«چهل روز بی فرخنده» و «استقامت فعالان مدنی»
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
«اقتدارگرایی» (توتالیتاریسم) با نفی گذشته (منفی خود)، نفی امروز و وعده دادن فردای بهتر (موهوم و بدون برنامه)، بی شکل (یا هم‌شکل) کردن افراد جامعه، کوتوله‌پروری (حذف شایسته‌سالاری و اِعمال تبعیض)، دشمن‌سازی (بیگانه‌سازی در درون و بیرون جامعه)، قدسی‌سازی امور عادی و قهرمان‌پروری برای نابود کردن هویت فردی و حوزه خصوصی افراد می‌کوشد. وقتی حوزه خصوصی آسیب ببیند، فضای عمومی نیز برای کنش و واکنش اجتماعی مناسب نخواهد بود. به این ترتیب، دولت و نهادهای پشتیبان آن بر «جامعه مدنی» کاملا چیره می‌شوند وهویت مستقل و کرامت انسانی از بین می‌رود.
در افغانستان، وجود پدیده‌ای به نام «جامعه مدنی» که البته هنوز هویت کاملا واقعی خود را به دست نیاورده است، با همه کاستی‌ها و نارسایی‌های درونی و بیرونی‌اش، برای رویارویی با «اقتدارگرایی» در چهره‌های گوناگون دولتی و غیر دولتی‌اش ضرورت دارد.
باید با بازخوانی تاریخ کشور به ویژه از دوره امانی به این سو و رصد کردن گفتار و رفتارهای مخالفان «جامعه مدنی» ـ حتا آنان که امروزه، به فریب، جامه آن را به تن کرده‌اند ـ ، آسیب‌های «جامعه مدنی» را بررسی کنیم و به سهم خود، برای کاستن و برطرف کردنش بکوشیم.
آنلاین : http://chendavol.blogfa.com/po...
