نامه سرگشاده
شاعران جهان به

دبیر کل
سازمان ملل متحد، بان کی مون

رییس کمیسیون
اروپا، خوزه مانوئل باروسو

و رییس
جمهوری ایالات متحده آمریکا، باراک اوباما

آقایان،

با گذشت
بیش از یک قرن جنایات سیستماتیک همچون نسل کشی، به بردگی گرفتن، تجاوز جنسی، جنایات
جنگی و تبعیض علیه مردم هزاره، هزاره بودن همچنان در پاکستان و افغانستان جرمی آشکار
محسوب می شود.

 آخرین
کشتار وحشیانه هزاره ها بدست گروه های تروریستی به تاریخ 10 جنوری سال روان میلادی
در کویته پاکستان طی یک حمله تروریستی برنامه ریزی شده رخ داد که درآن بیش از یکصد
تن کشته شدند. در طی چند سال گذشته، فقط در پاکستان بیش از هزار تن از مردم بیگناه
هزاره در جریان حملات مشابه تروریستی به قتل رسیده اند.

مردم هزاره
امروز حتی در خاک آبایی شان افغانستان نیز از امنیت برخوردار نیستند. برای نمونه، هزاره
ها همه ساله توسط کوچی های افغان که از طرف طالبان و حکومت افغانستان حمایت می شوند،
به صورت فجیعی به قتل می رسند. جاده های مناطق هزاره نشین توسط طالبان مسلح مسدود شده
و وسایط نقلیه آنها غارت گردیده و خودشان به قتل می رسند.

 درمناطق
مرکزی افغانستان که جمعیت قابل توجهی از مردم هزاره ساکن اند، آنان به حاشیه رانده
شده اند و از ابتدایی ترین حقوق مشروع خویش محروم می باشند. آنان هنوزهم از یکسو زیر
حملات طالبان قرار دارند و از سوی دیگر از تبعیض سازمان یافته که توسط حکومت افغانستان
اعمال می شود رنج می برند. در نتیجه میلیون ها تن از مردم هزاره با هزاران دشواری مجبور
به ترک وطن شان شده در کشورهای مختلف تقاضای پناهندگی می کنند. این پناهجویان در برخی
موارد در این کشورها نیز با شرایط ناگواری مواجه می شوند.

 مردم هزاره،
به عنوان بومیان افغانستان تا پیش از قرن نوزده میلادی، حدود 67 درصد از جمعیت کشور
را تشکیل می دادند. در قرن نوزدهم میلادی، مردم هزاره دوبار با قتل عام و بردگی مواجه
شده اند. آنان با کوچ اجباری روبرو شده و سرزمین های شان که قسمت های جنوبی افغانستان
امروزی را تشکیل می دهد، به زور از آنان گرفته شده است. در این دوره بیش از 60 درصد
جمعیت هزاره ها به قتل رسیده و هزاران تن آنان به عنوان برده فروخته شد.

تاریخ
افغانستان در قرن بیستم میلادی، سراسر با خون هزاره ها و تبعیض سیستماتیک علیه آنان
رنگین شده است. به تاریخ 10 و 11 فبروری/فوریه سال 1993 میلادی درمنطقه افشار کابل،
حکومت مجاهدین و متحدین آنان هزاران تن از زنان، مردان و کودکان بیگناه هزاره را کشته
و زخمی کردند. در ماه آگوست سال 1998 میلادی، طالبان بیش از ده هزارتن از مردم هزاره
را در شهر مزارشریف واقع درشمال افغانستان قتل عام نمودند. در سایر نقاط افغانستان
نیز مشابه آن حمام های خون برپا شد. علاوه بر این جنایات خونین، نابود سازی فرهنگ و
پیشینه تاریخی این مردم و تبلیغ تاریخ نادرست و معلومات نادقیق در مورد هزاره ها، استراتژی
بعدی دشمنان این مردم بوده است.

 برای نمونه،
درماه مارچ/مارس سال 2001 میلادی، طالبان، پیکره های بودای بامیان را که سمبول تاریخ
و فرهنگ هزاره ها و از جمله شاهکارهای پنهان میراث انسانی نیز می باشند، با رسوایی
تمام منهدم ساختند. هزاره ها حداقل به مدت دو قرن از وقوع چنین جنایاتی رنج برده و
تاکنون نیز با آن مواجه اند.

 از این
روی، ما شاعران، از کشورهای مختلف جهان، همبستگی خویش را با مردم هزاره اعلام داشته،
از شما رهبران جهان می خواهیم در موارد زیر اقدامات لازم را روی دست گرفته تا امنیت
و سلامت مردم هزاره و فرهنگ آنان بصورت مناسب تضمین گردد:

 1- اعلام وضعیت اضطراری در مورد شرایط هزاره ها
مطابق با کنوانسیون جلوگیری و مجازات نسل کشی

 2- اعمال فشار دیپلوماتیک بر حکومت های افغانستان
و پاکستان جهت متوقف ساختن فوری تبعیض علیه مردم هزاره و متوقف ساختن حمایت از تروریست
هایی که علیه این مردم دست به خشونت می زنند

 3- درخواست از کشورهای عضو کنوانسیون پناهندگان
برای حمایت از پناهجویان هزاره و اعطای پناهندگی به آنان

 4- تشکیل یک کمیسیون بین المللی حقیقت یاب جهت تحقیق
در مورد جنایات علیه هزاره ها

 5-  تشکیل پرونده های جامع نسل کشی و جنایت شدید
در دادگاه های بین المللی همچون دادگاه بین المللی جزایی (آی .سی. سی)

 6- بیش از یک صد و پنجاه هزار سرباز بین المللی
در افغانستان مستقر هستند که باید قبل از ترک افغانستان، امنیت هزاره ها را تضمین نمایند.

 7- درخواست از رسانه های جهانی برای تحقیق و اطلاع
رسانی در مورد فعالیت هایی که علیه مردم هزاره بويژه در افغانستان و پاکستان در جریان
است.