انکار مکتب سوزی طالبان، چه سودی برای معارف دارد؟

حضور دختران و زنان در مدارس کشور یکی از دستاوردهای عمده افغانستان در ده سال اخیر شمرده می شود، زیرا طالبان در پنج سال حاکمیت خود هرگونه آموزش زنان را ممنوع ساخته بود و نیز گسترش سواد در میان زنان سبب ارتقای فرهنگ و اگاهی جامعه می گردد، زیرا این زنان هستند که نسب اینده را بزرگ کرده و تربیت می کنند.

با همه این آمار امید فراروی تعلیم و تربیت در افغانستان در طول ده سال گذشته همچنان به قوت خود باقی مانده است و گره کور این مشکلات هیچ گاه به حل کامل نرسیده است. نبود مکتب، نبود امکانات تعلیمی، نبود معلمان زبردست، نبود کتاب و نبود کتابهای که از نظر آمورشی و تعلیمی با متدهای امروزی نوشته می شود و از همه مهم تر مکتب سوزی و کتاب سوزی توسط دشمنان دانش و آگاهی، چالش های تمام نشدنی تعلیم و تربیت در افغانستان می باشد که در طول ده سال گذشته ادامه داشت و در سال های آینده نیز ممکن است همچنان به قوت خود باقی بماند، اگر وضعیت تعلیمی در کشور به این شکل و ساختارش اداکه پیدا کند.

اما فاروق وردک، وزیر معارف می گوید که دستهای دیگری در افغانستان وجود دارند که مکاتب را آتش می زنند و این موضوع، به گردن طالبان می افتد، اما وی این موضوع را کاملا روشن نساخت که چه کسانی در این رویدادها دست دارند. او همچنین ادعا می کند که این وزارت توانسته است تا اندیشه های طالبان را از راههای گوناگون تغییر دهد تا دیگر دست به سوزاندن مکاتب نزنند. اما نگفت که از کدام راه و با کدام شیوه ها و متدهای تربیتی؟

با آنکه در طول ده سال آتش زدن مکاتب توسط طالبان هیچ تردید باقی نگذاشته است و خود طالبان با افتخار تمام اعلام کرده اند که مکاتب را به آتش خواهد کشاند و طالبان مسئولیت سوزاندن مکاتب را به عنوان یک دستآورد به رسانه ها اعلام کرده اند ولی اقای وردک وزیر معارف کشور این موضوع را قبول ندارد و او سخنگویان طالبان را که مکتب سوزی را اعلام کرده اند، افرادی گمنام می داند و می گوید که بر گفته های این سخنگویان نمی توان اعتماد کرد چراکه احتمال اینکه آنان از طرف طالبان نباشند بسیار زیاد است.

اما برخلاف گفته های اقای وردک رئیس جمهور کرزی در سخنرانی که در روز بازگشایی مکاتب و شروع سال تحصیلی، کرد مهمترین بخش سخنان او در خواست از طالبان بود که از مکتب سوزی دست بکشند او گفت: " به طالب های ما و آنهایی که به هر دلیلی مخالف هستند و جنگ می کنند علیه کشور خود، بگو از جنگت نمی ترسیم، از تفنگ و بمب هم نمی ترسیم، هر کسی که برایت می دهد، بیا. ولی مکتب بچه‌ات را نسوزان، مکتب دخترت را نسوزان. این مکتبی را که تو می سوزانی، مکتب اولادت است. آینده این ملت، آینده این ملت فقیر و بیچاره و درد دیده و ظلم کشیده را - حالا که موقعی پیدا کرده برای درس و تعلیم - خراب نکن. سوختاندن مکتب دشمنی با ملت افغانستان است و دشمنی با دین اسلام است."

اما چند روز بعد از شروع مکاتب در کشور بود که رییس جمهور کرزی در روز معارف که هرساله دردوم حمل برگزار می شود، مژده داد که پس از این طالبان به شاگردان مکاتب کاری ندارند. اوگفت: قراری که من شنیده، ملاعمر هم اعلامیه ای صادر کرده و به افراد تحت فرمانش دستور داده که پس از این مکاتب را نسوزانند و به دانش آموزان نیز اجازه دهند که مکتب بروند. اما بلافاصله ذبیح الله مجاهد سخنگوی گروه طالبان خبرگزاری بست باستان گفت، صدور چنین اعلامیه را که آقای کرزی گفته، حقیقت ندارد. آقای کرزی از این طریق می خواهد به نفع خود تبلیغات کند.

در همان زمان که بحث نسوزاندن مکتب توسط طالبان مطرح بود، معلم تره کی یک تن از اعضای سابق شورای ولایتی غزنی گفت که مکاتب در ولسوالی تره کی از سوی طالبان تهدید می شود. هم چنین تمامی مکاتب دخترانه در ولسوالی قره باغ بسته است و طالبان اجازه نمی دهند که آن ها بازگشایی شود. هم چنین چند تن از باشندگان ولسوالی های جغتو و ناهور ولایت غزنی گفته اند طالبان تمامی امکاناتی را که از طرف ریاست معارف غزنی به این مناطق ارسال می شود، در راه انتقال غارت کرده و اجازه نمی دهند تا این امکانات به مکاتب فرستاده شود.

هرچند آمار دقیقی در اختیار این قلم قرارنگرفت که به طور دقیق چه تعداد از مکاتب توسط طالبان سوزانده و یا تعطیل شده است، اما آنچه این قلم به یاد دارد این است که طالبان در طول ده سال گذشته بیش از 200 مکتب را تاکنون آتش زده اند و صدها مکتب دیگر را مجبور به تعطلی کرده است و در نتیجه صدها هزار دانش آموز را از رفتن به مکتب محروم ساخته اند. و صدها هزار جلد کتاب های درسی مکتب را که در میان آنها هزاران جلد کتاب درسی قرآن نیز بود، به آتش کشیده اند.

جالب این است که با این همه جنایاتی که طالبان علیه دانش اندوزی انجام داده اند، سئوال اساسی این است که چرا وزیر معارف آقای فاروق وردک سعی دارد، طالبان را از این جنایات مبرا جلوه دهد؟ و تقصیر این اعمال زشت را به گردن کسانی دیگری بیاندازد که خودش هم نمی داند کی ها هستند؟ به راستی این کسان دیگر چه کسانی هستند که مکتب ها را به آتش کشیده و تقصیر ان را به دوش طالبان می گذارند و این گروه نیز چنان زبان بسته است که نمی تواند از خود دفاع نماید و فقط اقای وردک می تواند از حقوق طالبان دفاع کرده و بگوید که مکتب سوزی کار طالبان نیست؟!.

اگر مکتب سوزی کار طالبان نیست چرا آقای وردک عاملین اصلی این جنایت را افشانمی کند؟ آیا او از افشای نام عاملان مورد ادعای خودش، هراس دارد یا این که چیزی در این باره نمی داند و فقط تلاش می کند چهره طالبان در مکتب سوزی بدنام شده اند، موجه جلوه دهد و این لکه از چهره طالبان پاک نماید؟

شاید یکی از عواملی که امروزها عده ای تلاش دارند تا تاریکی ها را از چهره طالبان بزدایند و جنایت ها و جهالت های گذشته این گروه را بپوشانند، این است که در سایه این تلاش ها فعالیت های صلح با طالبان نتیجه بدهد و اگر روزی این گروه به قدرت شریک شد، با چهره جدیدی که از آنان ترسیم می گردد، بتوانند در قدرت سهیم گردند.

اما جای سئوال این است وقتی نهاد دانش توسط این گروه از ریشه خشکانده شده، انداختن این تقصیر به دوش دیگران چه سودی می تواند داشته باشد؟ آیا آنان را اصلاح می کند و دیگر دست از سوزاندن مکتب برمی دارند؟ تاکنون که چنین نتیجه ای نداده است، پس چرا در موضوعی که بارها بی نتیجه مانده است، عده ای چنین اصرار دارند و براین دور باطل پای می فشارند؟