چشم به راه کابینه

سابق ها میگفتن " کار امروزه به فرادا ننداز"، اما متل در قرن 21 تغییر یافته و برنامه استراتیژی امریکا با کسب تجارب از کشور های صنعتی اروپایی نیز تغییر کرده و باید به کندی به پیش برود. اروپا یی ها شتاب زده همه دار و ندار و منابع طبیعی خودرا خلاص کردن و چشم به ثروت واواندوخته های کشور های غریب و بخصوص اسلامی دوخته اند که یک مشکل رقابتی به امریکا پیدا شده.

از اینکه دین گوشه دنیا، پای امریکا دخیل است و باید در تمام کار های دولتی ، غیر دولتی، اجتماعی ، سیاسی و دیگه کارهای ضروری و غیر ضروی یگان دست اندازی بکنه و جریانات را زیر چشم داشته باشه و از خاطر اینکه از یک طرف امریکا در دیگه گوشه های دنیا، عراق ، سوریه،.... مصروف است، عایدش هم کم شده و وقت هم نداره، در قبال اینکه عساکرش را هم آهسته آهسته در مدت چندین سال از افغانستان برون میکنه باید و دولت و مردم را در حالت نوسان قرار دهد که کمی دل شان به لرزه. ازین رو باید، به رهبران جدید و متفکرین دستودر دهد که امور دولتی را بسیار به دقت خوب چغل کنن و به زودی کار هارا خلاص نکنند ، از یکطرف برای مردم بیکار و بی روزگار و وسیاسیون دروغ پرداز یک مصروفیت پیدا کنن و دیگه اینکه حکومت فساد کرزی را به رخ مردم به کشند. مردم هم معتقد اند که عجله کار شیطان است.

روشن است که معرفی وزیران سنگگ شده وبه بلای مردم که نه کار دارند ، نه نان و نه آب و نه امنیت که حتی سردی زمستانه هم فراموش کرده اند و از بسکه متوجه خبر های تلویزیون اند تا عکس های وزیرانی نو را به بینند اکثریت مردم به چشم دردی گرفتار شه و اشک هایشان همو طور خودبخود میرههههه. در این ارتباط طنزک کوتاه زیررا که یک درد دل است بخوانید: