Jacques Ancet

این شعر یکی از شاعران معاصر فرانسوی هست. امیدوارم توی ترجمه اش حق اش را ادا کرده باشم.

Les poètes contemporains

Jacques Ancet

C’est, à midi, une cour

vide avec un seul oiseau

dans des flaques de soleil,

les ombres qui bougent un peu.

On ne sait pas si c’est ce

qui vient ou s’en va. C’est comme

une chaise oubliée là,

pour personne, un souffle

retenu, des voix trop loin

pour qu’on puisse les comprendre.

شاعران معاصر

ژاک انسه

دریک ظهر، دریک حیاط

خالی از یک پرنده تنها

در برکه هایی از خورشید

سایه هایی آرام در حرکتند

ما نمی دانیم که این اگر آن باشد!

کی می آید و کجا می رود همیشه این طور است

یک صندلی فراموش شده اینجا

برای هیچ کس، یک رایحه

گرفته ام، صدای های خیلی دوررا

که ما بتوانیم آ نها را بفهمیم