طرح تجزیه افغانستان از سوی ایران

درسال های مقامت برضد طالبان، خنجرایرانی همیشه از نیام همکاری بیرون می آمد وبه هدف می زد.
پروندۀ ویژه ضد جاسوسی مسعود (دی ایکس) گزارشی را قید کرده است که بربنیاد آن، حدود دو هفته پیش از دومین تهاجم گروه طالبان برای تصرف شهر مزارشریف درماه آگست 1998 سردار ناصری از افسران ارشد اطلاعات ایران درتماس تلفنی با احمد شاه مسعود، خبر تجزیه افغانستان به شمال وجنوب را در کمال خونسردی اعلام کرد. وی درآن زمان به حیث کنسول نظامی جمهوری اسلامی ایران درمزارشریف انجام وظیفه می کرد که از صلاحیت های یک سفیر برخوردار بود.

شناسنامه سردار ناصری

سردار ناصری از ترک نژادان ایران بود. قدی میانه و چشمان خرمایی داشت و تیپ و حرکاتش به افغان ها شباهت می رساند. صورتش با ریش های خار خار شبیه حزب الهی های ایران مستور می بود. شماری از موهای سپید در میانۀ موهای سیاهش بافت خورده بود. قبل از آن که به عنوان فرد رابط میان ایران وجنبش مقاومت به افغانستان اعزام شود، ریاست قرارگاه انصار سپاه پاسداران درمشهد را به دوش داشت. آقای ناصری در ولایت زاهدان، سیستان وبلوچستان ایران درامور سیاسی، عقیدتی و انتظامی نیز فعالیت های حساسی را انجام داده بود. مدتی در شهرک مرزی سنی نشین تربت جام به انجام مأموریت های ویژه توظیف گشته بود. ایشان به مثابۀ عضو فعال حراست از حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران، قبل از سردار موسوی درمشهد مقدس، خیابان فلسطین فعالیت هایی را به انجام رسانیده بود. طوری که در صفحات آتی مطالعه خواهید کرد، سردار ناصری در جریان تهاجم طالبان برای تصرف شهر مزارشریف همراه با هشت تن دیگراز فعالان استخباراتی ایران که در تبلیغات رسمی از آنان به عنوان «دپلومات های ایرانی» نام برده می شود، به دستورمقامات کشورخود شان تیرباران شد.

فرزند اول آقای ناصری دختر است که درسال 1380 خورشیدی دوره ثانوی (دبیرستان) را در شهر مشهد به پایان برده است. دخترخانم درسال 1379 بعد از مرگ پدرش طی مصاحبه ای در نشریه قدس گفته بود:
پدرم افغانستان را دوست داشت وتوسط طالبان جام شهادت نوشید. اما دخترخانم هرگز نمی توانست مرگ پدرش را طور دیگری تصور کند. حالا نیز شاید فکر می کند که آقای سردار ناصری از سوی نفرات طالبان کشته شده است. اما نه! درصفحات بعدی این کتاب واقعیت دیگری افشا می شود که فرزند آقای سردار ناصری نمی تواند آن را در خواب هم تصور کند.

سردارناصری به هنگام مرگ بیش ازچهل سال عمر داشت.

دکترنادرشاه احمدزی چنین روایت می کند:

حوالی عصر بود. در خانه آمرصاحب در روستای جنگلک دره پنجشیر نشسته بودیم. آقای عارف سروری مسئول اداره استخبارات، من ( دکتراحمدزی) ، جمشید مسئول دستگاه مخابره، میرویس ( به اسم مستعار شریف عضو شبکۀ ضد جاسوسی) وشخص آمرصاحب درخانه حضور داشتیم.

به جزشهید احمدشاه مسعود، همه افرادی که درآن لحظه شاهد حال بوده اند، زنده هستند.

در اثنای مجلس، زنگ تلفن ستلایت ( ماهواره) به صدا درآمد. جمشید گوشی را برداشت. بعد از مکالمه مختصر به مسعود اشاره داد که سردار ناصری می خواهد با ایشان صحبت کند.

شماره ستلایت احمد شاه مسعود تحت نام مستعار "خالد" چنین بود:

00873762275055

شماره تلفن ماهوارۀ سردار ناصری را به طور دقیق دریافت نتوانستم. اما درصورت نیاز، دادگاه عالی افغانستان و مراجع قضایی سازمان ملل متحد شماره تلفن ایشان را به راحتی می توانند ازبایگانی سیستم بین المللی دریافت کنند. شماره ای را که درزیر می نویسم، دستگاه ویژه مخابراتی " ادارۀ اطلاعات وحفاظت وابسته به سپاه" درجریان جنگ امریکا وطالبان، درخاک افغانستان فعال بود.

00873761289247

دردستگاه های بین المللی ماهواره، برعلاوۀ تشریحات اصلی ماهواره و شهرت کاربران ، کلیۀ مکالمات نیز ضبط است. من به عنوان نویسنده کتاب حاضر ازدادگاه ملی وبین المللی تقاضا می کنم که با شروع تحقیقات درین باره، مکالمات سرداران ایرانی را رونویس وافشا کنند تا اسرارهولناکی برای مردم افغانستان و مردم ایران ومنطقه هویدا شود.

این شماره ها به همت وتلاش ارزشمند انجنیروحیدالله سباوون دوست وهمرزم نزدیک احمدشاه مسعو وخانم( اسمش محفوظ- عضو شبکۀ دی ایکس) دراختیار من قرارگرفت. ازآن جایی که خانم یادشده برای بقا وعزت افغانستان هنوز هم سرگرم کاربرضد شبکه های جاسوسی ایران مشغول فعالیت است، ضمن سپاسگزاری از همکاری ایشان، اسم وی را محفوظ می دارم. هدف از سپاسگزاری ویژه این است که من سه سال تمام برای دریافت شماره ستلایت مسعود تلاش کردم اما موفق نشدم تا سرانجام به چنین مأمول دست یافتم.

دکتراحمدزی می افزاید: مسعود گوشی را در دست گرفت و بعد ازلحظات اولیۀ تعارف، صدای سردار ناصری چنان درگوشی جاری شد که ما همه تقریباً آن را می شنیدیم. سردارناصری گفت:

ما بالاخره بعد از مشوره با دوستان مان درافغانستان و دوستان خارجی به این فیصله رسیده ایم که برای حل عادلانه و قابل قبول بحران افغانستان باید این کشور به دو بخش شمال و جنوب تقسیم شود.

مسعود ناگهان قیافۀ تشویش ناکی به خود گرفت ورنگ از رخسارش پرید. متوجه شدم چین های پیشانیش به حرکت درآمدند و از سردار ناصری سوال کرد

این قضیه را چه کسانی فیصله کرده اند؟

سردار ناصری به دوام صحبت توضیح داد:

البته بحث های زیادی صورت گرفته است و برای اطلاع شما می خواهم بگویم که کلیه سران جبهه متحد به ویژه « ریش سفید» و « پهلوان» نسبت به این تصمیم موافقت کامل خود را اعلام کرده اند و ... منظور سردار ناصری از«ریش سفید» استاد برهان الدین ربانی و هدف از« پهلوان» جنرال عبدالرشید دوستم بود.

مسعود حرفش را قطع کرد:

من باید با استاد سیاف مشورت کنم... این مسأله چیزی نیست که « ریش سفید» و یا « پهلوان» یا کس دیگری درباره آن فیصله کنند وتصمیم بگیرند.

مسعود گوشی را گذاشت و دست به پیشانی برد. صورتش سفید شده ودست هایش می لرزیدند. سکوت ممتدی در اتاق حاکم گشت. فرمانده دقایقی سرش را به نشانۀ تفکر به سوی پائین گرفت و سپس با لحنی گرفته وسنگین به سخن درآمد:

می بینید؟ شنیدید؟

سراسیمه به سویش نگاه کردیم و هیچ نگفتیم. سپس گفت:

درین جنگ که سرنوشت افغانستان و سرنوشت مردم ما به آن رابطه دارد، درسطح منطقه هیچ دوست و متحدی نداریم... کسانی را که ما فکر می کنیم دوستان ما اند، از بدترین دشمنان ما بدترند!

مسعود ناگهان به سوی من ( دکترنادرشاه احمدزی) و انجنیر عارف نگاه کرد وبا لحنی یک فرمانده سوال کرد:
همین حالا چه کرده می توانید؟

ما هردو بعد از درنگ چند دقیقه ای به فیصله رسیدیم که امکان خنثی کردن این برنامه ضد افغانستان وجود دارد.

مسعود پرسید:

از چه طریق؟

گفتم:

برنامه ریزی دقیق...

مسعود گفت:

تاریخ هیچگاه با برنامه ریزی تغییر نمی خورد... به شهکاری تغییر می خورد!

تا آن زمان ملاعبدالصمد خاکسار معاون وزیر داخله طالبان از طریق من با جنبش مقاومت ارتباط تنگاتنگ داشت.

گفتم:

اول اراده خداوند... دوم ...ملاخاکسارآخوند اگربخواهد، همه چیز معکوس می شود!

مسعود بعد از درنگی تفکر گفت:

نخست باید ماشین جنگی ملیشه ها درشمال منحل شود. فکرمی کنم که سردار ناصری به گفته خودش پانزده کشور درگیر دربحران افغانستان را به تجزیه افغانستان متقاعد کرده اما ترکمنستان با این امر توافق ندارد. به دستگاه مخابره اشاره کرد:

شروع کن!

مخابره جدیدی که مسعود از آن استفاده می کرد، آنتن دراز داشت. با خاکسار درکابل تماس گرفتم. مسعود گفت از کود (رمز) های پنج شماره ای استفاده کن. دستگاه های طالبان رمزهای پنج عددی را نمی توانند باز کنند. مخابره ملاخاکسار یک دستگاه مخصوص بود که قبلا به کمک انجنیر عارف درخانه اش درکابل نصب وعیار کرده بودیم. به خاکسار گفتم:

ملاصاحب... به خاطر مسأله ای بسیار مهم زنگ زدم. سرنوشت افغانستان درمیان است... اگر حرفم را شنیده باشی... اطمینان بده!

ملاخاکسار مکث کرد و سپس کوتاه گفت:

فهمیدم...طرف کابل حرکت کن!

ملاخاکسار با ملاعمر رابطۀ خانوادگی داشت و خسر( پدرزن) وی درزمان جهاد با گروه های مجاهدین ضد شوروی کمک های فراوانی انجام داده بود و به همین سبب، ملاعمر نسبت به ملاخاکسار توجه ویژه ای داشت.

شناسنامه ملا خاکسار

الحاج ملاعبدالصمد مشهور به ملاخاکسار فرزند مولوی عبدالسلام بود که درناحیه مرکز شهر قندهار دیده به دنیا گشوده و به قوم نورزایی تعلق داشت. پدرش از علمای بزرگ قندهار، متولی و مدرس آموزشگاه دینی و مردی تجارت پیشه بود. ایشان تحصیلات خود در رشته الهیات و دین را در مدارس هندوستان به پایان برده و ملاخاکسار بالنوبه کلیه مراتب علوم دینی را تحت نظر پدرش فراگرفته بود و هیچ گاه درمدارس خارج ازافغانستان به تعلیم علوم دینی مبادرت نورزید.

ملاخاکسار بعد از روی کار آمدن حکومت خلقی ها در سال 1357 بلافاصله به صف جهاد پیوست و ازابتدای کار درکنار مجاهدین حزب اسلامی ( شاخه مرحوم مولوی خالص) قرار گرفت. آقای خاکسار ضمن آن که در استفاده ازراکت نوع آر، پی، جی هفت به عنوان یک نشان زن ماهر وعلاقه مند شکارشهرت داشت؛ درعرصه علوم اجتماعی و تاریخ از آگاهی بلندی برخوردار بودو همواره به مطالعه تاریخ مشغول می شد و در ادوار مختلف زندگی اش درقندهار و کابل، قفسه های بزرگ و طویل کتاب درخانه اش مشاهده می شد. اطلاعات وی از تاریخ افغانستان بسیار عمیق بود و سه تن از سیاست مداران و شخصیت های تاریخی افغانستان ( شاه امان الله خان، شهید سردار محمد داود خان و شهید احمدشاه مسعود) را مورد تمجید قرار می داد.

ملاخاکسار بعد از تسلط گروه طالبان برکابل، به عنوان وزیر احتساب ( امنیت ملی) منصوب گشت. اما وی بیش از سه ماه درین سمت باقی نماند. خاکسار با حضور پاکستانی ها وپنجابی دراداره و نظام جنگی طالبان با شدت مخالف بود و گزارشی را به منظورمعرفی سازمان های تروریستی و استخباراتی پاکستان به ملاعمررهبر طالبان ارائه کرد. او درگزارش خویش ضرورت طرد و شناسایی دسته های خارجی از صفوف طالبان را تقاضا کرده و گفته بود که اگر طالبان پنجابی ها و خلقی های وابسته به آی، اس، آی را از نظام بیرون نکنند، هرگز نخواهند توانست تا به مثابه سمبول آزادی و امنیت درافغانستان شناخته شوند. بعد ازگزارش ضد پاکستانی ملاخاکسار به رهبر طالبان، درنتیجه تلاش های خلقی ها به خصوص شهنواز تنی، از کرسی وزارت احتساب برکنار شد و به زودی به احمدشاه مسعود پیوست. نام وی درمکالماتی اجمل بود و احمدشاه مسعود به نام عبدالله با وی درتماس می شد.

خاکسار همیشه آرزو می کرد که بعد از برقراری آرامش درافغانستان، مانند پدرش یک مدرسه دینی را اداره کند که برعلاوه آموزش علوم دینی، تدریس علوم پیشرفته کامپیوتری نیز درآن صورت بگیرد. وی زمانی که به حیث معیین امنیتی در وزارت داخله طالبان منصوب شد، با احمد شاه مسعود در کلیه مسایل درتماس بود وسعی می کرد تا افسران حرفه ای وتحصیل کرده را دروظایف شان نگهدارد. ملاخاکسار بعد از سرنگونی طالبان به شکل مرموزی درقندهار ترور شد و فرمانده نیروهای ناتو به رسانه ها گفت که قتل خاکسارماهیت سیاسی داشت و دست های بالاتراز طالبان درمرگ وی دخیل بوده است.

مسعود نتیجه گرفت که سردار ناصری بعد از حصول توافق شخصیت های دست اول گروه ها و احزاب مخالف طالبان، به حیث آخرین فرد با وی درتماس شده است. او درباره تدوین یک برنامه اپراتیفی حساب شده سخن راند که باید به زودی آماده می شد. قبل از حرکت به سوی کابل، مسعود گفت:

مثل این که قضیه از دست ما خارج شده است. من فقط می توانم مدت یک ماه با بهانه وتأخیر و سنگ اندازی، ایرانی ها را از اعلام تجزیه مملکت باز بدارم. هرچه سریع ترباید روی پلان ضد حمله کارکنیم.

سه شبانه روز بی وقفه روی پلان عملیاتی کار کردیم. شب ها و روز های دشوار انباشته از شکنجه ونا امیدی بود. مسعود بعد از پلان عملیاتی با جملات کوتاهی چنین توضیح داد:

به خاکساربگو... به ملاعمر تلقین کند که دشمنی با ما را کنار بگذارد که مملکت از دست می رود...ما در کشور خود حضور داریم اما کار به جایی کشیده است که ایرانی ها در باره سرنوشت کشور تصمیم می گیرند و به اختیار خود شان خانه مشترک ما را به سلیقه خویش تقسیم می کنند!

این سردار ناصری چه گونه با اطمینان درین باره برای من سفارش می کند؟ به خاطر این است که ازناحیه ماشین جنگی دوستم وحزب وحدت کاملا مطمئن شده اند.

شبکۀ دی ایکس از همان سال، ردیابی مخابرات داخلی وتماس های برون مرزی از خاک افغانستان را با دشواری و مصارف زیادی آغاز کرده بود. کشف تماس ها با این محاسبه که این منابع قابل بررسی وبعضاً مظنون به رابطه با خارج خصوصاً ایران اند، سازماندهی گردیده بود
.
اکثراین شماره ها که درافغانستان فعال بوده وبعضاً با منابع ایرانی ودیگر نواحی برون از افغانستان رابطه داشتند. دی ایکس به همکاری ارتباطی های خاص، شعبۀ داخل افغانستان، مشهد، تهران وزاهدان شماره های ماهواره ای درسطح داخل را که به نحوی با مراجع خارج ازافغانستان ازجمله ایران مکالماتی داشته اند، از قبل در اختیار مسعود قرار داده و درسال 1380 به شرح ذیل جمع بندی کرده بود:

شمارۀ اول: 008737622360565

شمارۀ دوم:0087376264786

شمارۀ سوم: 008737626478832

شمارۀ چهارم: 00873761613932

شمارۀ پنجم: 00873761762602058

شمارۀ ششم: 00873761613932

شمارۀ هفتم: 0087362602058

شمارۀ هشتم: 008821622770860

شمارۀ نهم: 00873762360560

شمارۀ دهم: 008821651153963

شمارۀ یازدهم: 008821621130966

شمارۀ دوازدهم: 008730763023656

هرفرد یا منبعی که مایل باشد درین رابطه بررسی شفاف ترصورت گیرد، سیستم بین المللی ماهواره با ایشان همکاری خواهد کرد.

پلان عملیاتی گمراه کننده و درعین حال تهاجمی به هدف شکستن خط جنگ درمزارشریف به کارسخت وپیوسته نیاز داشت. هدف اولیه واضطراری آن بود که رخ جنگ باید به سوی نیروهایی توجیه می شد که سردارناصری نسبت به آن مستظهر ومطمئن بود. ما تا آن زمان تمامی شبکه های مرتبط به ایران را درشمال کشف وتثبیت کرده بودیم. مطابق برنامه، حذف ویا خارج کردن سرحلقه های جاسوسان ایرانی از خط محاربه در دستور کار قرار گرفت. تحلیل مسعود آن بود که درهم پیچیدن طومار ارتباطات ایرانی ها وقت زیادی را در بر می گیرد و ما از لحاظ زمانی به دام می افتیم. وی تاکید کرد که سرکوب حساب شده حلقات دست اول و یا اغفال آنان باید درمرکز توجه قرار گیرد. البته امکانات اپراتیفی ما درین زمینه گسترده بود. بخش بعدی عملیات اپراتیفی، نحوۀ معامله و یا تمثیل عملیاتی با پاکستانی ها بود. این بخش برنامه ریزی به کمک شخص مسعود انجام گرفت وایشان درین زمینه، قدرت فوق العاده ای را از خود نشان داد. شبکه های ویژه مسعود درپاکستان، نسبت به هرنقطه دیگر فعال ومتحرک تر بودند. وی درکار ارتباط با شبکه های اپراتیفی درپاکستان عمدتاً روی کادرهای هلمندی وقندهاری اتکا داشت. سربازان گمنام قندهار، درآن سال های سرنوشت ساز مأموریت های دشواری را به پیش می بردند. نظرمسعود این بود که با استفاده از امکانات سری ما درمیان طالبان، ازچندین جهت باید برشبکه های اجنتوری پاکستان تفهیم شود که بدون تصرف مزارشریف- پایگاه حساب شده تجزیه افغانستان به کمک ایران- پیشروی طالبان برای تسخیر کل افغانستان ازدایره امکان به دور است.

قبل از اتمام پلان عملیات اپراتیفی، مجاری مختلف مخابراتی را به شکل بسیار محتاطانه به هدف "چکاندن" نا محسوس اطلاعات تزریقی فعال کردیم. تزریق اطلاعات گمراه کننده از سوی انجنیرعارف وشخص مسعود نظارت می شد.

با وصف تلاش به منظور دسترسی به متن اصلی پلان عملیاتی به هدف سقوط مزارشریف که تعداد آن به سیزده صفحه می رسد، ره به جایی نبردم اما هنوز هم می دانم که متن این پلان هنوز نزد یکی از افراد وجود دارد.

بخش سوم: به سوی هندوکش

بخش چهارم: مهمانان در کابل

بخش پنجم: نگاهی بر چلیپای شمشیر ها

بخش ششم: شناسنامه بن لادن

بخش هفتم: شتر به غمزه می افتد

بخش هشتم: گژدم عربی، سحاری امریکایی

بخش نهم: بازی موش و پشک

بخش دهم: عملیات نرم

بخش یازدهم: پیشمرگان عرب در پنجشیر- تخار

بخش دوازدهم: پردۀ اسرار

بخش سیزدهم: آخرین ملاقات

بخش چهاردهم: حالت فوق العاده

بخش پانزدهم: مرحله دوم تحقیقات

بخش شانزدهم: ایران و احمد شاه مسعود

بخش هفدهم: طرح تجزیه افغانستان از سوی ایران