كدام يكي بهتر است: منافع ملي، قومي و يا شخصي؟

براي اين كه بدون مدرك و پا در هوا صحبت نكرده باشم، لازم است به اختصار به مواردي اشاره كنم:

1- مردم مظلوم و ستم ديده افغانستان، بعد از سال ها جنگ و خون ريزي و برادر كشي؛ چشم اميد به جناب آقاي كرزي دوخته بودند تا شايد ايشان مرحمي به زخم ناسور مردم بگذارد و مردم را از اين سرگرداني و حيرت و دربدري نجات دهد. براي تحقق همين رؤيا و اميد، مردم عادي ازتمام اقوام به جناب كرزي راي دادند؛ اما جواب اين همه عشق و علاقه به زودي از طرف دوستان رئيس جمهور به مردم ابلاغ شد. آن ها به صورت رسمي و نيمه رسمي اعلام كردند كه بيش از شصت درصد مردم افغانستان، پشتون هستند. دليل شان نيز آراي جناب كرزي بود.(اين يك نمونه از برتري منافع قومي بر منافع ملي.)

2- قتل و كشتار افراد عادي و بي گنا واقعا كار ناشايست و خلاف اخلاق بشري است؛ اما در مواردي چاره اي از اين كشتار نيست؛ يعني دست زدن به يك سري از عمل كرد ها نابودي افراد بي گنا را نيز در پي دارد. حتي وقتي خداوند اقوام عصيان گر را نابود كرده است، شايد دربين شان افراد بي گنا و لا اقل اطفال بوده است كه آن ها نيز با بقيه نابود شده اند. يا به تعبير ساده تر مي توان گفت: وقتي جنگل را آتش گرفت تر و خشك را با هم مي سوزاند.
در مورد طالبان نيز همين امر صادق است. در جنگ و نبرد كه حلوا و كلوچه پخش نمي كنند. مگر مي شود افراد شورشي از داخل يك قريه نيرو هاي دولت را نابود كند؛ ولي به اهالي قريه آسيب نرسد؛ درحالي كه شورشيان نيز افراد همان قريه هستند و يا با ميل و رغبت اهالي قريه چنين كاري را انجام مي دهند؟
تعجب آور تر از همه اشك هاي تمساح مانند جناب رئيس جمهور است كه فقط براي عده اي خاص ريخته مي شود.
اگر براي رئيس جمهور منافع ملي ارزش داشته باشد؛ لا اقل يك بار هم كه شده است براي افرادي مظلوم و بي پناهي كه توسط شورشيان طالبان كشته مي شوند اشك تمساح بريزند تا بقيه نيز فكر كنند كه رئيس جمهور به قوم و قبيله خاصي تعلق ندارد و فرا ملي فكر و عمل مي كند.
وا قعا بايد از جناب رئيس جمهور پرسيد: اين چه سري است كه هر روز بر قدرت طالبان افزوده مي شود و آن ها ولسوالي هاي بيشتري را زير سلطه خود در مي آورند در حالي كه شما ادعا داريد، قدرت شما نيز چند برابر شده است؟ آيا اين قدرت طالبان نتيجه تساهل و تسامح دولت در قبال طالبان نيست؟ آيا اگر طالبان از يك قوم ديگر بود باز هم با آن ها چنين برخورد مي شد؟
اگر آقاي كرزي، منافع ملي را بيشتر از منافع قومي خود ترجيح مي دهند؛ براي مزاح و شوخي و سر گرمي هم كه شده است، بايد چند مدتي جبهه جنوب را به دست آقاي دوستم بسپارند و خواهند ديد كه ايشان در مدت شش ماه چگونه گليم طالبان را جمع مي كند.

3- دركدام مملكت كفر يا مسلمان سراغ داريد كه نيروي اردوي ملي آن كشور، در هنگام جنگ و نبرد با دشمن ملت، به جرم مليت از پشت سوراخ سوراخ شود؟
اين درست كه با اين طرح افراد غير پشتون از اردوي ملي و... روي گردان مي شوند؛ اما سؤال اين است كه دود اين كار ها به چشم كه مي رود؟ اگر طالبان و حاميان داخلي و خارجي اش بر اين باور باشند كه طالبان دوباره بر سرير قدرت تكيه زنند، سخت در اشتباه هستند. دراين صورت نيز دور باطل گذشته تكرار خواهد شد و ممكن است كه كشور بي صاحب شيون و ناله صاحبان چند گانه پيدا كند؛ كاري كه خيلي ها در ظاهر از آن رو به فرار است اما در عمل با صد كرشمه و ناز به سوي آن گام بر مي دارند.

4- اگر براي دولت زحمت كش افغانستان! منافع ملي ارزش و احترام دارد؛ بايد كشت ترياك/ كوكنار و چرس/ حشيش را ريشه كن و نابود سازند. در بد ترين فرض چند تا از دهقانان/ كشاورزان فقير از كشنگي/ گرسنگي مي ميرند و نابود مي شوند؛ اما در عوض جوان هاي زيادي ازخطر اعتياد نجات پيدا مي كنند. خانواده ها كم تر دچار تزلزل مي شوند. اما گويا شرنوشت مواد مخدر با قوم خاص و افراد خاصي گره خورده است و به همين جهت هر سال زمين هاي بيشتري زير كشت مواد مخدر مي رود و منافع ملي فداي منافع قومي و شخصي و فردي مي شود.
5- بخش ديگر ازكرسي نشينان كابل، ضعيف تر از رئيس جمهور ظاهر شده اند. مجلسيان بي چاره يك مرحله پايين تر فكر مي كنند. آنها هنوز به فكر ازدياد حقوق ماهيانه خود هستند و بعد از حقوق با يد در فكر سلامتي خود باشند؛ به همين خاطر هميشه دغدغه خاطر يا به قول روان شناس ها، هزيان گزند دارند كه مبادا كدام نهاد و سازماني آن بيچاره ها و خادمين ملك و مملكت را محاكمه و اعدام كند و بدين سبب تلاش دارند كه با نر يا ماده كدام مصوبه، قانون و... سلامتي و جان جوري خود را تضمين نمايند. من نمي دانم كه اين مجاهدين - كه صد مرتبه بيشتر از قاعدين اجر و پاداش دارند! - از چه مي ترسند؟ اگر ازمردم مي ترسند كه بايد گفت: "آن كس را كه حساب پاك است از محاكمه چه باك است" و اگر از خدا مي ترسند كه باز هم نبايد بتر سند زيرا در راه اعتلاي كلمه توحيد! چه جان فشاني ها كه نكرده اند. اگر هيچ دليلي و جود نداشته باشد لااقل مخروبه هاي كابل مي تواند شاهد زنده براي جهاد و نبرد شرافت مندانه! آن ها باشد و شهادت دهد كه مجاهدين افغانستان چه جهاد ونبردي در راه خدا! انجام داده اند.
آري اين دغدغه هاي بي خود سبب شده است كه مجلسيان از خدمت به خلق الله باز بماند. من به جناب رباني، سياف،محقق،گلاب ذوي، اكبري، قانوني وساير مجاهدين و قومندان ها و خلقي ها و پرچمي ها قول مي دهم كه اين فكر هاي بيهوده را از سر بيرون كنند و در فكر نان خود باشند كه از قديم گفته اند خربزه آب است. اگر از اين خلسه روحاني – ياشايد شيطاني- بيرون نيايند، فكر مجلس بعدي و حقوق هاي دلاري را بايد از سر خود بيرون كنند. آخر مظلومين! يكي نيست كه به شما بگويد، چه كسي شما را محاكمه مي كند؟ كمونيست ها؟ از فرنگ برگشتگان؟ يا مردم عادي؟
كمونيست ها كه طلقا و رها شدگان شماست. آدم هاي عاقل هميشه به يكديگر نان قرض مي دهند.
آن هاي كه از فرنگ به سلامت بر گشته اند؛ درد و رنجي را تحمل نكرده اند تا در قبال آن كسي را محاكمه يا مجازات كنند.
مردم عادي و مظلوم كه صداي شان به جاي نمي رسد. به قول شاعر كه مي گويد:
گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من**آن چه البته به جاي نرسد فرياد است.
به اضافه اين كه مردم بيچاره طاقت زندان هاي مخوف شخصي را ندارند.و به علاوه اين كه : " گر حكم كنند كه مست گيرند، در شهر هر آن چه هست گيرند." و همه مي دانيم كه چنين كاري فعلا امكان پذير نيست.
بنابر اين بايد اين عالي جنابان شيك پوش بايد ازفكر سلامتي خود بيرون آيند و كمي به فكر منافع ملي باشند. اما متاسفانه چشم من كه آب نمي خورد! شماچطور؟