گزاش زیردرهفته نامه سیمرغ نشرشده بود .شب پانزدهم از شب های کابل برگزار گردید تهيه شده توسط : مدیر سایت - ۱۶ ثور ۱۳۹۱ به سلسله ی برگزاری شب های کابل، این بار شب پانزدهم از شب های کابل به عبدالواحد رفیعی داستان نویس مطرح و جوان کشور اختصاص داشت. شب های کابل برنامه ی ادبی و فرهنگی است که هرازگاهی از سوی خانه ی ادبیات افغانستان باهمکاری مؤسسه ی تحصیلات عالی ابن سینا، انتشارات تاک و مرکز تعاون افغانستان برگزار می گردد. تاکنون چهارده شب از شب های کابل برگزار گردیده است. شب پانزدهم از این شب ها به عبدالواحد رفیعی اختصاص داشت که در سالن اجتماعات دانشگاه ابن سینا بر گزار گردید. سخنرانان هریک پیرامون آثار آقای رفیعی به سخنرانی پرداختند. علی پیام، تقی واحدی و محمد حسین محمدی سه تن از داستان نویسانی اند که پیرامون آثار رفیعی صحبت نمودند. علی پیام در سخنان خود گفت: “عبدالواحد رفیعی ای که من از وی سخن به میان می آورم دارای نقش های متنوع و شخصیت فرهنگی چند بعدی است. عبدالواحد رفیعی در نقش داستان نویس، عبدالواحد رفیعی در نقش گزارش گر، عبدالواحد رفیعی در نقش طنزپرداز و عبدالواحد در نقش عکاس لحظه های زندگی مردم حوزه جنوب غرب.” پیام همچنین اظهار داشت: “داستان های عبدالواحد مجموعه پازلی را می ماند که اگر کنار هم قرار بدهیم بخش هایی از مجموعه منسجم زندگی مردمی را تشکیل می دهد با تصاویر روشن و بومی. دیالوگ هایی که با استحکام و قدرت ارائه کرده است بیان گر مستندسازی است که بخش هایی از میراث مشترک غیر ملموس بشری را از خطر و مرگ نجات می دهد.” پیام، زبان داستان های رفیعی را روشن و شفاف دانسته گفت: “زبان آثار داستانی رفیعی روان و شفاف و روشن است. تصاویر و شخصیت های صمیمی اش که به خوبی پرداخت شده است، از برجستگی های داستان های رفیعی است. رفیعی از جزو آن دسته نویسنده هایی است که همه چیز در داستانش واقعی و حقیقی بیان شده است. عیناً نقاشی است که روی بوم نقاشی اش سوژه را به شکل واقعی تصویر کند.” تقی واحدی از دیگر سخنرانان محفل بود. او درباره ی زبان داستان های رفیعی گفت: “زبان داستان های رفیعی روایی است و با چاشنی طنز همراه گردیده است. گفت وگوها فهم روایت را برای مخاطب آسان کرده است. گفت وگوها و روایت ها بدون پیرایه و جذاب اند.” به نظر آقای واحدی، “گاهی فلسفه بافی ها در داستان های رفیعی، روند روایت را مختل کرده است.” واحدی رفیعی را استعداد درخشان در عرصه ی نوشتن داستان برای کودک و نوجوان خواند و گفت:”رفیعی می تواند یک داستان نویس خوب برای کودک و نوجوان باشد. آقای رفیعی می تواند به راحتی داستان هایی برای کودکان و نوجوانان بنویسد.” واحدی در بخش دیگری از سخنان خود مقدمه چینی ها راطولانی را از عیوب کار آقای رفیعی دانسته اظهار داشت: “مقدمه چینی های طولانی باعث شده است که ما با پارچه های متفاوت در داستان های رفیعی روبه روشویم. این مقدمه چینی ها، ساختار داستان را برهم زده اند؛ چنان چه در داستان “قفس سیمی پدر” یا “پیراهن سیاه با گل های سرخ”، یا داستان “چکری در شهر با خلیفه مامور” با این مشکل مواجهیم.” به عقیده ی واحدی پراکنده کاری باعث شده است تا رفیعی در داستان های اخیر خود نتواند از عناصر داستانی به خوبی بهره ببرد. محمد حسین محمدی از دیگران سخنران محفل لذت بخشی را از مهم ترین برجستگی های داستانی رفیعی خواند و گفت: “وقتی داستان های رفیعی را می خوانم، خوشم می آید. داستان های رفیعی به خواننده لذت می دهد.” محمدی همچنان قصه گویی را از دیگر برجستگی های داستان رفیعی دانسته گفت: “رفیعی نویسنده ی تا حدی کلاسیک است. او این روش را آگاهانه انتخاب کرده است. به همین خاطر قصه گویی برای او خیلی مهم است. لذا رفیعی را می توان به لحاظ تکنیکی یک قصه گوی موفق وخوب خواند.” محمدی در ادامه ی سخنان خود، به یکی دیگر از مشخصات داستان های رفیعی اشاره کرد. به نظر وی بومی گرایی به داستان های رفیعی برجستگی خاص بخشیده است. او اظهار داشت: “رفیعی از زبان بومی هوشمندانه استفاده کرده است؛ هم در قلمرو زبان وهم در قلمرو جغرافیا. رفیعی ساختار زبان بومی را وارد داستان هایش کرده است و در این کار بسیار موفق است.” دقیق نویسی از وجوه دیگر داستان های رفیعی است که محمدی بر آن انگشت نهاد و گفت: رفیعی بسیار دقیق می نویسد. وقتی از اجتماع می نویسد یا از عشق سخن می گوید، در هردو حالت دقت از مشخصه های داستان های اوست. محمدی در یک جمع بندی، رفیعی را نویسنده ی موفق دانست و گفت: رفیعی در داستان هایش زندگی می کند.
