2014 کابوس یا رویا؟
پیرامون چالش های پیشروی کشور بعد از خروج نظامیان خارجی
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
چه سرنوشتی بعد از سال 2014 در انتظار ما خواهد بود؟
به جرات میتوان گفت افغانستان بعد از سال 2014 مبدل به بزرگترین معمای جهانی قرن اخیر گردیده که ذهن میلیاردها انسان در گوشه وکنار جهان را به مصروف نموده و هزاران صفحه در رسانه های مختاف جهانی را به خود اختصاص داده است.تب 2014 آنچنان فراگیر و دارای عمومیت بوده است که حتی در سرک ها و سرچوک های کارگری داغ ترین بحث در بین جمع را تحلیل و تجزیه آینده افغانستان تشکیل میدهد.هرشخص بنا به ضمیرباطنی و نیزتجارب محیطی خویش و برداشتی که نسبت به اجتماع و اوضاع فعلی دارد ،نگرش خاص خود را در مورد افغانستان و2014 ارائه نموده ومورد بحث های گروهی به اشتراک میگذارند.تفاسیرمختلفی که گاهاً بسیار خوش بینانه پنداشته شده وبعضاً نیز مصیبت وار وفاجعه گونه آینده کشور ما پیش بینی مینمایند.تحلیل هایی که به هیچ وجع نمیتوان فیصدی مشخصی بر صحت مندی هریک از آنان مشخص نمود ویا به طور دقیق و بدون هیچ گونه شک و تردید حق را به یکی از این جوانب داد، معمای افغانستان دارای گسترده گی و پیچده گی خاصی بوده و حتی بزرگترین ونامی ترین سیاستمداران وکارشناسان امور سیاسی نیز در حل آن مردد می باشند.همین مسئله سبب گردیده که 2014 تبدیل به کابوس قشر عظیمی از اجتماع شده که با کنار هم چیدن پازل اوضاع کنونی کشور و نصب تکه های بیکاری،مهاجرت روزافزون،فقر، اوضاع نامساعد امنیتی، جناح بندی های سیاسی که در راس احزاب نظامی گذشته قرار گرفته اند،تورم،خشک سالی و سایر موارد در کنار هم و تکمیل تصویر ذهنی افغانستانی آینده . مسلماً تصویری وحشتناک از آینده افغانستان را ترسیم خواهند نمود.البته این نکته قابل ذکر است که اکثریت این تحلیل های منفی و توهم های وحشتناک از جفرافیایی محیطی هرشخص منشاگرفته طوریکه اگردر مورد آینده کشور از شخصی که در بامیان زندگی میکند پرسیده شود جواب خوش بینانه تری نسبت به شخصی که باشنده قندهار ویا غزنی باشد میدهد.در این میان اندک سیاستمداری می باشد که با تفکرعمیق ودرمقیاس ملی و با در نظر داشت جوانب مختلف اجتماعی وسیاسی کشورتحلیلی و گزارش به جایی از سرنوشت مردم ما به نشر رسانده باشد.
قبل از ارائه هرگونه دیدگاهی در مورد آینده باید به سه نکته اساسی توجه جدی داشت :
1- بعد از سال 2014 و خروج نیروهای خارجی از کشور بزرگترین تهدید ما چه اشخاص وگروه هایی خواهد بود؟
2- امریکا درآینده افغانستان چه نقشی و در چه حدی بازی خواهد کرد؟
3- حکومت و نظام اداری وسیاسی کشور با چه دگرگونی هایی روبرو خواهد بود؟
برای جواب دادن به سوال اول با صراحت میتوان اعلام نمود که طالبان در آینده کشور به هیچ وجعی نمی تواند خطر جدی جهت فروپاشی نظام و دولت نو چای دموکراسی در کشور قلمداد گردد.هرچند قابل ذکر است شاید طالبان سالیان متمادی این توان را داشته باشد که به عنوان یک گروهک تروریستی خرابکار دامنه عملیات ها خویش را در سطح محدودی از جغرافیای گسترده کشور همچنان ادامه داده و نقاط قبیله نشین و سرحدی کشورخصوصا در مناطق جنوب و جنوب شرقی کشور را با چالش هایی روبرو نماید. ولی با در نظر داشت آمارهایی که از نهادهای امنیتی به گوش میرسد و حتی طالبان نیز قادر به رد و انکار آن نیستند.گروهک طالبان دیگر از توانایی های بالقوه سالهای گذشته برخوردار نبوده وعلاوه چالش های بیرونی و سرکوبی های همه روزه دچار مشکلات کمیتی همچون کمبودتسلیحات وپرسونل وتضعیف روحی نیز گردیده ،به طوریکه علناً طالبان در معرض انشعاب های مختلف قرارگرفته و در بعضی مواقع دامنه این اختلافات و تفاوت ایده لوژی ها به جنگ های خونین کشیده شده و برتلفات طالبان می افزاید.همچنین سازمان های ساپورت کننده این گروه ها نیز اکثراً یا بایکوت شده و یا سرکوب و از هم پاشیده شده وشیرازه اقتصادی طالبان والقاعده با سقوطی باور نکردنی مواجه گردیده که همین امر سبب گردیده که طالبان افغانی دست به چور وچپاول مردمی وغارت قریه جات زده و با اعمال خشونت وسرقت های ناجوانمردانه تا حدودی خود را از منابع محدود اقتصادی بهره مند سازنند. که خوش بختانه خیزش های مردمی در اکثر نواحی کشور این راه را نیز بر روی آنان مسدود کرده و شدیداً عده ای از این گروهک های تروریستی را درتنگنا قرار داده و نهایتاً مجبور به پیوستن به پروسه صلح نموده است.
طالبان درصورتیکه که از نهادی جدید ساپورت نگردند بدون شک خطر جدی در برابر آینده سیاسی ما نخواهند بود،و افغانستان هیچگاهی مبدل به امارت اسلامی و خانه امن القاعده نخواهد شد.
پس معظل اصلی کشور در آینده چه خواهد بود؟
اما برای جواب به این سوال باید شرایط فعلی کشور را با زمان سقوط دولت شهید فقید داکتر صاحب نجیب مقایسه نمود.بعد از فروپاشی حکومت چمهوری خلق افغانستان و روی کار آمدن جهادیون بزرگترین معظل کشور پدیدار گردید، یعنی همان جنگ قدرت .
رهبران احزاب سیاسی که زمانی رهبران جهادی خود را می نامیدند هنوز بزرگترین تهدید کشور محسوب میگردد.شخصیت هایی که هرگز خواهان این نیستند که قدرت کسب نموده را به راحتی در اختیار شخص یا حزب دیگر قراردهند و خود در گوشه ای کنار نشسته و نظاره گر اداره کشور توسط اشخاصی گردند که خط مشی وی را دنبال نمی نماید.البته این رقابت های نیز در کتگوری های مختلفی قرار دارد. در گروه اول تضاد های دوجانبه پشتونیزم وفارسی زبانان قرار دارد.به طور حتم هیچ رهبر پشتونی حاضر نیست قدرت سیاسی که در قرن های اخیر دراختیار پشتون های قرارگرفته را در اختیار فارسی زبانان قرار دهند.و از سوی فارسی زبانان به طور کل دیگر خواهان کشور پشتونیزم نیستند.و در کتگوری مذهب نیزو نگرش هرحزب به مباحث مذهبی و حقوق اقلیت ها می توان برمیزان قدرت سیاسی آینده اش تاثیرگذار باشد. اما مهمترین کتگوری نقش و میزان سهم گیری احزاب در آینده کشور است که کشور ما را مورد تهدید قرار میدهد. طوریکه تجربه به ما ثابت کرده است احزاب در تقسیم قدرت همواره با مشکل روبرو بوده و شهادت میلیون ها افغان و آواره شدن وبی خانمانی افغان های نیز از عدم تفاهم در تقسیم قدرت نشات گرفته است.احزابی فعال وقدرت مندی که در رهبریت آنان قوماندانان جهادی سابق قرار گرفته اند وهنوز قدرت و تسلیحات بی شماری را در اختیار دارند.درنتیجه باید سردمداران حکومتی فعلی بیش از طالبان فکرها و توجه خویش را متوجه احزاب ورهبران جهادی قراردهند تا شکست کلی طالبان .
ادامه دارد...
پيام‌ها
5 اكتبر 2013, 16:26
و اما باید بدانی که در همین دولت فعلی طالبان و حکمتیار افراد با نفوس دارند که به احتمال زیاد روند به قدرت رسیدن انهارا به کمک اعراب و پاکستان خیلی ساده میسازد
5 اكتبر 2013, 16:39, توسط jiran
دوستان این معما در حال حل شدن است ، این معمای که جهانیان را بخود مشغول ساخنه است مانند این میماند سال 2000 که سرو صدا های را
راه انذختند که قیامت میشود ، اب از با تکان نخورد مردم های بی سواد فکر نکننید که همه سواد دارند درست است که همه دانشگاه رفتند با سواد شدند
نه عزیزان ، سواد و دانش امروزی فرق میکند ، از راه منطق ، و این بار این سرو صدا ها در مورد افغانستان صدق می کنند ، و جند ماه دیگر این سرو صدا ها می خوابد و آب از اب تکون نمی خورد این معما در خانه های اخر قرار گرفته است قابل تشویش نسیت چیزی که به دیگ است همان در کاسه خواهند بود .
8 اكتبر 2013, 23:41
نویسندهء مضمون درست گفته است که هر کس نظر جدا گانهء در مورد آیندهء افغانستان دارد مگر باید بدانیم که هر کس قدرت تحلیل منطقی از مسایل را ندارد . چگونه میتوان شرایط امروز را با اوضاع مغشوش زمان سقوط حکومت کمونیستهای وطنفروش بی معرفت مقایسه نمود .اساس کار آن گروه بیگانه پرست از خدا غافل ، فقط دشمنی با مردم افغانستان و تسلیم خاک وطن به بادار های روسی شان بود و هدف شان خاموش ساختن صدا های آزادی خواهانهء مردم ، از طرق مختلف مانند زندانی ساختن ، اعدام و بمبارد مردم بیگناه بود با حماقت های خود آنقدر شیرازهء زندگی اجتماعی و اوضاع سیاسی را مختل ساختند که کشور و مردم بیچارهء ما را در گرداب بدبختی غرق ساختند و اگر دقیق بنگریم تمام مصایب امروزهء افغانستان محصول آن زمان است که دست کشور های بیگانه را در وطن ما باز کردند و خود شان مثل موش فرار کرده زمینه را برای به قدرت رسیدن آدم های کثیف تر از خود مهیا ساختند. با تاءسف که این کمونیست های لعین و رهبران خونخوار جهادی هنوز هم نمیخواهند میدان را رها نموده و مردم را راحت بگذارند مگر همان گونه که زور و قوت قیام مردمی ، باعث شد که حکومت کمونیستها سقوط کند بعد از سال 2014 مردم غیور افغانستان که حالا نسبت به گذشته به مراتب هوشیار تر و بیدار تر شده اند و حساسیت فوق العاده در مقابل نوکران زر خرید پاکستان یعنی طالبان دارند .اگر مردم ما متحد باشند و تحت تاثیر تبلیغات زهر آگین تفرقه طلبان نروند هیچ کسی نمیتواند یک وجب خاک افغانستان را تصرف کند چه رسد به اینکه پای کثیف طالبان به شهر کابل برسد انشالله پاکستان و طالبان خونخوار این ارمان را به گور خواهند برد. زنده باد افغانستان
12 اكتبر 2013, 10:06, توسط بیدار - قره باغ
باعرض سلام - اگر درسال 2014 اتفاق خاصی رخ بدهد یاندهد اما دل دردلخانه پنجشیریها ودیگر جنایتکاران نمیماند . که اگر طالبان به پیروزی برسند ما کجابرویم راهای فرار بسته شود کجا فرار کنیم بنابراین از همین حالا اکثرشان درحال فرار هستند وفقط درداخل افغانستان تنها ومجرد زندگی میکنند .اههههههه. خیانت وجنایت خیلی بد است درحق ملت وکشور. اما برای ما ملت فرقی نمیکند چی طالب باشد یا بد تر ازطالب پنجشیریهاست باکرزی زندیق ومرتد که قدرت دستشان است امید وار هستیم که طالبان موفق شوند چون زندگی بالای ماکه فعلا هم تلخ است بگذار که بالای جنایتکاران هم تلخ شود .