افغانها وافغانستانیها در پالتاکهای انترنتی چی میگویند؟

شاید برای یک روشنفکر واقعی که وابستگی قومی ونژادی به یکی از اقوام ساکن سرزمین بنام افغانستان دارد تحمل شنیدن لاطائلات دشنامهای رکیک وخارج از چوکات خیلی گران باشد اما اگر قدر تحمل شنیدن را ازخود کند در می یابد که سویه وسطح روشنفکران ما تا به چی اندازه از رشد واعتلای فرهنگی وادبی رسیده است.

بار من در اطاق سرزدم که مدافع قومیت پشتون بود خانم را یافتم به اسم مستعار "نازو" وی خودرا درین پالتاکها نماینده رسمی وبلا منازع قوم پشتون جا زده است وی برای جذب شنونده گان خویش پیام های دعوت میفرستند که بفرمایید داخل روم من شوید وبشنوید که من چی درفشانی میکنم.

بمجرد بلند شدن آواز این خانم شنیدن نام آلات تناسلی بالهجه شیرین وردکی به زبان پشتو ودشنام علیه اقوام غیر بشتون گوشم را نوازش کرد تعجب برایم دست داد که خداوند چنین مخلوقات را نیز در کره زمین خلق کرده است .

مضحک ترازهمه این است که این خانم باهمه دشنامهای رکیک ونداشتن عفت کلام از طالبان نیز بعنوان یک لشکر نجات دهنده امت اسلام یاد نموده و دفاع میکند واز دین اسلام نیز بعنوان یگانه شریعت غرا وابدی برای انسانها یاد میکند همه را به اطاعت از دستاتیر شریعت محمدی نیز فرا میخواند.

در دقایق بعدی یک پیام دیگر برایم رسید که در اطاق دیگر بحث روی اقوام وملیت ها وشناسائی اقوام افغانستان در جریان است شما میتوانید آنجا تشریف ببرید بمجرد ایکه دکمه yes را فشار دادم آواز های خیلی آشنا را شنیده که در نکوهش امیر عبدالرحمن خان سخن میراند خیلی علاقمند شدم که به همین اطاق ادامه بدهم حتما چیزی خواهم آموخت اما چند لحظه بعد شنیدم که نوبت سخن به شخص دیگر میرسد که وی درد خیلی جانکاه را از زمان امیر عبدالرحمن تا به طالبان کشیده است وی مایک را میگیرد بالهجه شیرین هزاره گی اولا گلو را صاف میکند وخیلی مودبانه بدون اینکه به عنوان بحث متوجه شود به اسم مستعار "دنجر" خویش را معرفی نموده وآغاز سخن مینماید در ابتدا برایم امید پیدا میشود که حتما این هموطن من چیز برای گفتن دارد زیرا بنده تشخیص دادم که وی کی است از تخلص اصلی خیلی زیبای این آقا بوی یک اکادمیسن بمشامم رسید اما چند دقیقه نگذشته بود که آین آقا به صحبت خویش چنین ادامه داد:

" خوب دوستان عزیز من ازاینکه تازه وارد این اطاق شده ام نمی دانم که راجع به چی صحبت شده اما من یک چیز را میدانم که خدا کند مرا در جمله قومپرستان ونژاد پرستان حساب نکنید مشکل این است که هویت افغان ونام افغاننستان یک نام کثیف و بدبوی است که مربوط قوم کثیف و سراپا قبیله ئی و خیمه نشین بیابان گرد پشتون اطلاق میشود من این هویت تحمیلی را اصلا قبول ندارم بانی این افغانستان شخص را میدانم که وی احمدخان ابدالی نامداشت وی شخص نهایت بد.......................بود من با او هیچ وجه مشترک ندارم نه تنها با او بلکه با جنس پشتون کثیف من هیچ وجه مشترک ندارم حالا وقت این فرا رسیده است که اقوام غیر پشتونی چون ازبک ها هزاره وتاجکها باهم یکی شوند علیه سلطه چندین صد ساله قوم پشتون بپا خیزند آنها را به حال خودشان رها کنند آنها میدانند ملاعمر کور شان و هر نظام دلخواه که میخواهند برای خود ایجاد کنند باید ما اقوام غیر پشتونی باهم یکی شویم"

سخن ها به همین شکل ادامه میابد تا بار دیگر نوبت به میزبان وگرداننده بحث بالهچه شیرین کابلی میرسد وی در نهایت ادب واخلاق از سخنران قبلی تشکر نموده وی را باالفاظ چون جامعه شناس بی بدیل وروشنفکر توانا مورد نوازش قرار داده وسخنانش را با ارائه تبصره های تائیدی خیلی نازک استقبال مینماید وبعد نوبت به سخنران بعدی میرسد که تازه برای اولین بار داخل شده است:

"بلی مهمانان گرامی!

مااکنون یک مهمان تازه وارد داریم نمیدانم نامش را من خوانده نتوانستم خوب می بینم که علامه دستش را بلند کرده شاید چیز برای گفتن داشته باشد ببنیم که این برادر چی میگوید خدا کند که چیز های خوب بگوید."

این سخنران که چندان سابقه مهمانی درین اطاقها را ندارد چون خیلی شوکه شده وخواسته است که بنا بر مسوولیت دینی ووجدانی که دارد چیز بگوید و دوستان را از اینهمه زیاده روی وافراط گرائی منع کند اما بمجرد اینکه کلامش بمذاق گرداننده جور نمی آید سخنش قطع شده وبرای ابد نامش بلاک میشود تا دیگر درین بحث اشتراک نکند ومتعاقب آن برایش گفته میشود که:

" آقای نصحت گر برو این نصحت هارا برای زنت بکن ما به همچو نصیحت ها ضرورت نداریم فامیدی؟

تو هرکی استی حتما نوکرفاشیسم قبیله گرائی پشتون هستی برو خود فروخته بی وجدان بی ناموس بار دیگر درین روم نیائی که خواهرت را چنان وچنا میکنم................"

آری!

اینجا شنونده گان دیگر نیز سخن را درک میکنند که گپ از چی قرار است. دیگر هیچ کس جرأت اینرا نمیکند که مایک را گرفته مخالف افکار واندیشه های میزبان محترم سخن براند.

قابل یاد آوری میدانم که نگارنده تعداد زیاد از گوینده گان وگرداننده گان این اطاقهای پالتاکی را باوجودیکه ازنامهای مستعار استفاده میکنند خصوصا آنهایکه دنبال هویت سازی استند شخصا وحضورا می شناسم اما بدلایل معین نمیخواهم که درین مقاله از آنها نام ببرم ولی ذکر چند نکته را درین نوشته لازمی میدانم که افغانستان بعداز گذشت اینقدر تلخی ومرارت وعدم استحاله قومی برای اولین بار درخارج از افغانستان از امکانات خوب تخنیکی در بحش وسایل اطلاعات جمعی برخوردار شده است اما تاکنون چیزیکه دربین اینگروه از تحصیل کرده گان مقیم خارج احساس میشود همانا نبود یک وحدت فکری واعتقادی است جامعه سخت متلاشی واز هم پاشیده دروادیهای تحیر هویت وهویت سازی سرگردان به هیچ صورت نمیتواند بدون توجه به زیر ساختهای اصلی آن با چنین پالتاکها و دشنامها ونفی یکدیگر به یک جامعه مرفه وآزاد وانسانی برسد.

ازطرف دیگر در غرب با پیشرفت های محیرالعقول که در ساحات مختلف زنده گی روی داده است استفاده های اینچنینی از وسایل تخنیکی هیچ مصرف گزاف ندارد که به استفاده کننده گان از روی دقیقه ویا ساعت با ایشان محاسبه شود.

اگر چنین می بود شاید هیچ افغان حاضر نمیشد که یکدقیقه وقت خودرا بخاطر ارائه افکار وعقاید خود بمصرف برساند خواه حق یا باطل.

اینهمه اطاق سازی ها بحث نمودن ها فقط وفقط از بیکاری وبی برنامگی وفرونشاندن عقده های روحی وروانی حکایت میکند که شاید از یک جهت مثتبت تلقی شود اما از جهت دیگر دلالت به بی برنامگی ونبود یک استراتیژی واحد میکند.

زیرا آنچه که تعین کننده است نقش مردم پا برهنه است که در داخل افغانستان زنده گی میکنند آنها استند که برای خویش هویت میسازند ویا نمیسازند نقش این گرداننده گان اطاقهای گپ سرا در انترنت نقش حاشیوی بوده جز اینکه وقت گرانبهای خویش را صرف دشنام دادن به یکدیگر کنند دیگر چیز عاید حالشان نخواهد شد.

درسطح ویب سایتها نیز چنانچه که دیده میشود وضعیت مشابه به وضعیت پالتاک هاست طوریکه یک نویسنده مجبور است بخاطر رعایت خاطر گرداننده یک ویب سایت از آنچه که دلش میخواهد بنویسد صرف نظر کند وبا حقایق چنانچه که هست برخورد ننموده تا سبب رنجش مدیر ویب سایت فراهم نشود ویااینکه ازطرف مدیر ویب سایت برایش گفته میشود که من بخاطر دوستی که بافلان نفر دارم ازنشر مضمون شما باید خود داری نمایم تا وی از من نرنجد و در آینده هکاری خویش را بامن قطع نکند شخص بنده نمونه های از عدم نشر مقاله ها را درسایت افغان جرمن انلاین قبلا نوشته ام که خواننده گان عزیز میتوانند به آن رجوع کنند مقالات که بدلایل مختلف با اعمال سانسور مواجه شده اند .

بناء این خود میرساند که ما به جز سایت کابل پرس^? خودمان تاهنوز از وضعیت آزادی بیان بمفهوم واقعی کلمه برخور دارنیستیم هرکس از آزادی بیان صحبت میکند اما وقتیکه انتقاد متوجه خودش ویا قوم مربوطه اش صورت بگیرد آنرا بیرحمانه زیر ساطور سانسور قرار میدهد آنچه که برای خود نمی پسندند برای دیگران می پسندند این است وضعیت دموکراسی دربین روشنفکران افغانی مقیم غرب.

از نظر روانی نیز این روشنفکران دچار اختلالات گوناگون روانی میباشند به این معنی که هر دارنده ویب سایت ویاهم دارنده اطاقهای پالتاک فکر میکند که وی با همان داشته خود حتما تاثیر خیلی شگرف بالای اوضاع جاری در کشور خواهد داشت که این خود یک نوع مرض روانی است.

زیرا طوریکه در بالا نیز تذکر رفت که این دوستان ما در اروپا صرف میتوانند یک مصروفیت برای خودشان ایجاد کنند کمتر کس در کشور چون افغانستان که درگیر بسا مشکلات روزگار است میتواند اینهمه سایت ها و اطاقهای پالتاکی را بشنود و یا بخواند. آنجا غم غم یک لقمه نان است که آنرا دزدان عصری بنام متخصص وتکنوکرات وغیره از دهن مردم بیچاره ربوده اند ومردم بیچاره را بنام حاکمیت فلان قوم ومحرومیت قوم دیگر بجان هم انداخته اند.

این هموطنان خارج نشین ما فراموش کرده اند که باچی خواری وذلت وقبول هرنوع مشکلات طافت فرسا خودشانرا به غرب رسانیده وبا دادن پناهنده گی سیاسی امروز از امکانات خوب زنده گی برخوردار هستند.

این هموطنان فراموش نموده اند که به چی تعداد انسانهای دیگر بخاطر رسیدن به یک زنده گی آبرومند به کشورهای اروپائی حین عبور از راه بحری طعمه امواج خروشان بحر گردید ولقمه ماهی های دریاها گردیده اند. شاید که بسیاری ازین هموطنان ما نیز جزو همین گروهای نجات یافته باشند که امروز بااستفاده از این امکانات به دشنام دادن علیه یکدیگر می پردازند.

هل من عاقل یعقل؟