هيچكس نمي خواهد افغانستان آرام و باثبات باشد

1- پاكستان

پاكستان، ادامه سلطه اش را روي خط ديورند، وابسته به نا آرامي و اغتشاش در افغانستان مي داند؛ زيرا دولت قوي و با ثبات در افغانستان، اگر نتواند خط ديورند را باز پسگيرد، لا اقل مي تواند امتياز خوبي در قبال آن از پاكستان بگيرد.
افغانستان متاسفانه تا هنوز نيز حياط خلوت پاكستان است. پاكستان مي تواند خواسته هاي خود را از را هاي گوناگون به كرسي بنشاند. اگر افغانستان با ثبات باشد؛ هرگز وزير داخله اي را كه با پاسپورت وتذكره ي پاكستاني در پاكستان رفت و آمد مي كند، برسرير وزارت نمي نشاند.

در شرايط فعلي نصف بازار افغانستان را پاكستان اشغال كرده است. پارچه هاي رنگارنگ و به درد نخور پاكستان زينت تن مردان و زنان ما شده است. دواخانه هاي افغانستان، از دواهاي ناكارآمد پاكستان پر شده است. ترياك هاي افغانستان در پاكستان تبديل به هروئين مي شود. نام بدي كشت ترياك به كشور افغانستان منتسب است وپول اصلي آن به جيب پاكستان مي رود.
كوچي هاي محترم ما، اول بهار حيوانات لاغر و نحيف را از پاكستان به افغانستان مي آورند و آخر سال آنهارا چاق و فربه نموده و تحويل پاكستان مي دهد. روغن، پشم و فراورده هاي لبني به پاكستان منتقل مي شود. گوشت مرغوب افغانستان به پاكستان مي رود و گوشت گاب ميش هاي پاكستان به افغانستان سرازير مي شود. به اضافه اين كه اين كوچي هاي محترم!هميشه با خود نا امني و بدبختي را همرا آورده و بخش هاي از كشور را نا آرام و متشنج مي سازند. كاري كه پاكستان به شدت به آن نياز دارد.

آب هاي بي صاحب، افغانستان شاليزار ها وباغ هاي پر در آمد پاكستان را سيراب مي كند.
و اگر خوانندگان كمي دقت كنند شايد صدها دليل ديگر به راحتي آب خوردن پيدا كنند. اين ها تماما بستگي به وضعيت حرج و مرج در افغانستان دارد.

2- ايران

افغانستان بايد نا امن باشد تا لوله هاي نفت وگاز آسياي ميانه ازخاك پاك ايران رد شود و دراين صورت هند نيز مجبور است كه گاز مورد نيازش را فقط و فقط از ايران خريداري نمايد.
اگر افغانستان با ثبات باشد، هيج عاقلي ازخط راه آهن دور دراز و پر هزينه سرخس - تجن استفاده نخواهد كرد؛ در حالي كه ايران هنوز به آن اميد ها بسته است.

ايران، دشمن شماره يك آمريكا است و فعلا هدايت افغانستان به دست آمريكاست و اين به خوبي اثبات ميكند كه دوست دشمن، دشمن است.
و براي همين تلاش مي شود افغانستان ذليل و بي آبرو شود.

آب هاي افغانستان كشور ايران را سيراب مي كند. اگر افغانستان پنج سال آرامش داشته باشد، سد دوستي ايران و تركمنستان بدون آب خواهد ماند و اگر ايران، باور مي كرد كه ممكن است يك روز افغانستان با ثبات شود؛ چنين سدي را هرگز نمي ساخت. – البته فعلا از جريان خراب شدن سد سلما، لازم نيست چيزي بگويم. -

شخصيت هاي تاريخي متعلق به محدوده فعلي جغرافياي افغانستان، تذكره المثني از ايران گرفته اند. در صورت آرامش افغانستان، با چند سمينار، وچاپ كتاب زندگي نامه آن ها و ساخت چند فيلم و آباد كردن مقبره وبارگاه شان ميتوان حق را به حقدار رساند؛ اما حالا به خاطر اين كه افغانستان صاحب ندارد؛ ايران بر سر تصاحب مولوي بلخي با تركيه جنگ و دعوا دارد!

كارگران زحمت كش افغانستان با مزد اندك بهترين بناها را در ايران آباد كردند، كار هاي پر زحمت و طاقت فرسا را به دوش كشيدند؛ اما هميشه كيسه بوكس ناكامي ها و توجيه ساز شكست ها و باعث و باني جرم ها وجنايت هاي ناكرده بوده اند. تمام اين كار ها براي آن صورت مي گيرد كه هم ازاين نيروي كار ارزان و باوجدان استفاده شود و هم دائما بر سر آن ها منت بگذارند.
تمام امراض، جرم ها، مواد مخدر و... از افغانستان به ايران مي رود(؟). ايدز را مهاجرين افغانستان به ايران صادر كرد(؟). كراك،شيشه و كريستال و قرص هاي ايكس در افغانستان توليد شده و سپس توسط مهاجرين افغاني در ايران برده مي شود و در نهايت امر به زور و اجبار به خورد ايراني ها داده مي شود.(؟).
شصت در صد جرم و جنايت در ايران توسط مهاجرين و كارگران افغاني انجام داده مي شود(؟).
مگر طالبان بي حجابي و مد هاي ناپسند لباس را در ايران، به وجود نياورد؟
اگر روزي افغانستان، آرامش پيدا كند، چه كساني اين مسؤليت هاي خطير را به عهده مي گيرد؟ ايراني ها كه شان شان اجل از اين كار هاست(؟).
" تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل"

3- كشور هاي مشترك المنافع

اين كشور ها نيز اگرچه همسايه افغانستان هستند؛ ولي خودشان به مرض افغانستان گرفتار مي باشند. مشكلات داخلي آنان و يا شايد احترام گذاشتن به حسن همجواري باعث شده است كه آنان در مسائل افغانستان، زياد دخالت نكنند و لي از قديم گفته اند: ازخويش جان پيش. براي نمونه، آنان نيز همين چندي قبل در باره آب هاي بي صاحب افغانستان، بحث و جدل داشتند بدون اين كه افغانستان رالايق هم صحبت شدن بدانند.

4- چين و روسيه

چين و روسيه نمي خواهند موشك هاي دشمن ديرينه شان بر سر مرز هاي آنان مستقر باشد.
براي چين افغانستان جاي صادرات بي مصرف ترين و نامرغوب ترين كالا هاي چيني است. بد ترين دولت مقتدر ازاين امر جلو گيري خواهد نمود.
روسيه تا هنوز خود را يك طرف منازعه افغانستان مي داند و از راهاي مختلف تلاش دارد باز سازي و نو سازي طرح هاي پر در آمد قبلي اش را به عهده بيگيرد. در غير اين صورت هرگز حاضر نيست كه افغانستان روي سعادت و خوشبختي را بيبيند و امريكا و ناتو نيز دليلي نمي بينند كه به روسيه باج دهند. اصولا چنين باجي باعث مي شود كه سر خود آن ها بي كلاه بماند.

5- كشورهاي ذي دخل در قضاياي فعلي افغانستان

امريكا و ناتو اگرچه به ظاهر براي امنيت و آرامش و آباداني افغانستان تشريف آورده اند؛ اما از عملكرد شان به خوبي پيداست كه هيج انگيزه اي براي چنين كاري ندارند. تمام كشور هايي كه در افغانستان حاضر اند و نيرو دارند، اهداف خاص خود را دنبال مي كنند. بگو مگوي انگليس با امريكا بر سر اورانيم هلمند از نمونه هاي كوچك اين امر است.

امريكا و ناتو در افغانستان نياز به بچه گرگ دارند؛ تا در مواقعي كه زمام داران فعلي نوكر حلقه به گوش شان نباشند؛ بچه گرگ را به آن هان نشان دهند. اين بچه گرگ در شرايط فعلي همان طالبان كرام! هستند و فردا ممكن است كسي ديگر باشد. مگر طالبان را چه كسي به وجود آورد؟

پاكستان بدون اجازه بادارانش حق آب خوردن را هم ندارد. در همان اوايل به وجود آمدن طالبان، بي نظير بوتو، در مصاحبه اش با بي بي سي از حقايق پشت پرده وعوامل اصلي به وجود آورنده طالبان، سخن گفت و روي خبر نگار بي بي سي را - كه با لحن خاص صحبت مي كرد و به پاكستان طعنه مي زد - كم كرد.
بنا بر اين امريكا و ناتو طبق همان ضرب المثل قديمي با گرگ دنبه مي خورند و با چوپان پنير. ازيك طرف هر روز آمار هاي عجيب و غريب از كشته شدن طالبان را اعلام مي كنند و از طرف ديگر از پاكستان به خاطر ايفاي وظيفه اش به عنوان يكي از سكان داران مبارزه با تروريزم، تمجيد و قدر داني مي كنند و با كمال بدبختي هر روز بر تعداد نيرو هاي طالبان افزوده مي شود و آن ها باخيال راحت به وظيفه شان عمل مي كنند!

چندين سال است كه ناتو و امريكا به دنبال بن لادن و ملا عمر سوراخ به سوراخ مي گردند؛ اما گويا يكي جن شده است و ديگري بسم الله. ازارباب دهكده جهاني، اين همه بي اطلاعي و سر درگمي عجيب است. مگر اين كه كاسه اي زير نيم كاسه هست كه ما از آن بي خبريم.

علاوه بر اين مطالب؛ طرح خاور ميانه جديد در صورتي عملي خواهد شد كه افغانستان و عراق نا امن باشد. اگر افغانستان آرام باشد، بلوچستان آزاد از كجا متولد شود؟ كردستان آزاد بستگي تام با نا امني در عراق دارد. لابد با شنيده شدن صداي آزاد آزاد از بلوچستان وكردستان آذري ها هم سر غيرت خواهند شد وآذر بايجان آزاد را درست خواهند كرد. و....

6- نيروهاي مخالف دولت

طالبان كرام! براي بر پايي عمارت اسلامي! نيازمند درهم كوبيدن ساختار فعلي هستند. دولت فعلي برخلاف روش طالبان طي طريق مي كند، به همين جهت طالبان بايد مخالف آرامش و بهبودي وضعيت افغانستان باشند. مخالفين ديگر، مثل حكمتيار- اگر نيروي غير طالب به حساب آيد- همان حكم طالبان را دارد و مي شود گفت:" سك زرد برادر شغال است".(قصد جسارت و فحاشي را ندارم. هدف رساندن شباهت و همگني است)

7- زمامداران فعلي

تمام بدبختي ها يك طرف، اما بدبختي كمر شكن اين است كه منافع زمامداران فعلي با منافع كشور و مردم افغانستان در تضاد است. تعداد زيادي از وزراي دولت و نمايندگان مجلسين، دست شان تا مرفق به خون مردم مظلوم افغانستان، آلوده است. اموال و دارايي مردم را به زور و لطايف الحيل، تصاحب كرده اند. براي خود كاخ ها و بعضا زندان هاي وحشت ناك خصوصي ساخته اند. اينان به خوبي مي دانند، اگرافغانستان آرام شود، مجازات هاي سنگين را پيش رو خواهند داشت. به همين علت تلاش دارند كه افغانستان مثل سابق نا آرام بماند.
تعداد ديگر از همين محترمين، درسالهاي شور و شر، طوق اسارت را به گردن خويش انداخته و درب هاي اربابان را پاس باني كرده اند. ارباب هاي زرنگ نيز براي روز مبادا اسناد و مدارك غير قابل انكار را تهيه ديده اند. چنين افرادي از"يوم تبلي السرائر" در همين دار مكافات مي ترسند و مثل سابق مجبورند حرف شنو باشند!

تعدادي ديگر، اگر اين عنوان را هم نداشته باشند،لااقل در باره آنها مي توان گفت كه جان شان به تذكره و پاسپورت كشورخارجي شان بسته است. اين عالي جنابان به خوبي ميدانند كه در صورت آرامش افغانستان، دو راه بيشتر ندارند، يا وزارت و ياتبعه كشور ديگر، اما اين ها "اوگرنج" مي خواهند؛ يعني هم وزارت و هم شهر وندي كشور ثالث و به تبع، گور پدر امنيت و ثبات! وهمه ديدم كه جناب جلالي بعد از وزارت يك روز هم در افغانستان فقير نماند.

تعدادي ديگر تجارت مواد مخدر و آثار عتيقه راه انداخته اند. اين افراد از طريق قاچاق مواد مخدر و عتيقه هاي كمياب، در يك روز اندازه ده سال حقوق وزارت در آمد دارند. در چنين شرايطي كدام آدم عاقل دنبال آرامش و امنيت مي رود؟

در ولايت ها ظلم و جور واليان بيداد مي كند. اقتدار واليان درولايت هاي محل خدمت(؟) شان بيش از اقتدار جناب كرزي است. براي ارائه مشت نمونه خروار، اگر جناب اسماعيل خان بين وزارتش و والي ولايت هرات مخير شود به يقين والي بودن را ترجيح خواهد داد. اگر جناب استاد(؟) عطا محمد را بين يك وزارت و وظيفه فعلي اش مخير كنند، كدام را انتخاب ميكند؟ جواب روشن خواهد بود.

قاضيان هر كشور، تكيه دل مردم آن كشور است؛ اما در افغانستان، اكثر قضات –اگرنگويم تمام شان – مثل زالو به جان مردم افتاده اند و بوي تعفن رشوت، حق كشي و... همه ي كشور را به لجنزار كشانده است. قاضيان كشور ما، در حق كشي و رشوت ستاني، در دنيا نظير ندارند، به همين علت هر پول دار بي وجدان كه دست روي زمين هاي وقفي و دولتي گذاشته است و جيب گشاد جناب قاضي را پر از پول نموده است، برنده دعوا و نزاع بوده است. اين افراد پست كه در جاي رسول اكرم (ص) تكيه داده اند،هرگز حاضر نيستند كه افغانستان، روي پاي خود ايستاده شود.

سفيران مملكت بي صاحب ما كه از مركز دور هستند، حق دارند نوكر و غلام حلقه به گوش كشور هاي بيگانه باشند. آن ها بايد تمام فكر شان سر جمع كردن دلار و يورو باشد تا اگر خداي ناخواسته؟ شرايط تغيير كرد، باقي عمر مبارك شان را در ديار غربت به خوبي و خوشي سپري كنند.
وقتي وزيران، واليان، نمايندگان ، قضات و سفيران اين چنين آغوشته به فساد و حق كشي آلوده هستند از كارمندان عادي - كه در اول مراجعه به اداره، شيريني خودرا طي مي كنند – چه گله كنيم؟

8 – مردم عادي

مردم عادي افغانستان نيز خواسته يا نا خواسته، مخالف امنيت و آرامش افغانستان هستند. هنوز در افغانستان "مليت" شكل نگرفته است؛ يعني پشتون، پشتون است، تاجك، تاجك است، هزاره ، هزاره است و ازبك، ازبك است و... و هيچ كس"افغان" نيست. اگر پشتون ها خود را افغان مي دانند، مراد شان از افغان همان پشتون است.
در چنين جامعه اي منافع ملي، مصالح ملي و هر پسوند و پيشوند ملي، بي معنا و بي مفهوم است.
وقتي" ملت افغان" وجود نداشته باشد، طبيعي است كه زمام داران در فكر قوم و قبيله خود باشند. مثلا آمار اسپنتا، دلالت داشت كه بيش از شصت درصد كارمندان وزارت خارجه، از قوم تاجك است. اما ديگران مي گويند بعد از روي كار آمدن اسپنتا، هراتي ها وزارت خارجه را اشغال كرده اند. فردا اگر يك هزاره يا يك ازبك سر كار آيد همين كار را انجام مي دهد. در وزارت هاي ديگر نيز تقريبا همين روال برقرار است.
مردم عادي اگر چه از جنگ و نزاع درمانده شده اند؛ اما همين كه كوركورانه از رهبران سابق خود حمايت مي كنند، معلوم است كه هنوز به امنيت و ثبات افغانستان ايمان و اعتقاد ندارند.

درپايان اين نوشته فقط مي توانم آرزو كنم كه: كاش مردم افغانستان عزيز، به خود آگاهي رسيده و دوست را از دشمن و خادم را از خائن تشخيص دهند و هميشه پشتبان خادمين كشور افغانستان باشند!