زندگی در «ویرانسرای» برادران راضی و ناراضی کرزی به چه قیمت؟

 در اعلاميه امروز وزارت تحصيلات عالي افغانستان درباره وضعیت یک هفته
اخیر دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه کابل بیان شده است که:

1) حل هرگونه موضوع هاي علمي واکادميک تحصيلي درصلاحيت موسسه هاي تحصيلات
عالي مي باشد وتنها وزارت تحصيلات عالي وموسسه هاي تحصيلات عالي مرجع قانوني براي تصميم
گيري درمورد سرنوشت آموزشي محصلان وسرنوشت اکادميک استادان اند،بنابراين ازنهاد هاي
غيرمسؤل وگروه هاي سياسي تقاضا مي شود که به بهانه ي حل مشکل محصلان،دست به تحريک ومداخله
نزنند.

2) انفکاک رئيس ويک تن ازاستادان پوهنحي علوم اجتماعي که ازسوي بعضي ازرسانه
هاي همگاني انعکاس يافته است،صحت ندارد.

3) براي رسيده گي به مشکل پيش آمده،دوکميسيون به نام هاي کميسيون حقيقت
ياب وکميسيون مصالحه مرکب ازاستادان بي طرف ونماينده گان محصلان واستادان پوهنحي علوم
اجتماعي ذيدخل درقضيه تشکيل شد،اين کميسيون ها قرار است خواست هاي طرف هاي قضيه را
همه جانبه بررسي نمايند ودرمورد عادلانه،بي طرفانه وبرمبناي معيارهاي علمي واکادميک
داوري کنند.

4) کميسيون هاي تشکيل شده مکلف شدند که حداکثر ازتاريخ ايجاد،طي ده روز
کارهاي خود را نهايي کنند.

5) تازمان نهائي شدن کارکميسيون هاي ياده شده،هيچ کس نبايد به نام دفاع
ازحق طرف هاي قضيه،روند تدريس درپوهنتون ها را اخلال کند.

6) تدريس درپوهنتون کابل ازروز شنبه 11جوزا به صورت عادي ادامه مي يابد.

آیا «سپنتا» و «شهرانی»، آگاهانه، وارد این بازی شدند یا اینکه فریب خورده
اند و با وجود دلسوزی برای سرنوشت دانشگاه و دانشگاهیان چنین بازیچه قرار گرفتند؟

 اصلا نقش فردی به نام «عبید» ـ بخوانید وزیر صاحب ـ در این معرکه چیست؟
آیا این بنده خدا اصلا زبانی برای حرف زدن و دست و پایی برای همان «دست و پا زدن» دارد
یا نه؟

برادران راضی کرزی در دانشگاه کابل که با اندیشه های برادران ناراضی کرزی
توافق ذهنی و عملی دارند، چه سنبه پرزوری دارند که یک وزارتخانه را که نه، بلکه یک
کشور را چنین به عقب می رانند؟

در گیرودار امید و نومیدی باید گفت نطفه توطئه ها در «ارگ» بسته شده است
و ما چه خوش خیالیم که در مملکت دزدان و برادران راضی و ناراضی کرزی می توانیم با
«اعتصاب» و «تحصن» و «سخن گفتن» مدنی به خواسته های خود برسیم.

 امروز «پنج شیر» را آتش زدند و فردا «بامیان» را و دیگر روز، ولایت آرام
دیگری را هم به آشوب می کشند...

این است زندگی در حاکمیت طالبانی و سراسر دروغ و فساد «کرزی»... این است
تنها پاسخ طالبان نیکتایی دار و لنگوته دار به دستان بی سلاح اقوام ستم کشیده افغانستان
که مجبورند در این سرزمین نکبت بار زیر یوغ «حاکمیت قرون وسطایی» طالبان در «ارگ» و
«دروازه قندهار» زندگی کنند.

 ما چه گناهی کرده ایم که در این «ویرانسرا» به دنیا آمده ایم؟ ما چه گناهی
کرده ایم که باید با «دژخیمان» بی چیزی که جز «شقاوت» و «جهالت» در سرشتشان نیست، در
یک سرزمین زندگی کنیم؟