قانونیت قانونی در" دموکراسی قوماندانان "

نویسنده محترم به دفاع از مسعود می پردازد و قانونی را به شلاق انتقاد می بندد. عجیب است. مسعود، استاد قانونی و خاینان دیگر شورای نظار و ائتلاف شمال است. چگونه می توان اینان را از هم جدا کرد. هر دو، دو روی یک سکه اند. وقتی مسعود در زمان داودخان به پاکستان گریخت و در دامن آی اس آی کلان شد و شیر وطنفروشی خورد، قانونی را کسی نمی شناخت. و باز هم وقتی کابل به خاک و خون کشیده شد و هزاران انسان در خون غلتیدند، "آمرصاحب" در رأس همه کار ها قرار داشت و به فرمان او افشار به ویرانه ای مبدل شد. قانونی کسی نیست، جز ادامه دهنده سیاست های خاین ملی (مسعود بُز رگ). آیا همین مسعود قهرمان شما نبود که به پیشواز طالبان به میدان وردک رفت و وقتی معامله شان سُر نگرفت و وزارت دفاع به او داده نشد، دو پا داشت و دو پای دیگر قرض کرد و به خواجه بهاءالدین رفت و از آنجا علیه طالبان، نیروهایش را مارش نمود. اصلاً از لحاظ ماهوی فرقی بین طالبان و مسعود وجود ندارد که بپذیریم که او ممثل دموکراسی است. کسی که به دموکراسی معتقد است، تمام دوستان و همکاران و رهروانش را دزد، آدمکش، جانی، وطنفروش، دسیسه ساز، توطئه باز و مادرنشناس تربیه نمی کند. به چند نام ذیل توجه کنید: قانونی، عبدالله، فهیم، ربانی، سیاف، خلیلی، دوستم، مزاری، محقق، عطا، حاجی قدیر، حاجی الماس، چکری، بابه جان، امان الله گذر، علم سیاه و ده ها و صدها نام ازین قبیل.
کدام یک از افراد فوق الذکر به دموکراسی و انسانیت باور دارند که قبول کنیم، مسعود به آن باور داشت. مسعود بخاطر خودخواهی و همان افکار بنیادگرایی اش بود که کابل را ویران نمود و بر هزاران دختر و پسر معصوم تجاوز نمود. همین مسعود بود که تروریستان تاجک را در آغوشش گرفت و به آنان پایگاه داد و به تمویل شان پرداخت. اگر او با افکار بنیادگرایی و اخوانی وداع نموده بود، چرا اینقدر به دوستان فوق الذکرش چسبیده بود؟ هیچ کارنامه ای از زندگی چهل و چند ساله ی او را نمی توان یافت که وقف دموکراسی و انسانیت شده باشد. او جز به فکر تاراج لاجورد و زمرد و زد و بند با این و آن کشور خارجی برای ادامه سلطه اش نبود. او حتی حاضر به گفتگو با طالبان شد، تا حاکمیت ننگینش را ادامه دهد. بنابرین تلاش برای جدا کردن و یا ایجاد نمودن مرز بین قانونی و مسعود، کار عبث و بیهوده است و به کوبیدن آب در هاون می ماند.
روزهای چسباندن عکس های مسعود در هر چهارراه و هر موتر گذشتنی است. همانطوری که مردم عراق بعد از سقوط صدام عکس هایش را پاره کرده و به آن شاشیدند، فردا مردم زجردیده ما همین کار را با عکس های مسعود و مسعودیان خواهند کرد. مطمئن باشید. هرگاه سایه تفنگ و وحشت ائتلاف شمال از سر مردم ما سایه اش را کم کند، خواهی دید که با عکس مسعود و مدافعان او چه برخوردی صورت می گیرد.

او مردم احمق بی شعور
اگر می گویید که من به شما توهین می کنم بیایید به من نشان بدهید که شما عاقل هستید. چرا شما شهامت ندارید که بگویید ما با هم جنگ کردیم ولی اشتباه کردیم. چرا شما اگر شعور دارید به خاطر نجات خود و فرهنگ و زبان و زندگی خود همدیگر را تحمل نمی کنید. او تاجیک احمق او هزاره احمق او ازبک احمق شما از بس بار برده اید عادت کرده اید که بارکش و پادو دیگران باشید.

او هزاره احمق در کجای تاریخ تاجیک سرزمین شما گرفته و شما را به قصد نابودی قتل عام کرده

او تاجیک احمق در کجای تاریخ هزاره به قصد نابودی شما را قتل عام کرده

او ازبک احمق همی گپه به تو هم میگم

شما را در کابل فریب دادند چون می فهمیدند که اگر با هم باشید دیگر حکومت یک قبیله و قوم در افغانستان ناممکن می شود دیگر ستم ملی ریشه کن می شه

این بود که شما سه قوم احمق بارکش را مثل سگ به جان هم انداختند که یکدیگر را تکه و پاره کنید و بعد لاشخوران بیایند و جنازه های تان را بخورند.

او تاجیک های احمق اگر شما مسعود را خوش دارید او را که کشت
او هزاره های احمق اگر شما مزاری را خوش دارید او را که کشت

مسعود بامیان را گرفت مگر مثل طالبان از کشته های تان پشته ساختند مگر حتی هزاره های خود تان با شما نمی جنگیدند
هزاره ها مگر شمالی را مثل طالبان سوختاندند مگر حتی قوماندانهای خود تان هم گاهی با هم جنگ نکرده اند

خو پس چرا همدیگر را نمی بخشید

مگر مسعود سیاف را دوست نداشت کجا شد
مگر محقق به او رای نداد کجا شد

شما بار بردن را خوش دارید شما به بار کشیدن عادت کرده اید

چرا یک کلمه از زبان شما در سرود ملی نیست چرا یک کلمه از زبان شما روی بانکنوتها جدید نیست

هی می گویید که افغانستان را ازاد کردید ازاد کردید از این ازاد کردن چه چیز نصیب تان شده است شلغم یا کدو

باش بخیر می بینیم حال و روزتان را پس از صلح و مذاکره موفقانه با طالبان . هنوز روزش نرسیده. روزش که رسید ملاعمر و گلبدین می آیند با بابا و بابازاده های نکتایی پوش جنایتکاران تان را محاکمه کرده به دار می آویزند. آن وقت شما ثابت کنید که در جنگ کابل تاجیک ملامت بود یا هزاره یا ازبک. آن وقت سر حساب با مردم گرسنه ای تان در مرکز شمال و شمالشرق و غرب فرا می رسد. آن وقت دیگر بی 52 هم نخواهد بود چون نکتایی داران از پهلوی کارخانه آن آمده اند. به سر عقل بیایید

به حال خود و مردم تان رحم کنید. به سر عقل بیایید که باز دیر می شود. لعنت به شما احمق ها بس است بارکشی بس است