نیابند مگر گزند:

آن نشنیدی که فلاطون چه گفت                 مور همان به که نباشد پرش

آن کس که توانگرت نمیگرداند                      او مصلحت تو از تو بهتر داند

کاتبان و سخنرانانی چند که حتی تنفس های شان سیاسی بودی، در صفحات جراید و تلویزیون ها و نوا های رادیوها، به جنگِ همدگر افتادی و هرکس به شمولِ حکومت از این حوادث به تنگ.

سَیِدی که مخدومش می خواندند از مسندِ فرهنگ برافتادی و مردی به نام، خرم و کریم، ولی در کلام، سرهنگ و غلیم، بدان سوار گشتی و چپ و راست، حکم راندی که چنین خلقی را چنان آزادی نشاید، ورنه ما را این زمامداری دیری نپاید.

خُرًم قصد کردی که بابِ کَرَم بر مردم ببندی؛ قانونی از نو به نوشتار آوردی و مخفیانه اش به پارلمان رهسپار. قلم ورزانی چند از سِرِ وزیرِ بدمست، آگاه گشتی و با هم همدست، تا مگر حقِ خویشتن بازستانند، و با هم بگفتی:

مورچگان را چو بود اتفاق                           شیر ژیان را بدرانند پوست

آنان در های پارلمان بکوفتی تا مگر تسکینی بیابند برای خاطرِ مسکین؛ ایشان را وعده و وعید رسیدی که این آزادی را در حدِ کفایت، حمایت نماییم و بابِ مسدودِ شکایت را بر شما عنایت.

از شانسِ ابتر، از آن سوی دهر، دیدَبان حقوقِ بشر، از حال بیخبر، ناگاه قیل و مقال برداشتی که کار و کمالِ پارلمان، گروهی گنهکار را به دست است! ما بر ضدِ اینان اقدام همی کنیم تا از آنان طلبِ اکرام.

پارلمانی ها، از این سخنانِ مفت برآشفته گشتی و در عین مخالفت ها با همدگر جفت؛ بی خیال نسبت به آن قانون گشتی و در غمِ خود مجنون. ابنای آدم بر سرک ها کشیدی تا بیگناهی خود ثابت گردانی و دیدَبان را ساکت:

نبینی که چون گربه عاجزشود                    بر آرد به چنگال چشمِ پلنگ

آن همه عیب در قانون از دیده ها غیب گشتی، قلم ورزان را تافتة خیال بافته، شکافته ماندی و چیغ برداشتی که کردارِ وکیلان درد خود شان را شافی باشد، نه رنج ما را کافی و آن همه بی توجهی ها در سالِ پار را تلافی: